✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#سیره_رضوی ١» روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠٣/١٠ ✍️ مناسبت روز: امروز یازدهم ذی‌القعده، سالروز میلاد با سعادت حضرت ثامن‌الائمه علی‌بن موسی‌الرضا (ع) و فرصتی بی‌بدیل برای شناخت و معرفت هر چه بیشتر به ساحت مقدس این امام همام و الگوگیری از سیره گفتاری و رفتاری هشتمین خورشید آسمان ولایت و امامت است، لذا ضمن تبریک و تهنیت این روز فرخنده، سخن امروز را با موضوع «سیره رضوی» آغاز می‌نمائیم؛ 💠 #سیره_قرآنی امام رضا (ع) عشق وافر #عالِم_آل_محمد (ع) به کتاب خدا، ایشان را بر آن داشته بود تا نخستین همنشین در زندگی فردی خود را قرآن کریم قرار دهند، به صورتی که در مواجهه با این کتاب آسمانی، نه زمان برای آن حضرت مطرح بود، نه مکان و نه روز و نه شب؛ چنانچه در روایت آمده که حضرت رضا (ع) هر سه روز یک بار، قرآن را ختم می‌کردند و آنگاه می‌فرمودند: «اگر می‌خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان می‌بردم، (اما نخواستم چنین کنم) چراکه در موقع تلاوت، به هر آیه که می‌رسیدم در آن فکر و اندیشه می‌کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است؛ بدین جهت در هر سه روز یک بار قرآن را به پایان می‌رسانم» [امالی صدوق، ص۶۶٠] ⬅️ رَجاء بن ابی‌ضَحّاک نیز در گزارشی از سفر به مرو می‌گوید: «امام به هنگام خواب در رختخواب خویش فراوان قرآن می‌خواندند و هرگاه به آیه‌ای می‌رسیدند که در آن یادی از بهشت یا جهنّم آمده بود، گریه می‌کردند و از خداوند بهشت را درخواست نموده و از آتش جهنم به او پناه می‌بردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٢] ⬅️ همچنین شیخ طوسی (ره) نقل کرده که بعد از آن که امام رضا (ع) به دِعبِل خُزاعی، پیراهن پشمینه‌ی سبز رنگی به همراه انگشتری که نگینش عقیق بود، هدیه کردند، به او فرمودند: «از این پیراهن به خوبی محافظت کن که من در این پیراهن، هزار رکعت نماز خوانده‌ام و هزار مرتبه قرآن را در آن ختم کرده‌ام» [امالی طوسی، ص ٣۵٩] همچنين امام هشتم با سفارش به یاران خود از جمله رَیّان بْن صَلْت اَشْعَری قُمی، فرمودند: «قرآن سخن خداست، از مرز آن تجاوز نکنید و هدایت را جز در پرتو قرآن نجویید که در غیر این صورت، گمراه خواهید شد» [امالی شیخ صدوق، ص ٣٢۶] 💠 #سیره_عبادی امام رضا (ع) در سیره عبادی حضرت ثامن‌الحجج (ع) آمده است که حضرت سفارش اکید به نماز اول وقت داشته و همواره می‌فرمودند: «نماز را بدون علت از اول وقت آن به تأخیر نیندازید و همیشه در اول وقت، آن را اقامه کنید» [بحارالانوار، ج ۴٩، ص ۴٩] و خودشان نیز به هیچ قیمتی، فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‌دادند و حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی که بزرگان ادیان و فرق در آن حضور داشتند، به مجرد شنیدن صدای اذان، جلسه را ترک کرده و در پاسخ به درخواست حاضران برای ادامه بحث، می‌فرمودند: «نماز می‌گزاریم و بازمی‌گردیم و ادامه می‌دهیم» [توحید شیخ صدوق، ص ۴٣۴] در روایت دیگری نیز شیخ صدوق از رَجاء بن ابی‌ضَحّاک که از طرف مأمون برای بُردن امام رضا (ع) از مدینه به مرو مأموریت داشت، می‌گوید: «من از مدینه تا مرو همراه امام بودم، به خدا سوگند کسی را در پرهیزکاری و کثرت ذکر خدا و شدت خوف از حق تعالی مانند ایشان ندیدم، چنانچه عبادت آن حضرت در شبانه روز این‌گونه بود که چون صبح می‌شد، نماز صبح را ادا می‌کردند و بعد از سلام نماز در مصلای خود تسبیح و تحمید و تکبیر و تهلیل می‌گفتند و صلوات بر حضرت رسول و اولاد او می‌فرستادند تا آفتاب طلوع می‌کرد و سپس به سجده می‌رفتند تا روز بلند می‌شد...»؛ و ادامه می‌دهد: «حضرت در هر شهری که می‌رسیدند، ده روز اقامت می‌نمودند، و روزها را روزه گرفته و چون شب می‌شد پس از نماز، افطار می‌کردند و نافله نمازهای یومیه و نماز شب و شَفع و وَتر را در حضر و سفر ترک نمی‌کردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٣] همچنین امام رضا (ع) نماز را حافظ انسان دانسته و می‌فرمودند: «نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب می‌شود که انسان، مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نکند و روح سرکشی و طغیانگری در برابر خدا، بر او غالب نشود» [تفسیر نمونه، ج ١۶، ص ٢٩۴] 💠 و بالاخره سخن امروز را با حدیث گهربار دیگری از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «انجام کار نیک و کوشش در عبادت را با تکیه بر دوستی آل‌محمد (ص) رها نکنید؛ و دوستی آل‌محمد (ص) و تسلیم بودن در برابر دستورات ایشان را نیز با تکیه بر عبادت وانگذارید، چراکه هیچ‌یک از این دو بدون دیگری، پذیرفته نمی‌شود» (بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۴۸) ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا از سیره اخلاقی و تربیتی حضرت رضا (ع) سخن خواهیم گفت... ┄┅═✾•▪️•✾═┅┄┈   💙هیات الشهداء👇 https://eitaa.com/joinchat/2248409099Cb908bf49ce

✅ #روزبرگ_شیعه بسم الله الرحمن الرحیم السَّلامُ عَلَى مَهْدِيِّ الأُمَمِ و جامِعِ الْكَلِم موضوع: «#سیره_رضوی ٢» روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠٣/١١ ✍️ مناسبت روز: در ایام میلاد با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان ولايت و امامت، حضرت رضا (ع) هستیم و در روز گذشته به همین مناسبت از #سیره_قرآنی و #سیره_عبادی حضرت ثامن‌الائمه (ع) سخن گفتیم و انشاالله در روزبرگ امروز نیز از #سیره_اخلاقی آن امام همام سخن خواهیم گفت‌‌؛ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) همواره در میان مردم و با مردم زیسته‌اند، و با گفتار و عمل خود به مردم درس زندگی و پاکی و فضیلت آموخته‌اند؛ آن بزرگواران با آن‌که از مقام رفیع امامت برخوردار بوده و برگزیده‌ی خدا و حجت الهی در زمین بوده‌اند، اما هیچ‌گاه برای خود حریمی قائل نبودند و به روش برخی از حکما و جباران، خود را از مردم جدا نمی‌کردند و همین موضوع باعث سهولت در الگوگیری از این اسوه‌های بزرگ الهی شده است؛ ✍️ بی‌شک‌ یکی از بزرگترین و ملموس‌ترین این الگوها برای بشریت و مخصوصاً ما ایرانیان، حضرت رضا (ع) می‌باشند که در این مجال به چند روایت کوتاه درباره سیره اخلاقی آن امام همام می‌پردازیم: ⬅️ «ابراهیم بن عباس» می‌گوید: «هیچگاه ندیدم که امام رضا (ع) در سخن، بر کسی جفا ورزند و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کنند؛ هرگز نیازمندی را که می‌توانستند نیازش را برآورده سازند، رد نمی‌کردند؛ و هرگز ندیدم به کسی از خدمتکاران و غلامانشان بدگوئی کنند؛ و چون سفره‌ی غذا به میان می‌آمد همه‌ی افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سفره‌ی خویش می‌نشاندند و آنان همراه با امام، غذا می‌خوردند؛ هیچ‌گاه خنده‌ی حضرت به صورت قهقهه نبود، بلکه تبسم می‌نمودند؛ در حضور دیگری پایشان را دراز نمی‌فرمودند؛ کار خیر و انفاق پنهان بسیار داشتند، و بیشتر در شب‌های تاریک مخفیانه به فقرا کمک می‌کردند...» [إعلامُ‌الوَریٰ ص ٣١۴] ⬅️ «مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عَبَّاد» می گوید: لباس امام رضا (ع) در خانه، درشت و خشن بود، اما هنگامی‌که در مجالس عمومی شرکت می‌فرمودند (لباس‌های خوب و متعارف می پوشیدند) و خود را می‌آراستند. [همان] ⬅️ در روایت دیگری آمده که شبی امام میهمان داشتند و در میان صحبت، برای چراغ خانه، مشکلی پیش آمد، میهمان دست پیش آورد تا چراغ را درست کند ولی امام نگذاشتند و خودشان این کار را انجام داده و فرمودند: ما خاندانی هستیم که میهمانان خود را به‌کار نمی‌گیریم (و آنان را احترام می‌کنیم) [کافی ج٧ ص ٢٨٣] ⬅️ همچنین در روایت آمده: روزی شخصی که امام را نمی‌شناخت در حمام از امام درخواست نمود تا او را کیسه بکشند و امام هم بدون نکته‌ای مشغول به شستن او شدند؛ در این هنگام، فردی وارد شد و حضرت را شناخت و به آن شخص معرفی نمود؛ او با شرمندگی شروع به عذرخواهی کرد، ولی امام، همچنان او را کیسه می‌کشیدند و دلداری می‌دادند که اشکالی ندارد. [مناقب ج ۴ ص ٣۶٢] ⬅️ مردی از اهالی بلخ می‌گوید: در سفر خراسان با امام رضا (ع) همراه بودم، روزی امام سفره‌ای گستردند و همه‌ی خدمتگزاران و غلامان حتی سیاهان را بر آن سفره نشاندند تا همراه ایشان غذا بخورند؛ من به امام عرض کردم: فدایتان شوم، بهتر نیست اینان بر سفره جداگانه‌ای بنشینند؟ حضرت فرمودند: پروردگار همه یکی است و همچنين پدر و مادر همه ما یکی است و (بزرگی) و بهره هر کس هم به اَعمال اوست. [کافی، ج ٨، ص ٢٣٠] ⬅️ در روايت دیگری نیز آمده که غریبی درب خانه امام آمد و سلام کرد و گفت: من از دوستداران شما و پدران و اجدادتان هستم، از حج باز گشته‌ام و خرجی راه تمام نموده‌ام، اگر می‌توانید مبلغی به من مرحمت فرمائید تا خود را به‌وطنم برسانم، و انشاالله در آنجا از جانب شما، معادل همان مبلغ را به مستمندان صدقه خواهم داد، زیرا من در شهر خویش فقیر نیستم و اینک در سفر نیازمند شده‌ام؛ امام دویست دینار آوردند و از بالای درب، دست خویش را بیرون آورده و به آن فرد دادند و فرمودند: «این دویست دینار را بگیر و توشه‌ی راه کن و به آن تبرک بجوی و لازم هم نیست که از جانب من معادل آن را صدقه بدهی...» وقتی آن شخص دینارها را گرفت و رفت؛ اهل خانه از حضرت پرسیدند چرا از بالای درب، دینارها را به او دادید؟ و امام در جواب فرمودند: تا شرمندگی نیاز و سؤال را در چهره‌ی او نبینم. [مناقب، ج ۴، ص ٣۶٠] آنچه گذشت، تنها بخش کوچکی از سیره اخلاقی حضرت رضا (ع) بود که با دقت در آن، متوجه می‌شویم که حضرات معصومین، در تربیت پیروان خود، تنها به گفتار اکتفا نمی‌کردند و با رفتار و کردار خود، آنها را هدایت می‌فرمودند تا شیعیان بتوانند با الگوگیری از آنها، به زندگی خود، رنگ خدایی زده و به سعادت دنیا و آخرت نائل شوند. ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا بازهم از «سیره رضوی» سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/joinchat/2248409099Cb908bf49ce

✅ #روزبرگ_شیعه بسم الله الرحمن الرحیم السلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#سیره_رضوی ٣» روز جمعه، ١۴٠٢/٠٣/١٢ ✍️مناسبت روز: امروز سالروز درگذشت آزاده نستوه حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدعلی اکبر ابوترابی، مجاهد دوران ستم شاهی و انقلاب که در جنگ تحمیلی به مدت ده سال به اسارت رژیم بعثی عراق در آمد و پس از آزادی به‌عنوان نماینده رهبر معظم انقلاب در ستاد امور آزادگان و همچنین نماینده مردم شریف تهران در مجلس شورای اسلامی خدمت نمود؛ این عالم مجاهد پس از ۶١ سال مجاهدت و ایثار در روز ١٢ خرداد ١٣٧٩ در مسیر زیارت امام رضا (ع) به همراه پدر ارجمندش آیت‌اللَّه سیدعباس ابوترابی به لقاءاللَّه پیوست و در صحن آزادی حرم رضوی آرام گرفت؛ لذا سخن امروز را با صلوات به روح بلند این مجاهد نستوه و پدر بزرگوارشان آغاز می‌نمائیم. ✍️اما در چند روز گذشته به مناسبت ایام میلاد امام رضا (ع) از #سیره_قرآنی، #سیره_عبادی و #سیره_اخلاقی آن امام همام سخن گفتیم و انشاالله در روزبرگ امروز نیز از #سیره_تربیتی آن حضرت سخن خواهیم گفت‌‌؛ «#تربیت» عبارت است از شکوفاسازی استعدادهای وجودی و جهت‌دهی آنها به سوی کمال، و از ضروری‌ترین نیازهای بشریت در عالم دنیاست؛ چنانچه آدمی بدون تربیت صحیح در زندگی ره به جایی نخواهد برد و به‌همین دلیل، تربیت بشر از مهمترین اهداف پیامبران و اساسی‌ترین پیام کُتُب الهی است؛ بر اساس دین مبین اسلام بر هر پدر و مادر مسلمان لازم است که در رابطه با تربیت فرزندان خود همت مضاعف نموده و برای ایفای درست این نقش با الگوگیری از سیره گفتاری و رفتاری حضرات معصومین (ع)، خود را به سِلاح تربیت اسلامی مجهز سازند؛ لذا در این نوشتار کوتاه، نکاتی از سیره رضوی در رابطه با تربیت فرزند صالح را یادآور می‌شویم؛ 1️⃣آغاز تربیت، از زمان انعقاد نطفه و قبل از تولد فرزند: از نگاه اسلام، «تربیت» جریانی مستمر و فعالیتی تدریجی است که زمان آن به درازای عُمر آدمی و ابعاد آن به وسعت وجودی عالَم پهناور است؛ بنابراین درخت تربیت انسان، زود ثمر نمی‌دهد و نباید انتظار داشت که چند شبه، یا چند ماهه، و یا حتی چند ساله در امر مهم و پیچیده تربیت، معجزه‌ای صورت پذیرد؛ برهمین اساس در مکتب انسان‌ساز اهل‌بیت (ع) تأکید شده که برای تربیت فرزندی صالح، باید از سال‌ها قبل از تولد فرزند برنامه‌ریزی نمود و بعد از تولد نیز به تدریج به ابعاد مختلف تربیتی او پرداخت؛ لذا در دستورات دینی، مواردی همچون «انتخاب همسر شایسته»، «لزوم رعایت آداب اسلامی ازدواج»، «توجه ویژه به مواقع و شرایط انعقاد نطفه» و «مراقبت‌های ایام بارداری» از مقدمات تربیتی قبل از تولد برای به‌دست آوردن فرزند صالح است که در سیره رضوی و کلام اهل‌بیت به آنها اشاره شده که در این مجال به بخشی از آن‌ها می‌پردازیم: ✅انتخاب همسر صالح و شایسته: امام رضا (ع) فرمودند: «هیچ سودی برای مرد بهتر از همسر صالح... نیست». ✅رعایت آداب ازدواج و فرزندآوری: پس از انتخاب همسر شایسته، مهمترین هدف ازدواج از نگاه اسلام، تولید نسل و تربیت فرزندان صالح است، لذا در روایات توصیه شده که زوجین ضمن رعایت تمامی آداب اسلامی نکاح، از خداوند فرزندانی سالم و صالح طلب کنند؛ چنانچه امام رضا (ع) در این زمینه فرمودند: «هنگامی که زن به خانه تو وارد شد... بگو: «... پروردگارا، از او فرزندانی با برکت و سالم، روزی‌ام کن و شیطان را درنطفه‌ام، شریک مساز و سهمی برای او قرار مده» (فِقْهُ الرِّضا) ⬅️البته در رابطه با شرایط انعقاد نطفه و توجه ویژه به مواقع و مسائل پیرامون آن نیز در روایات، نکات زیادی در روایات وارد شده، چنانچه شیخ صدوق در کتاب شریف «امالی»، حدیث مفصلی را از سفارشات پیامبر اکرم (ص) به امیرالمؤمنین (ع) در این زمینه آورده که با عنایت به کوتاهی مجال، مطالعه آن را به مخاطبین عزیز واگذار می‌نمائیم؛ ✅#مراقبت‌های_ایام_بارداری پس از انعقاد نطفه از دیگر دستورات دینی در اسلام است و در این ايام به نکات زیادی تأکید شده است، از جمله: توجه به وضعیت روانی همسر و ایجاد آرامش برای او در منزل و خارج از آن، خواندن و گوش دادن به قرآن کریم و برخی از ادعیه و اذکار، و همچنین تغذیه حلال و سالم و مقوی مادر؛ 2️⃣«گام‌های تربیتی بعد از تولد کودک» در سیره رضوی و کلام گوهربار ائمه اطهار (ع) به گام‌های تربیتی بعد از تولد نوزاد نیز اشاره شده، مواردی از جمله: «گفتن آوای توحیدی اذان در گوش نوزاد»، «نامگذاری نیکو»، «مراقبت و حفظ سلامتی کودک»، «اهمیت صحبت با نوزاد»، «محبت و احترام به فرزند»، «تشویق فرزند» و «نظارت مستمر والدین»، «ضرورت استقلال وخودکفایی فرزند» و «پرورش بُعد عقلانی کودک» که انشاالله با الگوگیری از این سیره نورانی فرزندانی صالح، تربیت کرده و نسلی مؤمن و متعهد از خود به یادگار گذا ریم