سحر چون خسرو خاور علم برکوهساران زد به دست مرحمت یارم در امیدواران زد 🌴🥀🌴 چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست برآمد خنده‌ای خوش بر غرور کامگاران زد حافظ 🌴🕯🌴 @Yas8488

از بس فرار كرده‌ام از خویش‌ِخويشتن گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود - محمدعلی بهمنی 🌴🥀🌴 محمدعلی بهمنی غزل‌ سرا، ترانه‌سرا، تصنیف‌ سرا و از بنیان‌گذاران غزل نو یا نیمایی و برنده تندیس خورشید مهر (۱۳۷۸) به‌عنوان برترین غزل‌سرای ایران درگذشت. برخی آثار: باغ لال (۱۳۵۰) در بیوزنی (۱۳۵۱) عامیانه‌ها (۱۳۵۵) گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶) گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹) دهاتی (۱۳۷۷) غزل (۱۳۷۷) شاعر شنیدنی است (۱۳۷۷) عشق است (۱۳۷۸) نیستان (۱۳۷۹) کاسهٔ آب دیوژن، امانم بده (۱۳۸۰) این خانه واژه‌های نسوزی دارد (۱۳۸۲) من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم (۱۳۸۸) غزل زندگی کنیم (گزیده غزل) (۱۳۹۲) 🌴🕯🌴 @Yas8488

چه خوش است من بمیرم به ره ولای مهدی سر و جان بها ندارد که کنم فدای مهدی  همه نقد هستی خود بدهم به صاحب جان  که یک دمی ببینم رخ دلگشای مهدی 😭😭😭😭 🌷 اَللّهُـمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّـکَ الفَــرَج 🌷 🌴🕯🌴 @Yas8488

دلم فریاد میخواهد ولی در انزواے خویش؛ چہ بی‌آزار با دیوار نجوا می‌کنم هرشبْ... #محمدعلی_بهمنی 🌴🕯🌴 @Yas8488

درجهان شاهی به جز شاه نجف افسانه است هرکه مولایش شود غیر علی دیوانه است هر که در بندش شود با جرعه ای مستش کند چون که حیدر صاحب جامِ می و میخانه است 🌴🌼🌴 جرعه ای از جام حیدر را بنوش به به ببین غیر این میخانه هر جایی روی غمخانه است نقد حیدر را بگیر ورنه هلاکی آدمی وعده اش بر حوض کوثر درب سقاخانه است 🌴🕯🌴 عشق را از میثم خرما فروش آموختم گرد شمع روی حیدر قنبرش پروانه است سنگ حیدر را بزن بر سینه ات گر مخلصی مرحم غم های مولا حضرت ریحانه است 🌴🌹🌴 خوش بود آن دل که در مدح امیر المؤمنین دم به دم هوهو کنان در ناله مستانه است هر که را در دل بود الطاف پاک حیدری در میان دوستانش عالم فرزانه است 🌴🌼🌴 نام او نام خدا و حرف او حرف خدا هر که عاشق بر خداست با مرتضی هم خانه است یکشنبتون متبرک به حضرت علی علیه السلام 🌴💎🌴 @Yas8488

از چه راضی گشته ای؟ حکم صادر کرده، قاضی گشته ای... 🌴🕯🌴

دل من گم شد، اگر پیدا شد بسپارید امانات رضا و اگر از تپش افتاد دلم ببریدش به ملاقات رضا از رضا خواسته‌ام تا شاید بگذارد که غلامش بشوم همه گفتند محال است ولی دل خوشم من به محالات رضا یا امام رضا بطلب

آقا! به جان خستهٔ من هم نگاه کن! رحمی به‌ حال این دل بی‌سرپناه کن! گم کرده‌ام مسیر رسیدن به دوست را ای راه مستقیم! مرا سربه‌راه کن! تاریک شد دلی که ندیده‌است رویِ تو خورشید من! بیا و شبم را پگاه کن! از نور توست روشنیِ جانِ آفتاب بر جسمِ من بتاب و مرا نیز ماه کن! عمری تو را صدا زده‌ام بعد هر نماز لطفی بر این صدای پر از سوز و‌ آه کن! آقا! گناه من شد اگر مانع ظهور؛ بر من نگیر و عفو بر این روسیاه کن! جواد_محمدی_دهنوی @Yas8488