🇮🇷ویکی شبهه🇮🇷 @Wiki_Shobhe 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 ◀️شبهه #شماره_50 💡کلمات کلیدی : #اسرائیل, #معجزات_قابل_دیدن, #عدل_خداوند ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe چرا خداوند برای قومی مانند اسرائیل این همه معجزات قابل دیدن می‌آورد و برای قومی دیگر در زمان دیگر (مثلا زمان حال) این معجزات به آن نوع دیده نمی‌شود؟ آیا این عدل خداوند را نقص نمی‌کند؟ ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Wiki_Shobhe این شبهه بسیار قوی است اولا شبهه کننده با طرح شبهه می خواسته خود معجزه ی الهی را زیر سوال ببرد یعنی گوید اگر می خواهی قبول کنی که خداوند عادل است باید معجزه را قبول نکنی چون مخالف با عدالت خدا وند است مگر چگونه می شود خدا عادل باشد و معجزه در زمان قدیم باشد و در زمان نوین که مردم به آن احتیاج دارند نباشد از طرفی می خواهد بگوید حالا که می خواهی معجزه ی الهی را قبول داشته باشی باید جزء فرقه ی اشاعره بشوی همان هایی که عدل خداوند را قبول ندارند یعنی دارد با یک تیر دونشان می زند از طرفی مخاطب را در باتلاقی می اندازد که نه راه فرار از شبهه داشته باشد نه قبول شبهه چون در هر دوصورت گرفتار می شود واقعا شبهه ی بسیار قوی است پاسخ: اولا عدل به معنای آنکه هرچیزی را سر جای خود قرار دادن است نه به معنای مساوی بودن چه بسا خیلی زمان ها مساوی قرار دادن حق بین افراد خودش عین بی عدالتی باشد ثانیا اگر عقل ناقص ما فکر کرد که چیزی سر جای خودش نیست این سبب نمی شود که بگوییم خدا عادل نیست نه عقل ناقص ما درک نکرده که چیزی سر جای خودش نیست ضمنا اگر کسی خدا را شناخته و به وجودش ایمان آورده، می‌داند که خداوند متعال منزه (سبحان) از هر عیب و نقصی و کاستی می‌باشد و اگر موجودی را یافت که "عادل" نبود و یا حتی عادل بود، اما امکان عدول از عدل [که برابر با ظلم می‌باشد]، به او راه داشت، قطعاً آن موجود خدا نیست. پس لازم است که به هنگام مواجهه با سؤال یا شبهه، همان موضوع طرح و بررسی شود و زود ختم به «آیا با عدل خدا منافات ندارد؟!» نگردد. خدا، اگر خداست، پس عادل است و اگر موجودی عادل نبود، او خدا نیست. ﮪ – ضمنا، معجزه‌ی هر پیامبری، متناسب با شرایط زمانی و مکانی، ضرورت و نیاز مخاطبین صورت پذیرفته است. در زمان حضرت موسی علیه السلام، اتکا به جادو و جنبل و قدرت‌ها و کارهای شیطانی و ... بسیار بود و بدین وسیله مردمان را فریب می‌دادند و آنها را به سوی خدایان کاذب می‌خواندند، از معجزات ایشان، عصایی شد که کلاً قائله‌ی "سحر" را ببلعد، چنان که ساحران نیز ایمان بیاورند – در زمان حضرت عیسی علیه السلام، طبیبان و حکیمان، خود را خدایان یا نمایندگان خدایان می‌خواندند، معچزه ایشان بینا کردن کور، شفای بیماران لاعلاج و حتی زنده کردن مردگان به اذن پروردگار گردید، تا هیچ کس نتواند مدعی شده و رقابت کند.