🔴👆❗️ تفاوت منطق امام حسین(علیه السلام) با منطق سیاسیون و احزاب سیاسی چیست؟ #شهید_مطهری(ره)💞 #حماسه_حسینی(علیه السلام)💞 ‌•┈┈••••✾•☀️☫☀️•✾•••┈┈• *🌷🕋【اللهم عجل لولیک الفرج】🕋🌷* *جهادتبیین🇮🇷🌍* *فضاےمجازے* *📲کانال یاوران‌امام‌زمان(عجل‌الله‌فرجه)*☞ *به مابپیوندید* 🕋: 𝒋𝒐𝒊𝒏👇👇👇 ☫ *https://eitaa.com/joinchat/4069458065C1ef4da3233*

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حماسه_حسینی و آیه ١٩۵ سوره بقره»        روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٩ ✍️ مناسبت روز: امروز دومین روز از ماه #محرم‌الحرام است که طبق تاریخ، امام حسین (ع) به همراه اهل‌بیت و یاران خود، وارد سرزمین نینوا شدند و ناگهان اسب حضرت از حرکت ایستاد، امام از آن پیاده شدند و سوار بر مرکب دیگری گردیدند؛ اما آن اسب نیز قدم از قدم برنداشت؛ (ناسخ التواریخ، ج٢، ص١۶٨) پس حضرت رو به یارانشان کردند و پرسیدند: آیا اینجا سرزمین کربلا است؟ پاسخ دادند: آرى، اى پسر پیغمبر؛ پس آن حضرت فرمودند: «اَللّهُمَ اِنّى أعوذُ بِکَ مِنَ الکَربِ وَ البَلاء» و سپس فرمودند: «این دیار، جایگاه اندوه و بلا (و سرزمین گرفتارى و آزمون) است، اینجا محلّ خوابیدن شتران ما، و بارانداختن کاروان ما، و محلّ شهادت مردان ما و جارى شدن خون ماست» سپس امام و اصحاب پیاده شدند و «حرّ» نیز با هزار سوار جنگى در ناحیه دیگرى در مقابل امام اردو زد و نامه‌اى به عبیدالله بن زیاد نوشت و در آن نامه او را از ورود کاروان حسینی به کربلا باخبر ساخت... (بحارالانوار، ج۴۴، ص٣٨١ و ٣٨٣) ✍️ بر اساس آنچه گذشت، می‌توان نتیجه گرفت که امام حسین (ع) از شهادتشان در کربلا، کاملاً خبر داشته‌‌اند، لذا برخی این سؤال و شبهه را مطرح کرده‌اند که چگونه این عمل حضرت با آیه ١٩۵ سوره بقره «وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ»: «خود را به دست خود به هلاكت نياندازيد»، قابل جمع است و چرا امام با علم به شهادت، خود و یارانشان را به مهلکه کربلا وارد نمودند؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که طبق روایات متعدد از پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع) و شخص حضرت اباعبدالله الحسین (ع) قطعاً امام خبر داشتند که پایان کار ایشان در دنیا با شهادت در سرزمین کربلا خواهد بود؛ اما نمی‌توانیم بگوییم که حضرت حتماً می‌دانستند که در همین سفر به شهادت خواهند رسید؛ چراکه امام حسین (ع) در ماجرای کربلا بر اساس روال کاملاً طبیعی و منطق بشری، پس از عدم بیعت با یزید، برای حفظ جانشان بلافاصله به مکه رفتند، و پس از خبرهای احتمالی در مورد ترورشان در مراسم حج، بار دیگر برای حفظ جانشان و البته حفظ حرمت کعبه، روز هشتم ذی‌الحجه از شهر مکه خارج شدند و با توجه به دریافت هزاران دعوتنامه از طرف کوفیان و بیعت بیش از هجده هزار نفر با سفیر امام حضرت مسلم (ع)، به سمت کوفه حرکت کردند و اصلاً هم قرار نبود که حضرت در مسیر کوفه به کربلا بروند، اما روند حوادث و جلوگیری حرّ از حرکت امام به سمت کوفه، کاروان حسینی را ناخواسته به سرزمین کربلا وارد کرد؛ بر این اساس، روند حرکت امام از مدینه تا کربلا، کاملاً طبق محاسبه منطقی و عقلانی بشری بوده و هیچ منافاتی با آیه ١٩۵ سوره بقره ندارد و اصل این شبهه بی‌معناست! ✍️ با این حال حتی اگر فرض کنیم که امام حسین (ع) بر اساس علم غیب، آگاهی به شهادت خود در همین سفر داشته‌اند، باز هم عمل حضرت انداختن جان در معرض هلاکت نبوده و منافاتی با آیه فوق‌الذکر ندارد! چراکه طبق آیات و روایت متعدد، کسانی که با ایثار و فداکاری در راه حفظ و پاسداری از دین به شهادت می‌رسند، مصداق این آیه نیستند، زیرا در این دنیا اهداف مقدسی و بزرگی همچون دین وجود دارد که جان انسان‌ها در برابر آنها ارزشی ندارد و بر طبق آیات متعدد قرآنی حرکت در این مسیر دارای اجر عظیمی نزد خداوند متعال است؛ چنانچه خداوند در آیه ٧۴ نساء می‌فرماید: «وَ مَنْ یقاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیقْتَلْ أَوْ یغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً: و هر کس در راه خدا بجنگد و کشته یا پیروز شود، به زودی پاداشی بزرگ به او خواهیم داد» در نتیجه شهادت، هرگز هلاکت و خودکشی نیست، بلکه شهادت سرمایه‌ای است که طی آن اگر چه انسان حیات زودگذر دنیوی را از دست می‌دهد، اما حیات جاوید آخرت را برای خود خریداری نموده و گویی برای همیشه جاویدان می‌شود؛ چنانچه خداوند در آیه ١۶٩ آل‌عمران می‌فرماید: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ‌اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ: و هرگز گمان نکنید که شهیدان راه خدا مرده‌اند، بلکه زنده‌اند (به حیات ابدی و) در نزد خدا روزى داده مى‌شوند». ✍️ اما امشب، شب سوم ماه محرم و طبق سنت علماء، متعلق به دختر سه ساله‌ی امام حسین (ع)، حضرت رقیه خاتون (س) است لذا سخن خود را با این ابیات به پایان می‌بریم: سخت‌است وقتی روضه وصف‌ دختری باشد حالا تصور کن به دستش هم، سری باشد دختر دلش پر می‌کشد، بابا که می‌آید اما از آغوش پدر، تنها سری باشد وای از دل زینب که باید روضه‌اش امشب «بابا! مرا این بار با خود می‌بری؟» باشد... ┄┅═✾•▪️•✾═┅┄┈ https://eitaa.com/joinchat/2248409099Cb908bf49ce

✨﷽✨ 🏴 امام حسين(ع)؛ شهيد فراموشكاری مردم ✍ مهم‌ترين علت شهادت امام حسين(ع) يا مهم‌ترين علت گرويدن مردم به امويان، ‌«جهالت» مردم بود. مقصود از جهالت اين نبود كه چون مردم «بی‌سواد» بودند، مرتكب چنين عملی شدند و اگر تحصيل‌كرده می‌بودند نمی‌كردند؛ نه! در اصطلاح دين، جهالت بيشتر در مقابل «عقل» گفته می‌شود و مقصود آن تنبّه عقلی است كه مردم بايد داشته باشند، و اين چندان ربطی به سواد و بی‌سوادی ندارد. به عبارت ديگر امام حسين(ع) شهيد «فراموشكاری» مردم شد، زيرا اگر در تاريخ 50، 60 ساله خود فكر می‌كردند و قوه تنبه و استنتاج و عبرت‌گيری در آنها می‌بود و به تعبير سيدالشهداء(ع) كه فرمود: «ارجعوا الي عقولكم» اگر به عقل و تجربه 50، 60ساله خود رجوع می‌كردند و جنايت‌های ابوسفيان و معاويه و زياد در كوفه و خاندان اموی را فراموش نمی‌كردند و گول ظاهر فعلی معاويه را، كه دم‌زدن از دين به‌خاطر منافع شخصی است، نمی‌خوردند و عميق فكر می‌كردند، و حساب می‌كردند آيا حسين(ع) برای دين و دنيای آنها بهتر بود يا يزيد و معاويه و عبيدالله، هرگز چنين جنايتی واقع نمی‌شد. پس درحقيقت علت عمده اينكه مردمی نسبتا معتقد به اسلام اين‌طور با خاندان پيغمبر رفتار كردند، فقط و فقط فراموشكاری و گول ظاهر خوردن آنها بود، يعنی نتوانستند پشت پرده نفاق را ببينند. «ظواهر» شعائر اسلامی را محفوظ می‌ديدند و توجه به «اصول» و معانی ازبين‌رفته نداشتند. 👤 #شهید_مطهری 📚 #حماسه_حسينی | ج 2 📖 صص 33-32 ✅برداشت از‌‌کانال استاد قرائتی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ https://eitaa.com/joinchat/2248409099Cb908bf49ce

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ موضوع امروز: «#حماسه_حسینی»        روز شنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٧ مناسبت روز: امروز، روز یازدهم ماه محرم و سالروز اسارت و جسارت عظیمی است که نظیر آن را جهان اسلام، هرگز به خود ندیده است؛ در این روز، کسانی به اسارت برده شدند که از خاندان وحی و نبوت و عزیزترین و شریف‌ترین انسان‌های هستی بودند؛ لذا هنوز چشم بشریت، پس از هزار و چندصد سال، به واسطه این جنایت بزرگ، وظلمی که بر کودکان و زنان کاروان حسینی رفت، گریان و شرمسار است؛ همچنین این روز با عنوان «روز تجلیل از اسرا و مفقودان» نیز به ثبت رسیده، لذا سخن امروز را با سلام و درود به همه‌ی آزادگان و ایثارگران، و خانواده قهرمان آنها آغاز می‌نمائیم؛ ✍️ واقعه‌ی #عاشورا چنان با ریشه و فرهنگ ما گره خورده است که با هجمه‌ی هزار و چندصدساله‌ی دشمنان نیز همچنان مهمترین حادثه تاریخی جهان به شمار می‌آید؛ ولی تحلیل و برداشت از این حادثه‌ی بزرگ، کار آسانی نیست! چرا که در عین سادگی و صراحت، پیچیدگی‌های فراوانی دارد که ممکن است قضاوت انسان‌ را به افراط و تفریط ختم کند؛ لذا برای رسیدن به درک درست از این حادثه‌ی تاریخی و تأثیرگذار نیاز است تا بررسی‌های دقیق و جامعی در این زمینه در اختیار بشر قرار گیرد؛ بی‌شک یکی از گرانبهاترین آثاری که می‌تواند مخاطب را به درک و شناخت درستی از عاشورای حسینی برساند، مجموعه کتاب «حماسه حسینی»، اثر استاد شهید مرتضی مطهری (ره) است که در این مجموعه، استاد در رابطه با حادثه‌ی کربلا از واژه «حماسه» استفاده نموده و درباره فلسفه این نام‌گذاری می‌گوید: «کلمه‌ "حماسه" علاوه بر معنای شدت حادثه، به معنای صلابت و شجاعت و حمیت است؛ لذا از آنجا که شخصیت حسین‌بن‌علی(ع) صبغه‌ و رنگ حماسی دارد، می‌بایست در سرگذشت آن حضرت نیز یک چنین احساس حماسی داشته باشیم، نه یک احساس تراژدی و مصیبت و رثا و (خدای نکرده) نفله شدن!!!» البته در تاریخ، اصولاً شخصیت‌های حماسی، جنبه‌ نژادی و قومی دارند؛ یعنی مخصوص یک قوم و نژاد معین و یک آب و خاکند؛ اما در مورد امام‌حسین(ع) چنین نیست؛ ایشان یک شخصیت حماسی است، اما حماسه‌ی انسانیت و بشریت؛ نه حماسه‌ی قومیت. سخن، عمل و روح امام‌حسین(ع)، حماسه‌ای مافوق همه‌ی حماسه‌هاست و علت شناخته نشدن ایشان نیز همین است؛ شخصیت امام از نظر شدت حماسی بودن و علو و ارتفاع جنبه‌ی انسانی بی‌نظیر است ولی ما این حماسه را نشناخته‌ایم..؛ از این‌رو کلید شخصیت امام‌حسین(ع) را باید حماسه و عظمت و شور و صلابت و شدت و ایستادگی و حق‌پرستی دانست و کلمات و سخنانی هم که از آن حضرت نقل شده، همه حاکی از همین روحیه‌ی صلابت و حماسه‌ الهی و انسانی است...» شهید مطهری (ره) سپس با تبیین «حماسه حسینی»، حادثه کربلا را از دو جنبه «سیاه و تاریک» و «نورانی و سفید» بررسی نموده و مخاطبین را دعوت می‌نماید تا به صفحه نورانی واقعه عاشورا نیز توجه نمایند؛ استاد می‌گوید: «تاریخ کربلا، یک صفحه دیگر هم دارد که شخص اول آن صفحه، دیگر پسر معاویه و جنایتکاران کربلا نیستند؛ در آنجا قهرمان حسین (ع) است! در آن صفحه، دیگر اثری از جنایت نیست؛ تراژدی نیست؛ بلکه همه‌ی آن حماسه‌ و افتخار و نورانیت است؛ تجلی حقیقت و انسانیت است؛ تجلی حق‌پرستی است؛ اگر آن صفحه را درست نگاه کنیم، آن‌وقت می‌فهمیم که بشریت حق دارد به خودش ببالد و آن وقت معلوم می‌شود که به چه دلیل خداوند به فرشتگان دستور داد که در برابر آدم سجده کنند! اما وقتی فقط صفحه سیاه کربلا را ببینیم، بشریت سرافکنده شده و خودشان را مصداق آیه ٣٠ سوره بقره می‌بیند که فرشتگان به خداوند گفتند: «قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ...»: «آیا کسانی در زمین خواهی گماشت که در آن فساد کنند و خون‌ها بریزند و حال آنکه ما همواره، تو را تسبیح و تقدیس می‌کنیم؟!» اما خداوند فرشتگان را به دیدن آن صفحه روشن، دعوت می‌کند و در جواب آن‌ها می‌فرماید : «...قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ»: «من چیزی (از اسرار بشر) می‌دانم که شما نمی‌دانید!» لذا می‌بایست در حماسه حسینی از آن صفحه روشن هم سخن بگوییم تا بشریت، عظمت آن را درک کرده و به آن افتخار کند؛ ✍️ در پایان سخن توجه به این نکته نیز ضروری است که استاد مطهری، هرگز نافی صفحه تاریک کربلا و نقل احساسی آن در مجالس حسینی نبوده و راز بقای حماسه حسینی (ع) را در بهره‌گیری از دو بُعد «منطقی و عقلی» و «احساسی» می‌داند و لذا با تأکید بر توصیه ائمه اطهار (ع) به گریه بر امام حسین (ع)، آن را از حکیمانه‌ترین دستورات و باعث رسوخ نهضت حسینی در اعماق جان مردم دانسته است. 📚 برداشتی ازمجموعه کتاب «حماسه حسینی» اثر استاد مطهری(ره) https://eitaa.com/joinchat/2248409099Cb908bf49ce

✨﷽✨ 🔴 شعار امروز تو باید فلسطین باشد ✍اگر پیغمبر اسلام زنده می‌بود، امروز چه می‌کرد؟ درباره چه مسئله‌ای می‌اندیشید؟ واللهِ و باللهِ قسم می‌خورم که پیغمبر اکرم در قبر مقدسش امروز از یهود می‏‌لرزد. این یک مسئله‌ دودوتا چهارتاست. اگر کسی نگوید، گناه کرده است. من اگر نگویم واللهِ مرتکب گناه شده‌ام، و هر خطیب و واعظی اگر نگوید مرتکب گناه شده است. داستانی که دل حسین بن علی را خون کرده، این قضیه است. اگر می‌خواهیم به خودمان ارزش بدهیم، اگر می‌خواهیم به عزاداری حسین بن علی ارزش‏ بدهیم، باید فکر کنیم که اگر حسین بن علی امروز بود و خودش می‌گفت برای من عزاداری کنید، می‌گفت چه شعاری بدهید؟ آیا می‌گفت بخوانید: «نوجوان اکبر من» یا می‌گفت بگویید: «زینب مضطرّم الوداع، الوداع»؟! اگر حسین بن علی بود می‌گفت: اگر می‌خواهی برای من عزاداری کنی، برای من سینه و زنجیر بزنی، شعار امروز تو باید فلسطین باشد. شمرِ هزار و سیصد سال پیش مُرد، شمرِ امروز را بشناس. 👤 #شهید_مطهری 📚 از کتاب #حماسه_حسینی، ج 1 📖 صص 273-270 ✅‌‌برداشت ازکانال استاد قرائتی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ https://eitaa.com/joinchat/2248409099Cb908bf49ce