◀️شبهه #شماره_1871 ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe سلام امروز کلیپی دیدم از آقای مهدی دانشمند که از وعاظ معروف هستند. ایشان گفتند روزی مرد کوری در وسط راه عبور مردم نشسته بود و مانع رفت و آمد مردم به مسجد بود. بعد مالک اشتر آمد و گفت برو جای دیگر بنشین و آن مرد گفت تو کی هستی که به من میگویی پاشو و وقتی شنید که مالک است گفت من به حرف بزرگتر از تو هم گوش نکردم. مالک پرسید یعنی چه کسی؟ مرد کور گفت علی ابن ابيطالب. مالک گفت علی به تو گفت پاشو و گوش نکردی؟ مرد کور گفت بله .در همین لحظه مالک شمشیر کشید و گردن مرد کور را زد . بعد آقای دانشمند گفتند این یعنی دستور ولایت با کسی شوخی ندارد ! #مذهبی #اهل_بیت ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Wiki_Shobhe چنین روایتی صحت نداشته و این سخن با تاریخ و فقه شیعیان سازگاری ندارد. اگر اینطور بود، مالک اشتر به وسیله امیرالمومنین (ع) محاکمه و حد بر او جاری میشد. چانچه می بینیم قنبر غلام حضرت در اجرای حد، سه تازیانه بیشتر زد، حضرت فورا قصاص کردند و قنبر سه تازیانه خورد. (و عنه عن أحمد عن ابن محبوب عن الحسن بن صالح الثوري عن أبي جعفر ع قال: إن أمير المؤمنين ع أمر قنبر أن يضرب رجلا حدا فغلط قنبر فزاده ثلاثة أسواط فأقاده علي ع من قنبر بثلاثة أسواط. وسائل الشيعة ج‏28/17) مالک اشتر به این باور بود که با زور باید افرادی مانند عبدالله بن عمر را وادار به بیعت کرد و اگر تسلیم نشوند، باید گردن‌شان را زد! لذا درباره او به امام گفت: عبدالله احساس امنیت و آزادی می‌کند که حاضر به بیعت نیست و خود را از تازیانه و شمشیر شما در امان می‌بیند، اجازه دهید تا گردن او را بزنم! امام فرمود: من بعیت از روی اکراه نمی‌خواهم، او را آزاد بگذارید: «فقال الاشتر: إن هذا أمن من سوطک و سیفک فدعنی اضرب عنقه، فقال(ع): لست ارید ذلک منه علی کره، خلّو سبیله». قطعا اگر مالک چنین کاری انجام داده بود بر او حد جاری می شد. البته مالک بخاطر عشق به اهل بیت (ه) تندروی هایی داشته که به وسیله امام کنترل می شده است. امیرالمؤمنین(ع) در فرمان مشهور خویش به مالک اشتر (ره) می فرماید: «و ایاک والدّماء و سفک ها بغیر حلها، فانه لیس شیی ء ادعی لنقمة و لااعظم لتبعة و لااحری بزوال نعمة و انقطاع مدة من سفک الدماء بغیر حقها؛(نهج البلاغه) و بپرهیز از خونها، و ریختن آن به ناروا، که چیزی چون ریختن خون به ناحق ـ آدمی ـ را به کیفر نرساند، و گناه را بزرگ نگرداند، و نعمت را نَبَرد، و رشته عمر را نَبُرد.» همینطور که حضرت علی(ع) صرفا به بیان حرمت نپرداخته، بلکه آثار وضعی ـ اجتماعی آن را به مالک اشتر گوشزد کرده است، در ادامه همین سخن آن حضرت به کیفر روز قیامت اشاره کرده می فرماید: «واللّه سبحانه مبتدی ء بالحکم بین العباد فیما تسافکوا من الدّماء یوم القیامة؛ و خداوند سبحان روز رستاخیز نخستین داوری که میان بندگان کند در خونهایی باشد که از یکدیگر ریخته اند.» این فراز سخن امام(ع) حکایت از اهمیت زیاد داشتن حق حیات است. زیرا اولین مسأله رسیدگی در روز قیامت آن خواهد بود. در ادامه ایشان به نکته بسیار مهمی اشاره می کنند و آن اینکه حاکم برای تقویت نهاد حکومت خود دست به خون ریزی نزند، مسأله ای که تاریخ بشریت همیشه از آن رنج برده است، و شاید به همین دلیل نیز اعلامیه جهانی حقوق بشر، حق حیات را در اصول اولیه خود بیان کرده است. پاسخ از: سایت انجمن گفتگوی دینی 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg