ایݩجوࢪ خدایے داࢪیم ☘ یا کࢪیم الصـــــفح♥️ #ماه_مبارک_رمضان

دوستان بخونید از شࢪایط کاناڵ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇 💚شࢪایط کانالموݩ (تبادل و کپی)👇 @Velayate_eshgh313

همه اعضاے محترم ڪاݩال شࢪایط ࢪا بخونند تا آگاھ باشند چھ تبادلاتي داࢪیم و اینڪھ ڪپے بھ چھ صوࢪتھ

بسم الله الرحمن الرحیم

#حکمت_هفتاد_و_دوم_نهج_البلاغه 👆👆👆

📌 حکمت 73 📍ضرورت خودسازی رهبران و مدیران 📍در بر دارنده مفاهیم: #اخلاقی، #تربیتی، #مدیریتی 📚 مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ. 📚 كسى كه خود را رهبر مردم قرار داد، بايد پيش از آن كه به تعليم ديگران پردازد، خود را بسازد، و پيش از آن كه به گفتار تربيت كند، با كردار تعليم دهد، زيرا آن كس كه خود را تعليم دهد و ادب كند سزاوارتر به تعظيم است از آن كه ديگرى را تعليم دهد و ادب بياموزد. 📝 شرح و تفسیر این حکمت در کانال: 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_سوم_نهج_البلاغه

1⃣ امام(عليه السلام) در اين گفتار گهربار به سه نكته شايان توجه اشاره مى كند: ◀️ نخست مى فرمايد: «كسى كه خود را در مقام پيشوايى و امامت بر مردم قرار مى دهد بايد پيش از آنكه به تعليم ديگران مى پردازد به تعليم خويش بپردازد». ◀️ اين جمله اشاره به يك واقعيت مسلم عقلانى است كه تا انسان خودش چيزى را نداشته باشد نمى تواند به ديگران اهدا كند. خشك ابرى كه بود ز آب تهى *** كى شود منصب او آب دهى. ◀️ ضرب المثلى در ميان عرب است كه مى گويند: «چوبى كه كج است چگونه ممكن است سايه آن راست باشد». 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_سوم_نهج_البلاغه

2⃣ امام(عليه السلام) در دومين جمله مى فرمايد: «بايد تأديب و تعليم او نسبت به ديگران پيش از آنكه با زبانش باشد با عمل صورت گيرد». ◀️ اصلى مسلم در روان شناسى است كه مردم سخنان كسى را مى پذيرند كه به گفته خود معتقد باشد و به تعبير معروف: تا سخن از دل بر نيايد بر دل ننشيند و نشانه روشن اين اعتقاد اين است كه به گفته خود عمل كند. ◀️ فى المثل اگر طبيبى سخنرانى هاى متعددى درباره زيان هاى دخانيات ايراد كند و بيمارى هاى متعدد ناشى از آن را يكى پس از ديگرى برشمرد; ولى مردم ببينند از دهانش بوى سيگار مى آيد هيچ كس سخن او را جدى نخواهد گرفت. 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_سوم_نهج_البلاغه