✨❧🔆✧﷽✧🔆❧✨ #کلام_امیر #نهج_البلاغه #نامه31 🔻... مَنْ اَکَثَرَ اَهْجَرَ وَ مَنْ تفکّر اَبْصَر... 💫 امام علی علیه‌السلام به مقایسۀ سخن‌گفتن و سکوت می‌پردازد و آداب و آفات کلام را تبیین می‌فرماید. 🖋 باید گفت قطعاً جایگاه صمت و سکوت فراتر از نطق و کلام است. البته با همان تعریف درستِ صمت؛ اینکه سکوت از سر تأمل و تفکر باشد، نه از سر جهل یا راحت‌طلبی و عافیت‌جویی. ◽️ به‌عبارت‌دیگر، مطلقِ ساکت‌ماندن و سخن‌نگفتن ارجحیت ندارد و در جایی که گفتن وظیفه است، باید به آن عمل کرد و مطابق اصول عقل و شرع سخن گفت . 💫 چنان‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خطبۀ متقین و در توصیف پرهیزکاران می‌فرماید. ◻️«مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ» گفتارشان صواب است. به فرمودۀ ایشان متقین کسانی هستند که جایگاه سکوت و سخن را به‌دقت شناخته‌اند و هرگز یکی را در جای دیگری به‌کار نمی‌برند. ◽️ هیچ شکی نیست که مقام سکوت، محفوظیت بیشتری نسبت به مقام سخن دارد و به‌همین‌دلیل هم توصیۀ بیشتری به آن شده است. 💫امام علی علیه‌السلام رو به مخاطب خویش می‌فرماید : اگر تو پاره‌ای از اوقات خود را به سکوت بگذرانی و لب فروبندی، ممکن است در این کار به زیاده‌روی دچار شده و از حد اعتدال خارج شوی؛ یعنی جایی که مقام گفتار است، ساکت بمانی و چیزی نگویی. ◻️ ازطرف‌دیگر ممکن است درجای دیگر، به‌عکس عمل کنی و پاره‌ای از وقت خود را به سخن‌گفتن بگذرانی و جایی که باید سکوت کنی، ناطق باشی و نه صامت. ◻️اگر این دو حال را با هم مقایسه کنی، قطعاً حالت اول رجحان بیشتری دارد و کار آدمی در آن موضع آسان‌تر است؛ یعنی اگر در جایی انسان سخن نگفت و مطلبی را منتقل نکرد، به‌راحتی می‌تواند پوزش بخواهد و از همین جا مطلب را از سر بگیرد و بیان کند، اما اگر سخنی نابجا به زبان آمد و مطلبی ناگفتنی فاش شد، دیگر جبران‌شدنی نیست؛ تیری که از کمان «مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ» بیرون رفت دیگر به تیردان بازنمی‌گردد. ◻️به‌عبارت‌‌دیگر، تفریط در کلام جبران‌ شدنی نیست، اما تفریط در سکوت را می‌توان جبران کرد؛ زیرا سکوت را می‌توان به کلام تبدیل کرد، اما کلام را نمی‌توان به‌سکوت بدل نمود. #توصیف_متقین #خطبه_همام #خطبه193 #نامه31 ڪانال زلال مــ💖ــعرفت https://eitaa.com/joinchat/940769314Cc4462fb5bb ┅═✧❁🔆❁✧═┅

❧🔆✧﷽✧🔆❧ #کلام_امیر ✨ #امیرالمومنین على عليه السلام: ◽️اَلنّاسُ فِى الدُّنْيا عامِلانِ : 1⃣ عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنْيا لِلدُّنْيا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْياهُ عَنْ آخِرَتِهِ، يَخْشى عَلى مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلى نَفْسِهِ فَيُفْنى عُمُرَهُ فى مَنْفَعَةِغَيْرِهِ 2⃣ وَ عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنْيا لِما بَعْدَها، فَجاءَهُ الَّذى لَهُ مِنَ الدُّنْيا بِغَيْرِ عَمَلٍ، فَاَحْرَزَالْحَظَّيْنِ مَعا وَ مَلَكَ الدّارَيْنِ جَميعا، فَاَصْبَحَ وَجيها عِنْدَ اللّه، لا يَسْاَلُ اللّه َ حاجَةً فَيَمْنَعُهُ؛ 💢 مردم در دنيا دو گونه كار مى كنند: 1⃣ يكى تنها براى دنيا كار مى كند، تا جايى كه كار دنيااو را از آخرت باز مى دارد. او با اين كه خودش بى نياز است، نگران فقر بازماندگان خوداست و عمرش را در راه سودرسانى به ديگران فنا مى كند. 2⃣ ديگرى در دنيا براى آخرت كارمى كند و روزى دنيايى بدون تلاش برايش مى رسد و از بهره دنيوى و اخروى با همبرخوردار شده، هر دو دنيا را با هم دارد. در نتيجه در پيشگاه خداوند آبرومند است و هرحاجتى از خدا بخواهد، بر مى آورد. 📚 #نهج_البلاغه، حکمت۲۶۹ ڪانال زلال مــ💖ــعرفت @ZolaleMarefat_f ┅═✧❁🔆❁✧═┅