#شبهه_1418 هفتم آبان روز کوروش مردم در پاسارگاد حتی آب خوردن هم نداشتند پاسخ در👇👇👇 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg

👆👆👆 #سیاسی ✅◀️ پاسخ #شبهه_1418: ▶️✅ @Wiki_Shobhe از ماه گذشته بسیاری از شبکه های ضد انقلاب به ویژه سلطنت طلبان تبلیغات فراوانی را برای تجمع ۷ آبان که از آن به عنوان روز کوروش یاد می کنند در رسانه هایخود داشتند. دیروز به همین خاطر جمعیتی بالغ بر هزاران نفر در آرامگاه کوروش در پاسارگاد شیراز گرد هم آمدند که با کوروش پادشاه هخامنشی تجدید بیعت کنند!! البته بسیاری از افراد در این تجمع به نیت این آمده بودند که اقدامات تجزیه طلبانه برخی از ایران گرایان را محکوم کنند که در واقع همان سلطنت طلبان هستند که در یک سال گذشته مدام از تجزیه ایران در رسانه های فارسی زبان صحبت می کنند. مراسم دیروز پاسارگاد بسیار مشکوک به نظر می رسید زیرا همین تجمع البته در ابعادی بسیار کوچک در سال های پیش هم وجود داشت ولی در روز گذشته تعداد جمعیتی که به این مکان آمده بودند بسیار بیشتر بود و قابل قیاس با دفعات قبل نبود. همین موضوع باعث شده تا ظن دخالت برخی از افراد و آوردن مردم به اجبار در این تجمع را تقویت نماید تا در مقابل نظام و حاکمیت قد علم نمایند. دیروز در تجمع پاسارگاد برخی از محکومان امنیتی که در این روز ها دوران حبس خود را می گذرانند و به بهانه بیماری در مرخصی خارج از زندان به سر می برند در این تجمع قابل تامل بود. به عنوان مثال اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی که هر دو به جرم تحریک معلمان و اقدام علیه امینت ملی و همدسی با دول متخاصم به حبس محکوم شده اند در این تجمع دیده می شود. این دو نفر بار ها در سال های گذشته فرهنگیان اقصی نقاط کشور را به بهانه مشکلات صنفی شان به تجمع و آشوب در مقابل نهاد های حکومتی تشویق نموده و هم زمان برای فشار آوردن به دولت اقدام به انتشار بیانیه های تند بر علیه نهاد های قانونی کرده اند. این افراد که تخصص بالایی در گرد هم آوردن فرهنگیان در سال های گذشته دارند بعید نیست که در این فقره نیز با گرفتن دستور از خارج از کشور عده زیادی را با اهداف خاص به این تجمع آورده باشند. لازم به یاد آوریست محمود بهشتی لنگرودی و اسماعیل عبدی در سال ۹۲ به جرم “تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی”در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به ۵ و ۶ سال زندان محکوم شد.ود ر اردیبهشت ماه امسال دست به اعتصاب غذا زدند و نهایتا پس از ۲۰ روز به بیمارستان منتقل و پس از آن با قید شروطی آزاد شدند که البته حضور در این مراسم احتمالا نقض آن شروط بوده . https://goo.gl/B0eYPY 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg

👆👆👆 #سیاسی ✅◀️پاسخ دوم #شبهه_1418:▶️✅ @Wiki_Shobhe در سالهای اخیر رسانه‌های فارسی زبان بیگانه و اپوزیسیون، برای زیرسوال بردن ارزشهای اسلامی در بین مردم ایران، در مقایسه‌ای ناصحیح، می‌کوشند تا فرهنگ و تمدن باستانی ایران را در برابر اعتقادات دینی آنان قرار دهند. یکی از مناسبت‌هایی که در سالهای اخیر از سوی عمدتاً مخالفان جمهوری اسلامی رواج یافته، گرامی‌داشت روز به‌نام «روز کوروش» در ۷ آبان هر سال است، مناسبتی که در هیچ تقویم رسمی و غیررسمی وجود ندارد، اما رسانه‌های بیگانه و وابسته به دولتهای استکباری غربی شدیداً در پی تبلیغ آن هستند. در ذیل نگاهی می‌اندازیم به برخی ابهامات درباره «روز کوروش» و «مقبره کوروش»: اخیراً بنای مقبره «مادر سلیمان» در مجاورت پاسارگاد فعلی(۱)، به مقبره کوروش، نسبت داده می‌شود. اینکه اولاً آیا این بناء، اساساً یک مقبره است یا خیر؛ همچنین در صورت مقبره بودن، در اینکه مقبره چه کسی است: مادر سلیمان نبی(ع) یا مادر سلیمانی که چهاردهمین خلیفه بعد از حضرت علی(ع) بوده و یا هر کس دیگر، محل نقد و نظرات زیادی شده است. افرادی که این بناء، را به عنوان یک مقبره به «کوروش کبیر»، نسبت می‌دهند باید برای حداقل ۴ ابهام زیر، پاسخ‌های مناسبی داشته باشند و الا ادعای آنان، مسموع نخواهد بود. ابهام نخست: بر اساس روایات تاریخی کوروش، در نبردش با «ماساژت‌ها» در شمال‌شرق ایرانِ فعلی و یا در نزدیکی آذربایجان و مجاورت رود ارس، کشته شده است؛ چگونگی به دست آوردن جنازه بدون سر کوروش، در آن نبرد سنگینی که منجر به کشته شدن فرمانده ارشد جنگ (کوروش) شده همچنین حمل آن تا پاسارگاد فعلی که در خوش‌بینانه‌ترین حالت، قریب به ۱۵۰۰ کیلومتر فاصله وجود دارد، ابهام بزرگی است که پیش از ابهام‌زدایی از آن، جزم به اینکه بناء مذکور، مقبره کوروش است منطقی نخواهد بود. پیمودن بیش از ۱۰۰ کیلومتر در هر شبانه‌روز توسّط اسبی که حامل جنازه پادشاه سر بریده است، قابل تصوّر نیست. گرچه پذیرش همان صد کیلومتر نیز موجه نیست، با این حال با در نظر گرفتن حداقل فاصله از محل کشته شدن کوروش تا پاسارگاد فعلی، پیمودن این مسیر به حداقل ۱۵ روز، زمان نیاز دارد. ابهام دوم: کوروشی که برای ما معرفی شده، یک فرد مجوسی(۲) است. بنا به اذعان تمام کتب فقهی و اصیل زردشت که هم اکنون نیز موجود است، دفن میّت در دین مجوس، ممنوع است. بلکه آن‌ها معتقدند وقتی روح از جسد خارج می‌شود، اهریمن جای او را می‌گیرد. حتی قائلند که هر چه آن شخص پاک‌تر بوده، پس از مرگش اهریمن قوی‌تری در پیکرش نفوذ می‌کند و لذا اگر مرده دفن یا سوزانده شود به خاطر حلول اهریمن در پیکر آن مرده، خاک و آتش که در دین زرتشت قداست عجیبی دارد، آلوده می‌شود. از همین روی، آن‌ها معتقدند برای نابود کردن آن اهریمن، باید جسد مرده را در دخمه‌ها که دور از محل سکونت شهر قرار دارد انداخت تا خوراک کرکس‌ها شوند و بدین وسیله، از اهریمنی که در جسد مرده، نفوذه کرده راحت می‌شوند. خلاصه آنکه کوروشی که مجوسی و زرتشتی مذهب است، نمی‌توانسته وصیّت به دفن شدن بکند. زیرا این مسئله یعنی دفن جسد و به تَبَعِ آن وصیّت به دفن شدن در دین زرتشت، به قدری قبیح بوده که حتی اگر هم کوروش به آن وصیّت نموده باشد، عمل کردن به آن دور از باور است، چون در دین زرتشت مجازات‌های سنگینی برای کسانی که مرده‌ای را دفن کنند تعریف شده است. اگر بخواهم مثالی بزنم باید بگویم مجوسی بودن کوروش به همراه پذیرفتن این مطلب که او وصیّت کرده «پس از مرگ، مرا دفن کنید» مثل آن است که بزرگی از مسلمانان، وصیّت کند وقتی مُردَم در مجلس سوگی که به مناسبت فوت من برگزار می‌شود از مهمانان با گوشت خوک، پذیرایی نمایید! هر چقدر این بعید است، آن بعیدتر است زیرا گرچه خوردن گوشت خوک، در دین اسلام از محرمات بزرگ است، با اینحال هرگز برای کسی که با گوشت خوک از کسی پذیرایی کند، مجازاتی مانند آنچه در دین زرتشت برای کسانی که مرده‌ای را دفن می‌کنند وضع نشده و عجیب‌تر آنکه کسی بگوید پس از مرگ کوروش، به وصیّت او عمل شده است. به برخی از بخش‌های ۴۷ ، ۴۸ و ۴۹ کتاب «وندیداد»، در این رابطه توجه کنید: “ای دادار جهان استومند! اگر کسی شیوه‌های پاک کردن آلودگان (که یکی از آن‌ها، انداختن جسد مرده، در دخمه است) را آن گونه که در دین مزدا آمده نیاموخته باشد و بخواهد ناپاکی را پاک کند، مزداپرستان چه باید بکنند؟ اهورامزدا پاسخ داد: مزداپرستان باید او را به بند درکشند ، نخست دست‌هایش را ببندند آنگاه جامه‌هایش را از تن برگیرند پس آنگاه پوستش را از تن برکشند و سرش را از تن ببرند و مردارش را نزد آزمندترین پرندگان آفریده سپندمینو نزد پرندگان مردارخوار، نزد غرابان ببندازند و چنین بگویند: مردی که در اینجاست از همه اندیشه‌ها و گفتارها و کردارهای اهریمنی خویش پشیمان شده است.(۳)“