🇮🇷ویکی شبهه🇮🇷 @Wiki_Shobhe 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 ◀️شبهه #شماره_534 💡کلمات کلیدی : #اشتباه_علمی_در_قرآن، #دوره_بارداری_و_شیر_دهي ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe اشتباه علمی قرآن 🔹در آيه ي زير مجموع دوره بارداري و شيردهي ۳۰ ماه ذكر شده است: ⚡️سوره احقاف آیه ۱۵ وصينَا الْإِنسانَ بِوالِديهِ إِحسانًا حملَتْه أُمه كُرْها ووضَعتْه كُرْها وحملُه وفِصالُه ثَلَاثُونَ شَهرًا و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش كرديم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنيا آورد وباربرداشتن و از شيرگرفتن او سى ماه است 🔹در آيه ي زير دوره ي شيردهي را دوسال (۲۴ماه) در نظر گرفته است. ⚡️سوره لقمان آیه ۱۴ ووصينَا الْإِنسانَ بِوالِديهِ حملَتْه أُمه وهنًا علَى وهنٍ وفِصالُه فِي عامينِ أَنِاشْكُرْ لِي ولِوالِديك إِلَي الْمصِيرُ و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شير باز گرفتنش در دو سال است كه شكرگزار من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه] به سوى من است 🔹حالا با كم كردن دوره ي شيردهي از كل دوره سى ماهه بالا دورهٌ بارداري ۶ ماه مي شود كه هم غلط است و هم غير واقعی. اشتباهات ریاضی برای انسان کاملا طبیعی است،و نویسندگان قران ازاین خطا مستثنا نیستن. احتمالا در محاسبه ۲۴+۹ دچار مشکل شده اند و اینکه در آیه ۱۴ لقمان گفته شده ۲ سال ( نه۲۴ ماه) این موضوع که دو سال بیست و چهار ماه است کمی آنها را گیج کرده. اگر میخواست بگوید که مدت حاملگی ۶ ماه است میتوانست بگوید: مدت حاملگی ۶ ماه است و کاملا به وضوح مقصودش را میرساند اما چون مجموع حاملگی و شیردهی را بیان کرده پس مقصود بیان دوره حاملگی نبوده 🔹بنابراین محتمل ترین حالت همان اشتباه در محاسبات ریاضی است که فقط ۳ ماه اشتباه کرده است❗️ ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ ✅ پاسخ اجمالی: 1⃣ بارداری گاهی 6 ماه میشود . همچنین حکم دو سال شیردهی واجب نیست که تناقض پیش بیاید بلکه مستحب است. بنابر این این دو هیچکدام تغییر ناپذیر نیستند و هرکدام تغییر کنند تناقض آیات حل میشود. 2⃣ از کنار هم گذاشتن آیات ، حداقل و حداکثر شیردهی معلوم میشود و قرآن یک عدد ثابت برای شیردهی مشخص نکرده که تناقض پیش بیاید. 3⃣ امکان بارداری شش ماهه از پیشگویی ها و معجزات علمی قرآن است که به وضوح از کنارهم گذاشتن این آیات برداشت میشود و بنابر نقل های تاریخی آن زمان این مسئله را نمیدانستند. ✅ پاسخ تفصیلی : 1⃣ اگر مقصود از ذکر مدت دو سال شیردهی، حکم وجوبی باشد، این اشکال مطرح می شود که مجموع نه ماه بارداری، و 24 ماه شیردهی،33ماه است نه 30ماه که سخن قرآن است. این مقدار زمان شیردهی، واجب نیست؛ بلکه برای مادرانی است که اراده دارند دورهُ شیردهی را تمام کنند. بنابراین از شیر گرفتن کودک، با شرایطی که در ادامه آیه مورد بحث ذ کر شده جایز است. پس زنی که نه ماهه زاییده، می تواند 21ماه شیر دهد (حداقل مجاز شیردهی) که مجموع بارداری و شیردهی،30ماه می شود و مصداقی برای آیه 15 سوره مبا رکه احقاف است. برفرض وجوب دو سال شیر دهی، لازم نیست که دوره حمل، حتما نه ماه باشد، نه کمتر و نه بیشتر؛ زیرا زمان بارداری در زنان متفاوت است. بنابراین، زنی که شش ماهه وضع حمل کند و 24 ماه شیر دهد نمونه ای دیگر برای این آیهٔ شریفه است. از قراردادن آیات 233سوره بقره؛ و 14سوره لقمان که مدت شیردهی را دو سال ذکر می کنند، در کنار آیه 15سوره احقاف که مجموع مدت بارداری و شیردهی را 30 ماه بیان می کند و کسر مدت دو سال (24 ماه) از (30 ماه)، (6 ماه) حاصل می شود که کم ترین زمان بارداری است. اختلاف میان آیات، زمانی پدید می آید که دو سال شیردهی واجب باشد و مدت بارداری فقط نه ماه باشد. مطالعه ی بیشتر : http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa6946 باز نشر از: 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 @Wiki_Shobhe

🇮🇷ویکی شبهه🇮🇷 @Wiki_Shobhe 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 ◀️شبهه #شماره_541 💡کلمات کلیدی : #اشتباه_علمی_در_قرآن، #آب_منی_پست_است ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe اشتباه علمی دیگر قران این بار در مورد آب منی اب منی پست است. ثم جعل نسله من سلاله من ماء مهین. ( آیه ۸ سجده ) ترجمه : سپس نسل او ( انسان ) را از چکیده آبی پست مقرر فرمود. ☑️امروزه مشخص شده است که منی یکی از برترین پدیده های حیاتی است. در هر قطره ی آن میلیونها اسپرم زنده ی در حال فعالیت همراه با همه ی مواد لازم مثل غذا و اب و مواد حفاظتی وجود دارند. اما انسان بی اطلاع گذشته گمان می کرد که منی آبی پست و بی ارزش و نفرت انگیز است ٬ همین ایده ی غلط عوام را محمد وارد قران کرده است. اگر این ایه از خدا بود قطعا می دانست منی از عظمت های خلقت و فوق العاده ارزشمند است و انرا پست نمی دانست. بنابراین این ایه کلام محمد است و نه خدا. ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ چرا «منی» که شالوده خلقت انسان‌ها است، از دیدگاه قرآن، چیزی پست و بی‌ارزش اعلام شده است؟ پاسخ اجمالی در تعابیر قرآن کریم از «منی» به آب بی‌ارزش و بی‌مقدار تعبیر شده است: «أَ لَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ ماءٍ مَهین»؛[1] آیا شما را از آبى پست و ناچیز نیافریدیم؟! «ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِینٍ»؛[2] سپس نسل او را از عصارهاى از آب ناچیز و بىقدر آفرید. «مهین» از «هون» به معناى ذلت و حقارت است، در مقابل عزت.[3] برخی آن‌را به «بدبو» معنا کرده‌اند.[4] خداوند در برابر منکران و تکذیب کنندگان آیات الهی، همچنین براى تحقیر و تهدید کفار، اشاره به نفوذ قدرت، عظمت و خالقیت خود نموده، و انسان را مورد خطاب عتاب‌آمیز خود قرار می‌دهد که آیا شما افراد بشر را از منى سست بی‌مقدار خلق ننمودیم: «أَ لَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ ماءٍ مَهِینٍ». این آیه استفهام انکارى است در راستای منت و اظهار قدرت و نیز تذکر برای ذلت و خوارى بشر. خطاب تهدیدآمیز به بت‌پرستان و کفار است که چگونه در مقام مبارزه با ساحت کبریائى برمی‌آیند، در حالی‌که پروردگار، هر یک از افراد بشر را از ماده تناسلى پست و گندیده و متعفن آفریده است؛ از آب منى که از کثافات به شمار می‌رود و انسان از آن نفرت و دورى می‌نماید[5] و یا حداکثر آنکه برای او بها و ارزشی ندارد. بر این اساس، اگرچه ساختمان پیچیده «منی» خود نشانه‌ای از نشانه‌های خداست، اما با این وجود، «منی» از دیدگاه عرف مردم چیز باارزشی نیست و خدا می‌گوید که شما از همین چیزی که به نظرتان ارزشی ندارد، آفریده شده‌اید. این آیه در عین اختصار می‌خواهد به انسان‌ها بگوید؛ چرا نشان‌های پروردگار، آخرت و قیامت را تکذیب می‌کنید و رستاخیز و زنده شدن پس از مرگ را نمی‌پذیرید؟ می‌خواهد بگوید؛ در اصل آفرینش خودمان بیندیشیم ‌که چگونه آیت و نشانه آشکارى براى راهنمایى ما به قدرت خداوند متعال بر همه چیزها است. ما را از موجود کوچک و حقیرى که جز با میکروسکوپ‌ قابل مشاهده نیست، و به خواست خداوند متعال - نه به اراده ما- در زهدان مادر قرار داد، با تبعیت از قوانین و سنت‌هایى که نسبت به اکثر آنها آگاهی نداریم، ما را رشد و پرورش داد تا به صورت یک انسان تمام عیار، مرد یا زن، در آمدیم. پروردگار ما را در برابر این حقایق فطرى قرار می‌دهد که هیچ کس راهى براى انکار کردن آنها ندارد: «آیا شما را از آبى گندیده و خوار نیافریدیم»؟ هر کس بیندیشد همه اسباب پستى و خوارى را در این آب می‌بیند؛ حجم آن اندک، بوى آن زننده و انسان خود آن‌را کثیف احساس می‌کند و ارزشی براى آن قایل نمی‌شود. براستی که شگفت‌انگیز است؛ آدمى فضل و کرم پروردگارش را در خود - پس از آن‌که آب بی‌مقدار و بی‌ارزش بود - فراموش کند و به تکذیب پروردگار توانا و فرمان‌رواى بر آسمان‌ها و زمین بپردازد.[6] [1]. مرسلات، 20. [2]. سجده، 8. [3]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 13، ص 438، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق. [4]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب، ج 2، ص 400، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق. [5]. حسینی همدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، تحقیق، بهبودی، محمد باقر، ج 17، ص 283، تهران، کتابفروشی لطفی، چاپ اول، 1404ق. [6]. مدرسی، سید محمدتقی، تفسیر هدایت، گروه مترجمان، ج 17، ص 232- 233، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، چاپ اول، 1377ش. http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa55690 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 @Wiki_Shobhe