☘🎂🎈
°• توِلُّدِت مُبارَکمون •°
.
.
[هادی]اگر تویی؛ که کسی گم‌نمیشود💚
#داش‌ابرام
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
با بھاران
روزینومیرسد..
وماهمچنان‌چشم‌به‌راه‌روزگاری‌نو..
اکنونکهجهانوجهانیانمردهاند،
آیاوقت‌آن‌نرسیده‌است
که‌مسیحای‌موعودسررسد؟
+ویحی الارض‌بعدموتھا 🌱
♡|شهید سید مرتضی آوینی|♡
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
امام‌زمان‌میگن⇣
من‌وبہ‌عمم‌قسم‌بدیدبراےظہور
اقا‌جان
توروبہ‌زینب‌ڪبرے
عمہ‌شـہـدا
ماروازگناه‌محفو‌ظ‌نگہ‌دارو
ظہور‌ڪن‌هرچہ‌زودتر:)🌱
.
.
.
بچہ‌هایادمون‌باشہ
اقاسربازمیخوان
نہ‌سربار
بیایم‌سربازاقا‌بشیمـــ(:❤️🌱
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
ای خوشـا روزا ڪـہ مـا
معشوق را مهمـان کنیم 🌸
دیده از روے نگارینش
نگارستـان ڪنیم ...⛅️
#روزتون_شهدایے✋🏻🌤
#سالگـرد_ولـآدت🎈
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
#تمـ💕
#شهید_ابراهیم_هادی🌸
#رفیق_چادرے🌿
اگہ استفادهـ ڪردید یهـ صݪواٺ همـ براے سلـامٺے ۅ ظـہـور امامـ زماݩ بفرستید🌱
#ڪپۍنشهـ‌فقط‌فـوراد😉
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
عزیزان🌱
یادتون باشه ساخت تم فقط تا پایان امروز که ولادت شهیدمونه رایگانه 😄
کسایی که بهشون تم دادیم
لطفا هر کدوم ۳۱۳ تا صلوات برای سلامتی و ظهور امام زمان بفرستید😍😘
عزیزان من الان یه امتحان خیلی مهم دارم😅
که باید بدم
ولی سعی میکنم تا اخر امشب بهتون تم ها رو بدم
ممنون از همکاریتون🌸
#رمان_مدافع_عشق_قسمت40
#هو العشــق:
کـف‌دستهایم‌رااطراف‌فنجان‌چای‌میگذارم به‌سـمت‌جلوخم‌میشـوم‌وبغضـم‌رافرومیبرم.لبهایم‌راروی‌هم‌فشـارمیدهم‌ونفسـم‌راحبس میکنم...
نیا! چقدر مقاومت برای نیامدن اشکهای دلتنگی...فنجان‌رو‌بالا،می‌اورم‌لبه‌ی‌نازک‌سرامیکی‌اش‌راروی‌لبهایم‌میگذارم‌یکدفعه مقابل چشمانم میخندی...تصویر لبخند مردانه‌ات‌تمام‌تلاشم‌راازبین‌میبردوقطرات اشک‌روی‌گونه‌ها‌سرمیخورند.یک‌جرعه‌از چای‌مینوشم...دهانم‌سوخت!..وبعدگلویم!
فنجان‌راروی‌میزکنارتختم‌میگذارموباسوزش‌سینه‌ام‌ازدلتنگی‌سرروی‌بالشت‌میگذارم
دلم‌برایت‌تنگ‌شده‌نه‌روزاست‌که‌بی‌خبرام... ازتو...ازلحن‌ارام‌صدایت...ازشیرینی‌نگاهت‌زیرلب‌زمزمه‌میکنم" دیگه نمیتونم علی!" غلت‌میزنم‌صورتم‌رادربالشت‌فرومیبرم‌و بغضم‌رارهامیکنم...هق هق میزنم...
" نکنه...نکنه‌چیزیت‌شده!..چرا زنگ نزدی... چرا؟!...نه‌روز‌برای‌کسی‌که‌همه‌ی‌وجودش ازش‌جدا میشه‌کم نیست" !به بالشت چنگ‌میزنم‌وکودکانه‌بهانه‌ات‌رامیگیرم...
نمیدانم‌چقدر...امااشک‌دعوت‌خواب‌بودبه چشمانم...
حرکت انگشتان لطیف وظریف درلابه‌لای موهایم باعث میشود تا چشمهایم را باز کنم.غلت‌میزنم‌وبه‌دنبال‌صاحب‌دست‌چند باری‌پلک‌میزنم...تصویرتارمقابلم‌واضح‌میشود.مادرم‌لبخند تلخی میزند
_ عزیزدلم! پاشوبرات غذا اوردم...
غلت‌میزنم ،روی تخت‌میشینم ودرحالیکه چشمهام رو میمالم ،میپرسم
_ ساعت چنده مامان؟
_ نزدیک دوازده...
_ چقدر خوابیدم؟
_ نمیدونم عزیزم!
وباپشت‌دست‌صورتم را نوازش میکند.
_ برای شام اومدم تو اتاقت دیدم خوابی. دلم‌نیومدبیدارت‌کنم‌چون‌دیشب‌تاصبح بیدار بودی..
با چشمهای گرد نگاهش میکنم
_ تواز کجا فهمیدی؟؟
_ بالاخره مادرم!
با سرانگشتانش روی پلکم را لمس میکند
_ صدای گریه ات میومد!
سرم را پایین میندازم و سکوت میکنم
_ غذا زرشک‌پلوعه... میدونم دوسداری! برای همین درستکردم
به سختی لبخند میزنم
_ ممنون مامان...
دستم را میگیرد و فشار میدهد
_ نبینم‌غصه‌بخوری!علی هم خدایی‌داره... هرچی‌صالحه‌مادرجون‌باور نمیکنم که‌مادرم‌اینقدرراحت‌راجب‌صلاح‌وتقدیر صحبت‌کندبالاخره‌اگرقرارباشداتفاقی‌برای دامادش بیفتد.دخترش بیچاره میشود.
از لبه ی تخت بلند میشود و با قدمهایی
اهسته سمت‌پنجره میرود. پرده را کنار میزند و پنجره را باز میکند
_ یکم هوا بیاد تو اتاقت... شاید حالت بهتر شه!
وقتی میچرخدتا سمت‌در برودمیگوید
_راستی‌مادرشوهرت‌زنگ‌زد!گلایه کردکه‌از وقتی‌علی‌رفته‌ریحانه‌یه‌سربمانمیزنه!... راست‌میگه‌مادرجون‌یه‌سربروخونشون! فکر نکنن‌فقط‌بخاطرعلی‌اونجامیرفتی...
دردلم‌میگویم"خب‌بیشتربخاطراون‌بود"
مامان با تاکید میگوید
_ باشه‌مامان؟برو فردایه‌سر..
کلافه‌چشمی‌میگم‌وازپنجره‌بیرون‌رونگاه میکنم.مامان‌یه‌سفارش‌کوچیک‌برای‌غذا میکندوازاتاق‌بیرون‌میرودبابی‌میلی‌نگاهی به‌سینی‌غذاوظرف‌ماست‌وسبزی‌کنارش‌میکنم.بایدچندقاشق‌بخورم‌تامامان‌ناراحت نشه...چقدر سخت‌است‌فروبردن‌چیزی وقتی بغض گلویت‌را گرفته!
دستی‌به‌شال‌سرخ‌ابی‌ام‌میکشم‌ویکبار دیگرزنگ‌دررافشار میدهم.صدای علی اصغردرحیاط میپیچد
_ کیه..!
چقدر دلم برای لحن کودکانه اش تنگ شده بود! تقریبا بلند جواب میدهم
_ منم قربونت برم!
صدایش جیغش و بعد قدمهای تندش که تبدیل به دویدن میشود را از پشت در میشنوم
_اخ جووون خاله‌ریحانههههه
بمن‌خاله‌میگوید!...کوچولوی‌دوست‌داشتنی.درراکه‌بازمیکندسریع‌میچسبدبمن!چقدر بامحبت!...حتمن‌اوهم‌دلش‌برای‌علی‌تنگ شده‌ومیخوادهرطورشده‌خودش‌راخالی کند.فشارش میدهم و دستش را میگیرم تا با هم وارد خانه شویم
_ خوبی؟... چیکار میکردی؟مامان هست؟...
سرش‌را چندباری تکان میدهد
_اوهوم‌اوهوم....داشتم‌باموتورداداش‌علی بازی میکردم...
و اشاره میکندبه‌گوشه حیاط..نگاهم میچرخدو روی موتورت که‌بااب بازی علی خیس شده قفل میشود.هر چیزی که‌بوی تورا بدهد نفسم را میگیرد.علی دستم را رها میکند و سمت در ساختمان میدود
_ مامان مامان... بیا خاله اومده...
پشت سرش قدم برمیدارم‌درحالی‌که‌هنوز نگاهم سمت‌موتورات‌بااشک میلرزد.خم میشوم‌وکفشم‌رادرمی‌اورم‌که‌زهراخانوم‌در رابازمیکندوبادیدنم‌لبخندی‌عمیق‌وازته‌دل میزند
_ ریحانه!!!... ازین ورا دختر!
سرم را باشرمند ی پایین میندازم
_ ببخش مامان... بی معرفتی عروستو!
#محیاسادات_هاشمی
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
#رمان_مدافع_عشق_قسمت41
#هوالعشــق
دستهایش‌رابازمیکندومرادراغوش‌میکشد
_ این چه حرفیه! تو امانت علی منی...
این‌رامیگویدوفشارم‌میدهد...گرم‌ودلتنگ!
جمله‌اش‌دلم رالرزاند...#امانت_علی...
مراچنان‌دراغوش‌گرفته‌که‌کامل‌میتوان
حس‌کردمیخواهدعلی‌رادرمن‌جست‌وجو کند..دلم‌میسوزدوسرم‌راروی‌شانهاش
میگذارم...میدانم‌اگرچنددقیقه دیگر ادامه پیداکندهردوگریه‌مان‌میگیرد.برای‌همین خودم‌راکمی‌عقب‌میکشم‌واوخودش‌میفهدوادامه نمیدهد.به‌راهرومیرود
_ بیا عزیزم تو!... حتمن تشنته... میرم یه لیوان شربت بیارم
_ نه مادرجون زحمت میشه!
همانطورکه‌به‌اشپزخانه‌میرودجواب‌میدهد_ زحمت چیه!... میخوای میتونی بری بالا! فاطمه‌کلاس‌نداره امروز...
چادرمودرمی‌اورم‌وسمت‌راه پله‌میروم.
بلند صدا میزنم
_ فاطمههههه.... فاطمههه...
صدای‌بازشدن‌درواین‌بارجیغ‌بنفش‌یه خرس‌گنده.یکدفعه‌بالای‌پله‌هاظاهرمیشود _ واااای ریحاااانههههه..... ناااامرد... پله هارادوتایکی‌پایین‌می‌اومدویکدفعه‌به اغوشم میپرددل‌همه‌مان‌برای‌هم‌تنگ‌شده بود...چون‌تقریباتاقبل‌ازرفتن‌علی‌هرروزهمدیگرومیدیدیم.محکم‌فشارم‌میدهدوصدایقرچ‌وقوروچ‌استخوانهای‌کمرم‌بلندمیشود
میخندم و من هم فشارش میدهم...چقد خوبه خواهر شوهراینجوری!!نگاهم میکند
_ چقد بی... و لب‌میزند"شعوری"میخندم
_ ممنون ممنون لطف‌داری.
بازوام‌را نیشگون میگیرد
_ بعله!الان‌لطف‌کردم‌که‌بهت‌بیشترازاین نگفتم!وقتیم‌زنگ‌میزدیم‌همش‌خواب‌بودی
دلخور نگاهم میکند. گونه‌اش را میبوسم
_ ببخشید...!
لبخند میزند و مرا یاد علی میندازد
_ عیب‌نداره فقط دیگه تکرار نشه!
سر کج میکنم
_ چشم!
_ خب بریم بالا لباستو عوض کن
همان‌لحظه‌صدای‌زهراخانوم‌ازپشت‌سرمی اید
_ وایسید این شربتاهم ببرید!
سینی‌که‌داخلش‌دولیوان‌بزرگ‌شربت‌البالو بوددست‌فاطمه‌میدهدعلی اصغرازهال بیرون میدود
_ منم میخوام منم میخواااام
زهراخانوم‌لبخندی‌میزندودوباره‌به اشپزخانه‌میرود
_ باشه‌خب‌چراجیغ‌میزنی پسرم!
از پله‌هابالاوداخل‌اتاق‌فاطمه‌میرویم.
در اتاقت بسته است!...دلم میگیرد و سعی میکنم خیلی نگاه نکنم..
_ ببینم!... سجاد کجاست؟
_ داداش!؟...واع‌خواهرمگه‌نمیدونی‌اگر این‌بشرمسجدنره‌نمازجماعت‌تشکیل‌نمیشهخنده‌ام‌میگیرد...راست‌میگفت!سجاد همیشه مسجد بودشالم‌‌را‌در‌می‌اورم‌وروی تخت‌پرت‌میکنم‌اخم میکندودست‌به‌کمر میزند
_ اووو... تو خونه خودتونم پرت میکنی؟
لبخند دندون نمایـی میزنم
_ اولش اوره!
گوشه‌چشمی‌نازک‌میکندولیوان‌شربتم‌را دستم میدهد
_ بیا بخور. نمردی تواین گرما اومدی؟
لیوان را میگیرم و در حالی که با قاشق بلندداخلش همش میزنم جواب میدهم
_ خب‌عشق به خانواده اس دیگه...!
دسته‌ی‌باریکی‌ازموهایم‌رادورانگشتم‌میپیچم‌وباکلافگی‌بازمیکنم.نزدیک‌غروب‌است وهردوبیکارد اتاق‌نشسته‌ایم.چنددقیقه قبل راجب زنگ نزدن علی حرف زدیم... امیدواربودم‌بزودی‌خبری‌شود‌موهایم‌را روی‌صورتم‌رهامیکنم‌وبافوت‌کردن‌به‌بازی ادامه‌میدهم‌یکدفعه‌به‌سرم‌میزند
_ فاطمه!
درحالی‌که‌کف‌پایش‌رامیخاراندجواب‌میدهد
_ هوم؟...
_ بیا بریم پشت بوم!
متعجب نگاهم میکند
_ واااا....حالت خوبه؟
_ نـچ!...دلم گرفته‌بریم غروب رو ببینیم!
شانه بالا میندازد
_ خوبه!... بریم...!
روسری‌ابی‌کاربنی‌ام‌راسر میکنم.بیادروز خداحافظی‌مان‌دوستداشتم‌به‌پشت‌بام‌برمیک‌کت‌مشکی‌تنش‌میکندوروسری‌اش‌را برمیدارد
_ بریم پایین اونجا سرم میکنم.
ازاتاق‌بیرون میرویم و پله‌ها را پشت سر میگذاریم که یکدفعه صدای زنگ تلفن در خانه میپیچد.هردوبهم‌نگاه‌میکنیم وسمت هال‌میدویم.زهراخانوم‌ازحیاط‌صدای‌تلفن رامیشنودشلنگ‌اب‌را‌زمین‌میگذرادبه‌خانه می‌ایدتلفن‌زنگ‌میخوردوقلب‌من‌محکم میکوبید!..اصن‌ازکجامعلوم‌علی...
فاطمه با استرس به شانه ام میزند...
#محیاسادات_هاشمی
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
#رمان_مدافع_عشق_قسمت42
#هوالعشــق
بردارگوشیوالان‌قطع‌میشه..بی‌معطلی گوشی را برمیدارم
_ بله؟؟؟..
صدای‌بادوخش‌خش‌فقط...یکباردیگرنفس‌رابیرون میدهم
_ الو...بله بفرمایید...
و صدای تو!...ضعیف وبریده بریده..
_ الو!..ریحا...نه... خودتی..!!
اشک‌به‌چشمانم‌میدودزهراخانوم‌درحالیکه دستهایش‌رابادامنش‌خشک‌میکندکنام‌می ایدولب‌میزند
_ کیه؟...
سعی میکنم گریه نکنم
_ علی ؟....خوبی؟؟؟....
اسم‌علیزراکه‌میگویم‌مادروخواهرت‌مثل اسفندروی اتیش میشوند
_ دعا دعا میکردم وقتی زنگ میزنم اونجا باشی...
صدا قطع میشود
_ علی!!!؟...الو...
و دوباره...
_ نمیتونم خیلی حرف بزنم...به همه بگو حال من خوبه..!
سرم را تکان میدهم...
_ ریحانه... ریحانه؟...
بغض راه صحبتم را بسته... بزور میگویم
_ جان ریحانه...؟
و سکوت پشت خط تو!
_محکم‌باشیا!!...هرچی‌شدراضی‌نیستم گریه کنی...
بازهم بغض من و صدای ضعیف تو!
_ تاکسی پیشم نیست...میخواستم بگم...
دوست دارم!...
دهانم‌خشک‌وصدایت‌کامل‌قطع‌میشودو بعدهم...بوق‌اشغال!دستهایم‌میلرزدوتلفن رهامیشود...برمیگردم‌وخودم‌رادراغوش مادرت‌میندازم‌صدای‌هق‌هق‌من‌و..لرزش شانه‌های‌مادرت!حتی‌وقت‌نشدجوابت‌را بدهم.کاش‌میشدفریادبزنم‌وصدایم‌تامرزها بیایداینکه‌دوستت‌دارم‌ودلم‌برایت‌تنگ‌شده..ینکه‌دیگرطاقت‌ندارم...اینکه‌انقدرخوبی که نمیشودلحظه‌ای‌ازتوجدا بود...اینکه اینجاهمه‌چیزخوب‌است.فقط‌یکم‌هوای نفس‌نیست‌همین.زهراخانوم‌همانطورکه کتفم‌رامیمالدتاارام شوم میپرسد
_ چی میگفت؟..
بغض‌درلحن‌مادرانه‌اش‌پیچیده...اب‌دهانم رابزورقورت میدهم
_ ببخشیدتلفن رو ندادم...میگفت نمیشه زیاد حرف زد...حالش خوب بود...خواست اینو به‌همه‌بگم!
زیرلب‌خدایاشکری‌میگویدوبه‌صورتم‌نگاه میکند
_حالش‌خوبه‌توچرااینجوری‌گریه‌میکنی؟
به‌یک‌قطره‌روی‌مژه‌اش‌اشاره میکنم
_ بهمون‌دلیلی‌که‌پلک‌شماخیسه..سرش را تکان‌میدهدوازجابلندمیشودوسمت‌حیاط میرود
_ میرم‌گل‌هارواب بدم
دوست نداردبی‌تابی‌مادرانه اش را ببینم. فاطمه‌زانوهایش رابغل‌کرده‌وخیره‌به‌دیوار روبه‌رویش‌اشک‌میریزددستم را روی شانه‌اش‌میگذارم...
_اروم‌باش‌ابجی.بیابریم‌پشت‌بوم‌هوابخوریم...
شانه اش را از زیردستم بیرون میکشد
_ من نمیام... توبرو..
_ نه تو نیای نمیرم...!
سرش راروی زانومیگذارد
_ میخوام تنها باشم ریحانه..
نمیخواهم اذیتش کنم.شاید بهتر است تنها باشد!بلندمیشوم‌وهمانطور که سمت‌حیاط میروم‌میگویم
_ باشه عزیزم! من میرم... توام خواستی بیا
زهراخانوم بادیدنم میگوید
_ بیا بشین رو تخت‌میوه بیارم‌بخور...
لبخند میزنم! میخواهد حواسم را پرت کند
_ نه مادرجون!اگراشکال نداره من برم پشت بوم...
_ پشت بوم؟
_ اره دلم گرفته... البته اگرایرادی نداره...
_ نه‌عزیزم.!اگراینجوری اروم‌میشی برو..
تشکر میکنم .نگاهم به شاخه‌گلهای‌چیده شده می‌افتد.
_ مامان اینا چین؟
_ اینایکم‌پژمرده‌شده‌بودن...کندم‌به‌بقیه اسیب نزنن...
_ میشه یکی بردارم؟
_ اره‌گم... بردار
خم میشوم‌ویک‌شاخه‌گل‌رزبرمی‌دارمواز نردبام‌بالامیروم...نزدیک‌غروب‌کامل‌و بقول‌بعضی‌هاخورشیدلب‌تیغ‌اسـت.نسیم
روسری‌ام‌رابه‌بازی‌میگیرد..همان‌جایی‌که لحظه‌اخررفتنت‌راتماشاکردم‌می‌ایستم. چه‌جاذبه‌ای‌دارد...انگاردرخیابان‌ایستاده‌ای ونگاهم‌میکنی...باهمان‌لباس‌رزم‌وساک دستی‌ات.دلم‌نگاهت‌رامیطلبدشاخه‌گل‌را بالامیگیرم‌تابوکنم‌که‌نگاهم‌به‌حلقه‌ام‌می افتد.همان‌عقیق‌سرخ‌وبراق‌بی‌اختیارلبخند میزنم‌ازانگشتم‌درمی‌اورم‌ولب‌هایم‌راروی سنگش‌میگذارم‌لبهایم‌میلرزد..خدایافاصله تکراربغضـم‌چقدکوتاه‌شـده...یکباردیگربه انگشترنگاه‌میکنم‌که‌یکدفعه‌چشمم‌به‌چیزی که‌روی‌رینگ‌نقره‌ای‌رنگش‌حک‌شده‌می‌افتدچشمهایم‌راتنگ‌میکنم...
#علی_ریحانه...
پس‌چراتابحال ندیده بودم!!اسم توومن کنارهم‌داخل‌رینگ حک‌شده...خندهام میگیرد... امانه‌ازسرخوشی...مثل‌دیوانه‌ای که‌دیگراشک‌نمیتواندبرای‌دلتنگی‌اش‌جواب باشد...انگشتررادستم‌میندازمویک‌برگ‌گل ازگل‌رز،رامیکنم‌ورهامیکنم...نسیم‌ان‌رابه رقص،وادارمیکند.چراگفتی‌هرچیشدمحکم باش!؟مگه‌قراره چی بشه...یک‌لحظه‌فکری کودکانه‌به‌سرم‌میزندیک‌برگ‌گل‌دیگرمیکنم ورهامیکنم
_ برمیگردی...
یک برگ دیگر
_ برنمیگردی...
_ برمیگردی...
_ بر نمیگردی...
...
وهمین طور ادامه‌میدهم...یک برگ دیگر مانده! قلبم می ایستدنفسم به شماره می افتد...
#برنمیگردی...
#تو‌آرزوی‌‌بلــنـــــدی
ودست من ڪــــــوتاه...
#محیاسادات_هاشمی
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
#ادامه
دنبالش‌کشیده‌میشود.سمت‌پسربچ های‌تقریباهم‌سن‌وسال‌خودش‌میدودو لقمه‌رابااوتقسیم‌میکندلبخندمیزنم.چقدر دنیایشان باما فرق دارد!
فاطمه‌مرادلسوزانه‌به‌اغوش‌میکشد.ودر حالیکه‌سرم‌راروی‌شانه‌اش‌قرارداده‌زمزمه میکند
_امروزفرداحتمن‌زنگ میزنه.مام‌دلتنگیم...
بغضم را فرومیبرمودستم رادورش‌محکم ترحلقه‌میکنم." بوی علی رو میدی..." این رادردلم میگویم و میشکنم.فاطمه سرمرا میبوسدو مرا از خودش‌جدا میکند
_خوبه‌دیگه‌بسه...بیا بریم پایین به‌مامان برا شام‌کمک کنیم
بزورلبخندمیزنم‌وسرم‌رابه‌نشانه‌باشه‌تکان میدهم.سمت‌در اتاق میرودکه‌میگویم
_توبرو ... من لباس‌مناسب‌تنم نیست... میپوشم میام
_اخه سجادنیستا !
_میدونم! ولی بالاخره که‌میاد...
شانه‌بالامیندازدوبیرون‌میرود.احساس سنگینی دروجودم،بی‌تابی در قلبم و خستگی‌درجسمم‌میکنم‌سردرم نمیدانم بایدچطورمابقی‌روزها‌رابدون‌توسپری‌کنم. روسری‌سفیدم‌رابرمیدارموروی‌سرم‌میندازم...همان‌روسری‌که‌روزعقدسرم‌بودوچادری که‌اصرارداشتی‌باان‌روبگیرم.لبخندکمرنگی لبهایم رامیپوشانداحساس‌میکنم دیوانه شـده‌ام...باچادردراتاق‌یک‌هیچ‌کس نیست‌رومیگیرموازاتاق‌خارج میشوم. یک لحظه صدایت‌میپیچد
_حقا که‌توریحانه‌منی!
سرمیگردانم....هیچ کس نیست!...
وجودم میلرزد...سمت‌راه پله‌اولین قدم‌را که‌برمیدارم‌بازصدایت‌رامیشنوم
_ریحانه؟...ریحانه ی من...؟
این بار حتم دارم خودت هستی. توهم و خیال‌نیست!اما کجا..به‌دورخودم‌میچرخم ویکدفعه‌نگاهم‌روی‌در تاقت‌خشک‌میشود.
اززیردر...درست‌بین‌فاصله‌ای‌که‌تازمین‌دارد سایه ی‌کسی‌رامیبنم‌که‌پشت‌درداخل اتاقت‌ایستاده...! احساس‌ترسوتردید..! با احتیاط یک‌قدم‌به‌جلوبرمیدارم...بازهم صدای تو
_بیا...!
اب دهانم‌رابزورازحلق‌خشکیده ام‌پایین میدهم. با حالتی‌امیخته‌ازدرماندگی و التماس‌زیرلب‌زمزمه‌میکنم
_خدایا... چرا اینجوری شدم! بسه!
سایه‌حرکت‌میکندمرددبه‌سـمت‌اتاقت‌حرکتمیکنم.دست‌راستم‌رادرازمیکنم‌ودستگیره رابه‌طرف‌پایین‌ارام‌فشارمیدهم.درباصدای تق‌کوچک‌و بعدجیرکشیده‌ای بازمیشود.
هوای خنک‌به صورتم میخورد.طعم تلخ و خنک‌عطرت‌درفضاپیچیده.دستم راروی سینه‌ام‌میگذارم،وپیرهنم‌رادرمشتم‌جمع
میکنم.چه‌خیال‌شیرینی‌اسـت‌خیال‌تو!... سـمت‌پنجره‌اتاقت‌می‌ایم ...یادبوسـه‌ای که‌روی‌پیشانی‌ام‌نشست‌چشمانم رامیبندم
وباتمام وجودتجسم میکنم لمس زبری چهره مردانه‌ات را...تبسمی تلخ... سر م‌میسوزداز یادتو!یکدفعه‌دستی‌روی شـانه‌ام‌قرارمیگیردوکسی‌ازپشـت‌بقدری نزدیکم‌میشودکه‌لمس‌گردنم‌توسط‌نفسهایش‌رااحساسم‌یکنم.دست‌ازروی‌شانه‌ام‌به دورم حلقه‌میشود.قلبم دیوانه،وار میتپد.
صدای توکه‌لرزش‌خفیفی بم ترش‌کرده‌در گوشم میپیچد
_دل بکن ریحانه... از من دل بکن!
بغضم‌میترکدتکانی‌میخورموبادودستم صورتم رامیپوشانم‌بازانوروی‌زمین‌می افتم‌ودرحالیکه‌هق‌میزنم‌اسمت‌راپشت‌هم
تکرار میکنم.همان لحظه صدای زنگ‌تلفن همراهم از اتاق فاطمه‌را میشنوم.
بیخیال گوشهایم را محکم میگیرم...
#محیاسادات_هاشمی
😍🌿♥️🍃
{@zfzfzf
#رمان_مدافع_عشق_قسمت43
#هوالعشــق
دلشوره‌ی‌عجیبی‌دردلم‌افتاده‌قاشقم‌راپراز سوپ‌میکنم‌ودوباره‌خالی‌میکنم‌نگاهم‌روی گلهای‌ریزسرخ‌وسفیدسفره‌روی‌میزمان مدام‌میچرخد.کلافه‌فوت‌محکمی‌به‌ظرفم میکنم‌نگاه‌سنگین‌زیرچشمی‌مادرم‌را بخوبی‌احساس‌میکنم‌پدرم‌امابی‌خیال
هرقاشقی‌که‌میخوردبه‌به‌وچه‌چه‌ای‌میگویدودوباره‌به‌خوردن‌ادامه‌میدهد.اخبارگوی‌شبکه‌سه‌بلندبلندحوادث‌روزروبااب وتاب اعلام‌میکندچنگی‌به‌موهایم‌میزنم وخیره به‌صــفحه‌تلویزیون‌پای‌چپم‌راتکان‌میدهم. استرس‌عجیبی‌دروجودم‌افتاده.یکدفعه تصویرمردی‌که‌بالباس‌رزم‌اسلحه‌اش‌راروی شانه‌گذاشته‌وبه‌سمت‌دوربین‌لبخندمیزندو بعدصحنه‌عوض‌میشوداین‌بارهمان‌مرددر چهارچوب‌قاب‌روی‌یک‌تابوت‌که‌روی‌شانه‌های مردم حرکت‌میکنداحساس‌حالت‌تهوع میکنم‌زنهایی‌که‌باچادرمشکی‌خودشان را روی‌تابوت‌میندازند...وهمان‌لحظه‌زیر نویس مراسم‌پرشکوه شهید....یکدفعه‌بی اراده‌خم‌میشوم‌وکنترل‌روکناردست‌مادرم برمیدارم‌وتلویزیون‌روخاموش‌میکنم. مادروپدرم‌هردوزل‌میزنندبه‌من.بادودستمحکم‌سرم‌رامیگیرموارنج‌هام‌روروی‌میز میگذارم."دارم‌دیوونه‌میشم خدا...بسه"!
مادرم‌درحالیکه‌نگرانی‌درصدایش‌موج میزنددستش‌راطرفم دراز میکند
_مامان؟... چت‌شد؟
صندلی را عقب میدهم.
_هیچی حالم خوبه!
ازجابلندمیشوم‌وسمت‌اتاقم‌میدوم‌بغض‌به گلویم میدود."دلتنگتم دیوونه" !
به‌اتاق‌میرومودرراپشت‌سرم‌محکم‌میبندم. احساس‌خفگی‌میکنم.انگشتانم‌راداخل موهایم‌فرومیبرم.تمـام‌اتـاق‌دورسرم‌می چرخداخرین‌بارهمان‌تمـاسی‌بودکـه‌نشد جواب‌دوستت‌دارمت‌رابدهم...همان روزی که‌بدلم‌افتاد‌برنمیگردی‌پنجره‌اتاقم‌راباز میکنم.وتاکمرسـمت‌بیرون‌خم‌میشوم.یک دم‌عمیق...بدون‌بازدم!نفسم‌رادرسینه‌حبس میکنم‌لبهایم‌میلرزد"دلم‌برای‌عطرت‌تنگ‌شده‌این چندروزچقدر سخت گذشت"خودم‌را ازلبه‌پنجره‌کنارمیکشم.وسلانه‌سلانه‌سمت‌میزتحریرم‌میروم‌حس‌میکنم‌یک‌قرن‌است توراندیده‌ام‌نگاهی‌به‌تقویم‌روی‌میزم‌میندازم‌وهمان‌طورکه‌چشمانم‌روی‌تاریخ‌های‌سـر میخوردپشـت‌میزمینشینم.دستم‌که‌بشدت میلرزدراسـمت‌تقویم‌درازمیکنم‌وسرانگشتم‌راروی‌عددهامیگذارم.چیزی‌درمغزم سنگینی‌میکند. فردا...فردا....درسته!!! مرورمیکنم‌تاریخی‌که‌بینمان‌صیغه‌موقت خواندن‌همان‌روزی‌که‌پیش‌خودم‌گفتم نودروزفرصت‌دارم‌تاعاشقت‌کنم!فرداهمان روزنودم‌است...یعنی‌بافردامیشودنودروز عاشقی...نودروزنفس‌کشیدن،بافکرتو!
تمام‌بدنم‌سست‌میشود.منتظریک‌خبرم.دلم گواهی‌میدهد...ازجابلندمیشوم‌وسمت کمدم‌میروم.کیفم‌راازقفسـه‌دومش‌برمی دارم‌وداخلش‌رابابی‌حوصلگی‌میگردم. داخل‌کیف‌پولم‌عکس‌سه‌درچهارتوباعبای قهوه‌ای‌که‌روی‌دوشت‌است‌بمن‌لبخندمیزند. اه‌غلیظی‌میکشم‌وعکست‌راازجیب‌شـــفافش بیرون‌میکشم.سـمت‌تختم‌برمیگردم‌و خودم‌راروی‌تشـک،سـردش‌رهامیکنم. عکست‌راروی‌لبهایم‌میگذارم‌واشک‌ازگوشه چشمم‌روی‌بالشت‌لیزمیخوردعکس‌رااز روی‌لبه‌سمت‌قلبم‌میکشم.نگاهم‌به‌سقف‌و دلم پیش‌توست!
تندتندبندهای‌رنگی‌کتونی‌ام‌بهم‌گره‌میزنم. مادرم‌بایک‌لقمه‌بزرگ‌که‌بوی‌کوکوازبین‌نون تازه‌اش‌کل‌فضاراپرکرده‌سمتم‌می اید.
_داری کجا میری..؟؟؟
_خونه‌مامان زهرا...
_دخترالان میرن؟ سرزده؟
_بایدبرم...نرم‌تواین‌خونه‌خفه‌میشم.
لقمه‌را سمتم میگیرد.
_بیاحداقل‌اینوبخورازصبح‌تواتاق خودتو حبس‌کردی.نه‌صبحونه‌نه‌ناهار...اینوبگیر. بری‌اونجابایدتاشام‌گشنه‌بمونی!
لقمه‌راازدستش‌میگیرم.باانکه‌میدانم میلم به خوردنش نمیرود
_یه‌کیسه‌فریزر بده مامان.
میرودوچنددقیقه‌بعدبایک‌کیسه‌می‌ایداز دستش‌میگیرمو‌لقمه‌راداخلش‌میگذارمو بعددوباره‌دستش میدهم
_میزاریش توکیفم؟
شــانه‌بالامیندازدومن‌مشغول‌کتونی‌دومم میشوم‌کارم‌که‌تمام‌میشودکیف‌راازدستش میگیرم.جلومیروم‌وصورتش‌راارام‌میبوسم_به‌بابا بگومن شب‌نمیام...فعلا خدافظ...
ازخانه‌خارج میشوم،دررامیبندموهوای تازه‌رابه‌ریه‌هایم‌میکشم.ازاول‌صبح‌یک حس‌وادارم‌میکردکه‌امروزبه،خانه‌تان بیایم.حواسم‌به‌مسیرنیست‌وفقط‌راه میروم.مثل‌کسی‌که‌ازحفظ‌نمازش‌را میخواندبی‌انکه‌به‌معنایش‌دقت‌کند...ســر یک‌چهارراه‌پشت‌چراغ‌قرمزعابرپیاده‌می ایستم.همان‌لحظه‌دخترکی‌نیمه‌کـثیف‌با لباس‌کهنه سمتم میدود
_خاله‌یدونه گل میخری؟
ودسته‌ی‌بزرگی‌ازگل‌های‌سرخ‌که‌نصفش پژمرده‌شده‌سمتم میگیردلبخندتلخی میزنم. سرمرا تکان میدهم
_نه خاله جون مرسی.
کمی‌دیگراصرارمیکندومن باکلافگی ردش‌میکنم.ناامیدمیشودوسمت‌مابقی افرادعجول‌خیابان‌میرود.چراغ‌سبزمیشود اما قبل ازحرکت‌بی اراده صدایش میکنم
_ای کوچولو...
باخوشحالی سمتم برمیگردد..
_یه گل بده بهم.
یک‌شاخه‌گل‌بلندوتازه‌راسمتم میگیرد. کیفم‌رابازمیکنم‌واسکناس‌ده‌تومنی‌بیرون می‌اورم‌نگاهم‌به‌لقمه‌ام‌می‌افتدان‌راهم
کنارپول میگذارم‌ودستش‌میدهم.چشمهای معصومش‌برق‌میزندلبانش‌راکودکانه‌جمع میکند..
_اممم...مرسی خاله جون!
وبعدمیدود سمت‌دیگر خیابان.من هم پشت‌سرش‌ازخط عابرپیاده عبور میکنم. نگاهم
توجه توجه
دوستان عزیز من دوباره تکرار میکنم😓
تولدتون هر روزی که هست😊😊😊
همون روز به من پیام بدین
لطفاً همون تاریخ پیام بدین 😘😘😘😘😘🎁🎁
ممنونم