◀️شبهه #شماره_1794 ⛔️ سوال: ⛔️ @Wiki_Shobhe چرا کویت از عراق از حکومت جدید عراق غرامت گرفته بابت حمله به آن کشور ما نه تنها غرامت نگرفتیم کمک های میلیاردی هم کردیم ؟ #سیاسی ✅◀️ پاسخ: ▶️✅ @Wiki_Shobhe علي رغم اينکه براساس بند هفتم قطعنامه 598 تعيين ابعاد خسارت هاي وارده و پرداخت غرامت به هيئت کارشناسايي که از سوي دبير کل سازمان ملل متحد انتخاب مي شوند واگذار شده و در اجراي اين بند هيأت کارشناسي در خردادماه و آبان ماه 1370 وارد ايران شدند و پس از تعيين ابعاد خسارت هاي ايران در جنگ تحميلي تحقيق و بررسي هاي به عمل آمده را به صورت دو گزارش به دبير کل سازمان ملل تسليم نمودند. (منصوري، اسماعيل، بررسي حقوقي -سياسي تجاورز رژيم عراق به جمهوري اسلامي ايران، تهران، تابان، ص 185-186) اما متأسفانه به دليل امتناع رژيم بعث عراق از پرداخت خسارت ها و غرامت به جمهوري اسلامي ايران و سهل انگاري و بي توجهي سازمان ملل و شوراي امنيت نسبت به اجراي کامل مفاد قطعنامه ، اين بند از قطعنامه به اجرا در نيامد و غرامتي از سوي عراق به عنوان متجاوز جنگي به ايران پرداخت نشد. در حقيقت از آن جا که مرجع رسمي اجرايي شدن قطعنامه شوراي امنيت ، خود همين شوراست واعضاي اصلي آن با ايران اسلامي ، دچار چالش هايي بوده و بدين خاطر در پيگيري غرامت ايران از عراق همواره کارشکني مي نمايند از اين رو تا کنون اجراي ماده 7 محقق نشده و ايران نتوانسته است حتي يک دلار از غرامت جنگ 8 ساله را از کشور متجاوز بگيرد؛ اين در حالي است که به دليل حمايت اعضا دائم شوراي امنيت از کويت و اسرائيل ، هر دوي آنها توانستند از محل برنامه نفت در برابر غذا ، غرامت اشغال کويت و موشک پراني هاي عراق به اسرائيل را دريافت کنند. البته در برخورد دوگانه سازمان ملل و شوراي امنيت با اين دو قضيه جاي شگفتي نيست زيرا در جريان تصويب قطعنامه 598 از ابتداي جنگ تا سال هاي پايان جنگ تعلل و کوتاهي نمود و با گذشت نيست هفت سال از شروع جنگ شوراي امنيت حاضر شد خواسته هاي به حق جمهوري اسلامي ايران را در تعيين متجاوز و پرداخت غرامت را در نظر بگيرد که متأسفانه آن هم به اجرا در نيامد. نکته ديگر اينکه بعد از اشغال عراق نيز همواره دولتمردان جديد عراق به دلايل مختلفي ، خواهان بخشيدن اين غرامت از سوي ايران بوده اند . موضوعي که مسئولين ايران آن را رد نموده اند . بديهي است که نامساعد بودن شرايط براي پرداخت غرامت توسط عراق ، هرگز به معناي آن نيست که اين حق تاريخي ، مشمول مرور زمان شود. اما موضوع کمک ها براي بازسازي عتبات عاليات که بيشتر مردمي بوده موضوعي است که عنوان « باج دادن » بر آن صحيح نيست و ارتباطي با مساله جنگ يا دولتمردان عراق ندارد . بلکه بيانگر عشق ، علاقه و محبت شيعيان ايران به ائمه اطهار (ع) است که همواره در طول تاريخ فارغ از نوع مناسبات و روابط دو کشور وجود داشته و خواهد داشت . http://siasi.porsemani.ir/node/1234 الف – روابط سیاسی و اقتصادی کشورها، هر چند داد و ستد، مطالبات و دیون است، اما مانند روابط حاکم بر بازار نمی‌باشد که مثلاً طلبکار چک یا قرارداد بدهکار را به راحتی به اجرا بگذارد. بلکه ملاحظات بسیاری دارد که حتماً باید لحاظ گردد. ب - هر چند جمهوری اسلامی ایران تا کنون این خسارت را اخذ نکرده است، ولی نبخشیده است که بگوییم چه کسی بخشیده و با چه اجازه‌ای بخشیده و ...؛ بلکه جزو معاهدات و دیون باقی مانده است، چنان چه مطالبات و دیون بسیاری نیز از امریکا و اروپا دارد. بدیهی است که اخذ دیون کشورها از یک دیگر، نیز خودش ملاحظاتی دارد و امکانات و شرایطی می‌خواهد. حال چه از عراق باشد و چه از کشورهای دیگر، یا سایر کشورها از ایران. اکنون ایران در تحریم اقتصادی است، عراق نیز پس از سقوط صدام به اشغال نظامی امریکا درآمد و اساساً چیزی ندارد که بدهد. البته طرح شکایت در محکمه‌های بین‌المللی (مثل لاهه) و بلوکه کردن اموال و دارایی‌های عراق ممکن است، اما مسائل دیگری دارد که از آن جمله طرح مجدد دعوا (هر چند حقوقی) بین ایران و عراق از یک سو می‌باشد و از سوی دیگر موضوع به کارشناسایی‌های بین‌المللی و ... می‌انجامد که با شرایط فعلی حاکم بر دادگاه‌های بین‌المللی، معلوم نیست چه نتیجه‌ای بدهد و از سوی دیگر به نفع دشمنان ایران و عراق و رابطه فعلی این دو کشور تمام می‌شود. کشورها و دولت‌ها در ارتباط با یک دیگر، فقط به رقم نقدی و مستقیم مطالبات توجه ندارند، بلکه حتی در دیدگاه اقتصادی نیز تمامی منافع حاصله از چگونگی روابط فی‌مابین را محاسبه می‌کنند و اگر اقدامی روابط یا درآمد حاصله از آن را به مخاطره بیاندازد، در آن اقدام تأمل می‌کنند.

◀️شبهه #شماره_1794 ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe آدم و حوا تو بهشت،با اون همه نعمت،جلو چشم خدا گناه کردن الان انتظار دارن ما آدمای ساده تو این جهنم مرتکب گناه نشیم؟ #اعتقادی ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Wiki_Shobhe 1⃣امر و نهی ای که خطاب به آدم از جانب خداوند شد امر و نهی ارشادی بوده است که مخالفت با آن معصیت تلقی نمی شود تا بگوییم آدم از جمله معصیت کاران بوده است . ⭕️توضیح اینکه؛ 👌اوامر و نواهيى كه از صاحبان امر و نهى صادر مى گردد بر دو نوع است: 🔶الف. امر و نهى مولوى: مقصود از آن اين است كه آمر بر منصبى كه از طرف خدا، يا اجتماع به او داده شده، تكيه نمايد، و امر و نهى كند و به اصطلاح از موضع قدرت سخن بگويد و از آن نظر كه او بزرگ و فرمانده است و طرف مقابل، كوچك و فرمانبر است امر و نهى صادر كند و در واقع امر و نهى بر محور مولويت و عبوديت دور بزند. 🔶ب. امر ونهى ارشادى: و مقصود از آن اين است كه آمر، برترى و مقام و فرماندهى خود را به رخ طرف نكشد و در دستورهايى كه به زيردست خود مى دهد، قيافه پند و اندرز بگيرد و همانند افراد بى طرف ولى خيرخواه، دلسوز و نيك انديش، لوازم و عكس العمل كردار او را گوشزد نمايد، در اين صورت امر و نهى وى بر محور ارشاد و هدايت دور مى زند. ❗️براى روشن شدن موضوع خوب است مثالى بزنيم: 👌 طبيبى به بيمار خود دستور مى دهد كه از غذاهايى بپرهيزد و داروهايى را نيز بخورد او اگر چه دستور مى دهد كه بيمار هر روز چنين و چنان كند، ولى در عين حال مخالفت بيمار با دستور و فرمان او از نقطه نظر اينكه مخالفت با امر طبيب است تأثيرى در خارج ندارد نتيجه آن فقط ضررى است كه بر اثر مخالفت با دستورهاى طبيب، متوجه خود بيمار مى شود و اين ضرر، خواه او فرمان دهد، يا اصلا فرمان ندهد متوجه بيمار مى شود و مخالفت با خود طبيب هيچ گونه عكس العمل خارجى ندارد. ❗️و به ديگر سخن كسى كه خربزه براى او ضرر دارد و موجب تب و لرز او میشود اگر پزشک نهی کنید و او گوش نکند فقط یک اثر دارد و آن اینکه باید پای تب و لرز بنشیند ولی از آن نظر که سخن پزشک را گوش نداده کیفری متوجه او نمیشود. 👌اكنون بايد بررسى شود كه ؛ ❓ آيا نهى از خوردن ميوه درخت معهود، نهى مولوى بوده و بر اساس «مولويت» صادر شده بود؟ در اين صورت طبعا علاوه بر لوازم طبيعى و آثار خارجى آن یعنی خروج از بهشت و ريختن لباسها، هبوط به د نيا و ابتلا به زحمات و مشقات و... كيفرى نيز همراه داشته است. ❓و يا اينكه منظور از اين نهى، فقط ارشاد به لوازم طبيعى عمل بوده؟ همانند كسى كه دوست خود را از كشيدن ترياك كه ملازم با مرگ تدريجى است باز دارد. در اين صورت، نهى از اكل شجره، از آن نظر نبود كه خداوند مولى است و آدم و حوا بندگان وى هستند وبنده بايد از دستورى كه به او داده مى شود، بدون چون و چرا اطاعت كند، بلكه از اين نظر بوده كه خوردن ميوه درخت معهود، پيامدهاى ناگوارى دارد و روى علاقه به بنده خود، او را نهى كرده است. 👌بررسى آيات وارده در اين موضوع به خوبى، ارشادى بودن نهى مورد بحث را ثابت مى نمايد و مى رساند كه فرمان خدا از آن نظر نبوده كه من مولايم و شما بنده من، تا مخالفت آن، نافرمانى (معصيت اصطلاحى) به شمار برود، بلكه محيط ارشاد بوده و خدا مانند يك ناصح مشفق به آدم و حوا فرمود: «هرگاه از اين شجره نخوريد، همواره در بهشت باقى مى مانيد و در نتيجه، گرسنگى و تشنگى، آفتاب زدگى و عريانى نخواهيد ديد واگر بخوريد دچار عكس آنها خواهيد شد» چنانكه مى فرمايد: «گفتيم اى آدم اين (شيطان) دشمن تو و همسر تو هست، شما را از بهشت بيرون نكند كه تيره بخت مى شويد، اكنون در پرتو نعمت بهشت نه گرسنه مى شوى و نه برهنه و نه در آنجا تشنه و آفتاب زده مى شوى» 🔶طه 117-119 🔴اينك قرائنى كه ارشادى بودن نهى را تأييد مى كند: 1⃣از اينكه جمله « فتشقی» « تیره بخت می شوید»را با «فاء» نتيجه آورده است، بهترين گواه بر اين است كه نتيجه مخالفت اين نهى و به اصطلاح غرض از نهى اين بود كه آدم و همسر وى «شقاوت» پيدا نكنند، سپس آيه بعد « اکنون در پرتو نعمت بهشت نه گرسنه میشوی و نه برهنه»بيانگر اين شقاء است و اينكه تفاوت خوردن و نخوردن از ميوه اين شجره اين است كه در صورت نخوردن، برهنگى و تشنگى و گرسنگى نيست در حالى كه در صورت مخالفت همه اينها هست و هرگز در صدد بيان مؤاخذه نيست كه در تمام نواهىِ مولوىِ الزامى وجود دارد بلكه در صدد بيان عكس العمل طبيعى اين عمل است، خواه خدا از آن نهى بكند يا نكند. ❗️روشن تر بگوييم اين نهى تبعات معنوى كه دورى از درگاه الهى است، نداشته بلكه تمام تبعات آن مربوط به وضع زندگى شخصى آدم و همسر او بوده است. 2⃣ گواه ديگر بر اينكه آفريدگار جهان در مقام اعمال مولويت نبوده بلكه با لحن خيرخواهى و اندرزگويى با آنها سخن مى گفت اين است كه شيطان به هنگام سخن گفتن خود را «ناصح» قلمداد كرده و گفت: