🚹 ویژگی ماهیت انسان در حکمت متعالیه 📌در حکمت صدرایی، اگرچه انسان‌ها در هنگام حدوث از نوعی واحد می‌باشند، اما در بقاء به حسب صورتی که برای خود می‌گزینند، مخلتف می‌باشند. پس در بقاء صرفاً در جنس انسانی مشترک‌اند و هر یک نوعی به حسب نیات و اعمال خود دارند. 📌 این نوع می‌تواند مَلکی، شیطانی، سبعی و یا بهیمه‌ای باشد.(صدرالمتالهین، ۱۳۶۱: ۲۴۱-۲۴۲) البته این انواع خود در ادامه‌ی حرکت جوهری جنس انواع بعدی قرار می‌گیرند. (فیاضی، ۱۳۹۷: ۱۴۳) 📌شهید بهشتی در توضیح ماهیت انسان می‌گوید: «انسان یک ماهیت عمومی کلی دارد [که جنس مشترک همه انسان‌هاست] که خیلی مبهم است و یک ماهیت و چیستی شخصی دارد. سایر موجودات این طور نیستند. در موجودات دیگر جهان، ماهیت کلی آن‌ها، شکل اصلی آن‌ها را مشخص می‌کند... انسان هم ماهیت کلی دارد؛ ولی ماهیت کلی انسان مثل موم در دست خود انسان است. خود اوست که به این موم شکل می‌دهد و در این شکل دادن، فاصله میان یک انسان با انسانی دیگر، چیستی یک انسان با دیگری، از فاصله میان دو نوع کاملاً متمایز، بیشتر است».(بهشتی، ۱۳۹۲: ۱۸۶ـ۱۸۷) 📌در انسان‌شناسی اگزیستانسیالیسم نیز اختیار انسان در ساخت ماهیتِ خود، یکی از اصول بنیادین می‌باشد. 📚منابع 📗 صدرالمتالهین. العرشیه. ۱۳۶۰. نشر مولی. 📘 بهشتی، سید محمد. درس‌گفتارهای فلسفه دین. ۱۳۹۲. نشر بقعه. 📙 فیاضی، غلامرضا. علم النفس فلسفی. ۱۳۹۸. موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. 🖋 محمدمهدی رفیعی #ماهیت_انسان 🖥@ZehnShenakht