◀️شبهه #شماره_1786
⛔️ شبهه: ⛔️
@Wiki_Shobhe
آیا میدانید فقط 6میلیارد دلار برای گنبد و بارگاهش هزینه کردند؟
6میلیارد دلار یعنی 24 با 12صفر (.۲۴.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.000)، یعنی 24هزار میلیارد یا 24تریلون تومان.
24تریلون یعنی چقدر؟
یعنی حقوق 24میلیون کارگر.
با این پول میتوان تمام کودکان خیابانی، حاشیه نشینان، بیپناهان و بیکاران را سامان داد.
اگر این عدد را تبدیل به اسکناس یک صدهزار ریالی کنیم، دومیلیارد و چهارصد میلیون قطعه اسکناس دههزار تومانی داریم و فقط برای جابهجایی آن به 312 دستگاه کامیون ده تن نیاز داریم. (1)
حال اگر فاصله زمین تا ماه را 360هزار کیلومتر در نظر بگیریم، میتوانیم با چیدن دو میلیارد و دویست میلیون قطعه از آن اسکناسها فاصله زمین تا ماه را طی کنیم.
با این پول میتوان 400بار فاصله تهران تا مشهد را برگهای دههزارتومانی چید و طی کرد.
400بار میتوان از تهران به مشهد رفت و دید چگونه در شهر امام رضا کودکان در خیابان رها و منجمد میشوند.
#سیاسی
✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅
@Wiki_Shobhe
امام خمینی (ره) به اذعان دوست و دشمن، رقیب و رفیق، از هر چه تجمل، اشرافیگری و تشریفات اجتناب میکند تا نشان دهد و اثبات کند چون امام متقین زیستن و زندگی کردن، افسانه نیست؛ حتی در عصر مدرنی که فتنههای دنیا از هر سو بر گوهر فطرت و ایمان هجوم میآورند.
کتابها، عکسها، خاطرات و حتی فیلمهایی که از سیره عملی زندگی او به جای مانده، در اثبات نفرت او از کاخنشینی و تجملگرایی، هزاران هزار نشانه و اماره دارد. همین سیره عملی است که سخنان پیر جماران در مورد دنیاطلبی را باورپذیر میکند:
«ما باید کوشش کنیم که اخلاق کاخ نشینی را از این ملت بزداییم. اگر بخواهید ملت شما جاوید بماند و اسلام را به آن طوری که خدای تبارک و تعالی میخواهد، در جامعۀ ما تحقق پیدا کند، مردم را از آن خوی کاخ نشینی به پایین بکشید، خود کاخ نشینی این خوی را میآورد... آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته، از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا میشود. آن روزی که مجلسیان خوی کاخنشینی پیدا کنند خدای نخواسته، و از این خوی ارزندۀ کوخنشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. (۱/۱/۱۳۶۲)»
با این حال، انتشار تصاویری از مراحل تکمیل و بازسازی حرم امام (ره) که پناه و ملجأ مردم دردمند و مستضعف جنوب شهر تهران و عموم شهرستانهاست، پرسشی به ذهن متبادر میکند که این همه هزینه و خرجتراشی و نقش و نگار سازی با چه هدف و انگیزهای صورت میگیرد؟ تردیدی نیست که توسعه حرم به دلیل نیاز به فضایی گسترده در مناسبتها به ویژه رحلت امام (ره) کاری معقول است، اما آیا هر توسعهای باید زیباسازی و تشریفاتزایی همچون فضای عمومی کاخها و قصرها را در پیوست داشته باشد؟ آیا توسعه کیفی آن چنان که مردم تنها و تنها در فیلمهای هالیوودی دیدهاند و در افسانههای سلاطین ایرانی خواندهاند، ضروری است؟ چنین توسعهای، به ویژه در شرایط کنونی که کشور از مشکلات اقتصادی همچون گرانی و تورم رنج میبرد، نگاه مستضعفان و پابرهنگان انقلاب که به زعم امام (ره)، صاحبان اصلی انقلابند، به میراث امام به تردید و تحیر و حسرت و بدبینی آلوده نمیکند؟ با چنین طراحی و برنامهای، میتوان خانه محقر امام در جماران را با حرم او در جنوب شهر مقایسه کرد؟ کدام امام را باید به مردم نشان داد و مردم کدام امام را باور خواهند کرد؟ آیا این تلاش و کوششی که در توسعه و تکمیل به کار بسته شده، تقویتکننده شبهات ضدانقلاب در طول همه این سالها علیه امام و زندگی و مشی رفتاری او و به ویژه هدف او از برپایی حکومت اسلامی نخواهد بود؟ ...
منبع: سایت خبری تحلیلی الف
🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷
🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐
https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg