شما را مانند بافه های جو در بغل می گیرد.

هنگامی‌که سیبی را بادندان می شکافی در دل با او بگو تخم‌هاي تودرتن من‌خواهند زیست‌وشکوفه‌هاي‌فرداي‌تو در دل من خواهند شکفت و عطر تو نفس من خواهد بود و ما با هم در همه ي فصل ها شادي خواهیم کرد.

چاهی که خنده هاي شما از آن بر می آید چه بسیار که با اشک هاي شما پر می شود

مگر آن نی که روح شما را تسکین می دهد همان چوبی نیست که درونش را با کارد خراشیده اند؟

درد شما تسکین پیوسته اي ست که‌فهم شما رادربردارد. همان گونه که هسته ي میوه باید بشکند تا مغز آن آفتاب ببیند شماهم باید بادردآشنا شوید.

زمستان هاي اندوه خود را با متانت نظاره می کردید.

مگویید :حقیقت را یافته ام" بگویید "حقیقتی را یافته ام".

انسان آنگاه سخن میگوید که با اندیشه هاي خود در آشتی و آرام نباشد و هرگاه دیگر نتواند در تنهایی دل خود بماند در لب هاي خود زندگی میکند و صدا وسیله ي انصراف خاطر و گذراندن وقت است. و بسیاري از سخنان شما اندیشه را نیمه جان میکنند. زیرا که اندیشه پرنده ایست آسمانی که در قفس سخن شاید به‌راستی بال‌هایش را باز کند ولی به پرواز در نمی آید.

و بگذارید که امروز گذشته را با یاد در بربگیرد و آینده را با رغبت.

کیست که بتواند ایمانش را از اعمالش جدا کند یا اعتمادش را از اشتغالش؟ کیست که بتواند ساعت هایش را پیش خود بگستراند و بگوید "این از براي خدا و این از براي خودم این از براي روحم و این از براي تنم؟"

بال هایتان را جمع مکنید تا از میان در بگذرید سرتان را خم مکنید تا به سقف نگیرد نفس تان را حبس مکنید تا مبادا دیوارها شکاف بردارند و فرو ریزند. در گورهایی که مردگان از براي زندگان ساخته اند زندگی مکنید. خانه ي شما هرچند مجلل و مزین باشد راز شما را پنهان نمی دارد و خواهش شما را پناه نمی دهد. زیرا آنچه در وجود شما نامتناهی ست در کاخ آسمان زندگی میکند که در و دروازه اش مه صبحگاهی ست و پنجره هایش سرودها و سکوت هاي شب.

و اگر از آنان سوال کنی چه کسی آسمان ها و زمین را آفریده است؟ به یقین می‌گویند خداوند یگانه. بگو الحمدلله ( که خودتان معترفید ! ) ولی بیشتر آنان نمی‌دانند. آنچه در زمین و آسمان ها است فقط از آن خداست. - #دلدارم؛الله سوره لقمان/آیه۲۵و۲۶