◀️شبهه #شماره_1722 ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe عبدلله خررمی با 70 نفر از همراهانش از بیم جان به دژی پناه برد. به دستور امام علی، دژ به آتش کشیده شد که در جریان آن تمامی این افراد زنده زنده در آتش سوختند؛ بطوری که بوی گوشت بریان شده این انسانهای نگون بخت در هوا پخش و مردم را آزار داد. (علی مرزی نامتناهی، حس صدر، ص 199) #مذهبی ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Wiki_Shobhe کتابی به اسم علی مرزی نامتناهی وجود ندارد. یک کتاب از مرحوم حسن صدر با نام مرد نامتناهی وجود دارد که نه کتاب رفرنسی است و نه آن خدا بیامرز صاحب مطالعات عمیق اسلامی بوده اند. مرحوم صدر وکیل بوده اند و این کتاب را هم در اواسط دهه 30 نوشته اند و با جایزه آن مدرسه ای ساخته اند. این کتاب نه یک منبع دینی است و نه از اعتبار روایی بالایی برخوردار است. اگر چنین چیزی صحت داشت یا در منبع حتی نسبتا معتبرتر و قدیمی تری وجود داشت، نویسنده به خود زحمت می داد و از آنجا رفرنس می داد نه کتابی که حتی نامش را درست نمی داند. و اما درباره عبدالله حضرمی (البته اگر منظور نویسنده همو بوده باشد) در اواخر عمر حضرت علی (ع) احتمالا می‌دانید که شبیخون ها و غارت هایی از سوی معاویه و فرماندهانش به سرزمین های تحت حاکمیت حضرت علی می شد . عبدالله حضرمی از فرماندهان معاویه جهت جداسازی بصره از حکومت آن حضرت وارد این شهر می شود و با برخی کسان هم هماهنگی های لازم را انجام می دهد. ظاهرا در این دوره ابن عباس بصره را به دلیلی ترک کرده بوده و عبدالله بر همین اساس زمان را مغتنم می شمارد. در این بین زیاد ابن ابیه هم که والی حضرت بود، بصره را ترک می کند و به حضرت نامه ای می نویسد و ماجرا را شرح می دهد. آن حضرت نماینده ای به سمت عبدالله می فرستد ولی بعد از مدتی آن نماینده را شبانه به قتل می رسانند. بعد از مدتی حضرت فرد دیگری را می فرستند که نامش جاریه بن قدامه است. او مدتی را با عبدالله نبرد می کند و در نهایت او و همراهانش را مجبور می کند به قلعه ‌ای عقب نشینی کنند. فرمانده حضرت علی برای بیرون کشیدن این گروه فراری مجبور به روشن کردن آتش می شود تا بلکه به واسطه آن عده ای خارج شوند والبته بخش زیادی از افراد حاضر در دژ از آنجا خارج می شوند و توبه می کنند ولی عبدالله و برخی همراهانش ترجیح می دهند که در دژ بمانند و کشته شوند. حالا این ماجرا چه ارتباطی با حضرت علی دارد، الله اعلم! این ماجرا در بصره رخ داده و حضرت علی در کوفه بوده است. پس دستور این آتش را حضرت نداده بودند. در ثانی بازهم اینجا یک مغلطه وجود دارد و مشخص نیست که چرا اصلا به این توجه نمی شود که اگر یک فرد توطئه ای می کند تا ناحیه ای را از یک کشور جدا کند و حتی به او فرصت تسلیم داده می شود و البته او دستش به خون نماینده و سفیر هم آغشته است، بازهم باید او را با بقیه یکی دانست؟ آیا انصاف حکم نمی کند که نویسنده شبهه را معاند شخصی با حضرت علی بدانیم؟ 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg