🌕والدین گرامی🌕
دانشجویان با ورود به دانشگاه وارد دوره هیجان انگیز و در عین حال چالش برانگیز میشوند که باید برای مواجهه با آن مهارتهای جدید کسب کنند و یا اینکه ممکن است از نظر بهداشت روانی نیاز به کمک تخصصی داشته باشند. لذا خانواده ها نیز باید متناسب با فرزندانشان پذیرای تغییرات جدید در سطوح مختلف تحصیلی ،شخصیتی،اجتماعی و ... در کنار فرزندانشان باشند تا ایشان دوره پر از تغییرات ،نشاط و در عین حال پر چالش را باحداکثر انرژی و کمترین آسیب طی کنند.
نکته! عوامل اجتماعى و خانواده دو مسئله مهم در بررسى مسئله اعتياد مى باشند. خانواده ركن اصلى و حياتى جامعه و اولين محيطى است كه فرد در آن رشد مى كند و زيربناى شخصيتى وى شكل مى گيرد. شرايط خانوادگى، و سخت گيرى يا آسان گيرى افراطى، از هم پاشيدگى و اختلافات درونى خانواده و عدم درونى كردن ارزشها و هنجارهاى صحيح در خانواده، همگى در ايجاد انحرافاتى مانند اعتياد نقش فراوانى دارد.
مشکلات و مسائل دانشجویان راه دور بیشتر به بحث انطباق با شرایط زندگی دور از خانواده برمی‌گردد. دانشجو در حال تجربه محیط جدیدی است؛ محیطی که در آن از اتاق مستقل خبری نیست؛ مادر برای مهیاکردن غذای گرم حضور ندارد و در زمان بیماری کسی برای تیمار کردن درکنار او نیست. افزون بر این فرد مجبور به سازگاری با افراد دیگر می‌شود، باید حقوق دیگران را رعایت کند و به آنها احترام بگذارد چراکه در غیر این صورت طرد شده و برخوردی هم از سمت دانشگاه صورت می‌گیرد.
دلتنگی نسبت به خانواده واعضا وجود خواهد داشت و فرد مجبور به حل مسائل به صورت انفرادی است. در کنار همه این‌ها آشنایی با شهر جدید هم به موضوع اضافه می‌شود. فرد از شهر کم‌برخوردار به شهر بزرگ می‌آید و گاهی شهر پرزرق و برق‌تر و دارای امکانات بیشتر است که دانشجو مجبور به تعامل و معاشرت با افرادی می‌شود که جهان‌بینی و سبک زندگی متفاوت‌تری دارند. مقایسه خود با افراد دیگر و تلاش برای فاصله گرفتن از چاله خودکم‌بینی و تحقیر و نیز حفظ عزت‌نفس از دیگر چالش‌های موجود است. خودکنترلی در مقابل دیگران، توانایی «نه» گفتن و نیز برنامه‌ریزی برای پیشبرد اهداف بدون نظارت خانواده از جمله مواردی است که دانشجو باید انجام دهد. خانواده‌ها باید چند نکته را مد نظر قرار دهند، از جمله اینکه به طور منظم با فرزند خود در ارتباط باشند و اینگونه نباشد که ماه‌ها از او بی‌اطلاع باشند، بلکه منظم‌بودن تماس قابل اهمیت است. فرزند آنها ممکن است در مورد مسائل عادی روزانه مجبور به مراجعه به والدین باشد. خانواده‌ها بهتر است مدیریت برخی تماس‌ها را به عهده فرزند خود بسپارند و با پناه آوردن فرزند خود برای مشورت از میان گزینه‌های موجود در محیط دانشگاه، بهترین گزینه را انتخاب کنند و مستقیم نگویند که کدام کار را انجام دهد. والدین به فرزند خود القا کنند که سازگاری با محیط جدید عادی است. باید به او یادآوری کنند که تا به حال از عهده مشکل خود برآمده است و بعد از این هم خواهد توانست.
از گفتن این جمله به شدت پرهیز کنید: اینکه مسئله مهمی نیست، بچه‌های مردم در کشور دیگری در حال تحصیل هستند. خانواده‌ها تلاش کنند از کوچک‌نمایی مشکل فرزند خود اجتناب کنند و حس درک‌نشدن یا فهمیده‌نشدن را به فرزند خود منتقل نکنند. بهتر است متوجه باشند دلتنگی برای خانه ممکن است برای هر دانشجویی رخ دهد. به فرزند خود تفهیم کنید درخانه همیشه به روی آنها باز و آغوش خانواده گشوده و فرزند در هر شرایطی برای‌تان عزیز است. اگر والدین متوجه شدند فرزندشان تصمیمی گرفته است که آنها مطلع نشده اند یا مورد پذیرش خانواده نیست، باز هم با این نگاه که خانه و خانواده امن‌ترین جاست، کوشا باشند و نگرانی خود را طوری آشکار نکنند که دانشجو برای دورشدن والدین از اضطراب در بیان مشکلات خود پرهیز کند و نگران برهم ریختن والدین خود باشد. چک‌کردن و راهنمایی‌کردن را تا جایی ادامه ندهند که با استقلال فرزند آنها در تناقض باشد که این موضوع موجب ایجاد احساس فشار بر فرزندان می‌شود و در نتیجه مأیوس‌شدن از صحبت با خانواده را به دنبال
دارد.ما خانواده‌هایی داشته‌ایم که با یک سرماخوردگی کوچک هر نیم‌ساعت با فرزند خود در تماس هستند و از آنها برای اثبات خوردن دارو یا رفتن به پزشک عکس طلب می‌کنند. شکی در دلسوزی وجود ندارد، اما باید شرایطی باشد که فرزند در هر مورد و مسئله‌ای
حس کند می‌تواند به والدین خود زنگ بزند. برای استقلال فرزند خود باید ارزش قائل شد.
نکته دیگر اینکه بهتر است فرزند دور از
خانواده در جریان موضوعات کلی خانه قرار گیرد و اینگونه نباشد که ارتباط فرزند خارج از خانه و ساکن در شهر دیگر کاملاً منقطع شود، اما اگر مواردی بوده که کاری از دست فرزندشان ساخته نیست، لزومی ندارد که خانواده‌ها نگرانی‌های جزئی و روزانه را با او مطرح کنند چراکه این کار باعث می‌شود دانشجو احساس گناه و عذاب وجدان داشته باشد یا از تنها گذاشتن والدین خود دچار اضطراب شود. در بسیاری موارد که دانشجو تنهاست، اتفاقاً باید به او کمک کرد، زیرا این حس در او تقویت می‌شود که خانواده به توان حل مسئله‌اش اطمینان دارد و فرزند خود را از امین‌ترین افراد خانواده می‌دانند. بهتر است خانواده‌ها فرزندان خود را برای فعالیت‌های درسی و غیردرسی تمهیدشده از سوی دانشگاه تشویق کنند. والدین فرزند خود را برای استفاده از اردو‌ها و سالن‌های ورزشی و کارگاه‌های مهارتهای غیردرسی تشویق کنند. مزایای دوربودن از خانواده و استقلال را تمرین و به فرزند خود یادآوری
کنند. کسب استقلال مثل سایر مهارت‌ها نیازمند یادگیری است. به فرزند خود دلگرمی دهند که در عین سختی او را در این مسیر پرفراز‌و‌نشیب رها نخواهند کرد و آغوش خانواده برای هر موضوعی باز خواهد بود. در کنار تمامی موضوعات مطرح شده اگر خانواده‌ها حس کردند در برخورد با فرزند دانشجو نیاز به کمک تخصصی دارند، امکان دریافت راهنمایی و مشاوره از اداره ارتباط خانواده با دانشگاه را خواهند داشت.
با سلام و عرض ادب
خدمت خانواده های بزرگوار عید سعید را تبریک عرض میکنم
انشااله از اردیبهشت ماه کارگاه های ویژه خانواده ها شروع خواهد شد و دانشجویانی که دارای افت تحصیلی هستند از هفته آینده بررسی خواهند شد
بعضی پدر و مادر‌ها فکر می‌کنند که وظیفه تربیتی آنها در قبال فرزندشان با دانشجو شدن آنها به پایان می‌رسد. این والدین با شروع دوران دانشجویی فرزندشان تصور می‌کنند که او دیگر می‌تواند بدون کمک آنها به اصطلاح گلیم خودش را از آب بیرون بکشد، اما در زمان دانشجویی هم فرزندان به ارتباط با والدین نیاز دارند.هرچند در این دوران، آنها برخلاف دوره‌های قبل بشدت به استقلال نیز نیازمندند، با این حال، در این دوره هم، والدین به جای آنکه دقیقا به فرزندشان بگویند که چه کار باید بکند یا اینکه ناجی آنها باشند باید به عنوان راهنما و مشاور به فرزندشان کمک کنند تا تصمیم گیری‌های بهتری داشته باشد.
طبیعی بودن داشتن اختلاف نظر با دانشجو
همان طور که دانشجویان به زندگی دانشجویی ادامه می‌دهند و مستقل‌تر میشوند ممکن است نظرات، دیدگاه‌ها، عقاید یا سلیقه‌های متفاوتی پیدا کنند. این موضوع در زندگی دانشجویی طبیعی است؛ زیرا آنها در سفر مهمی برای کشف خود و جهان اطراف هستند.
شما به عنوان والدین باید وجود اختلاف‌ها را بپذیرید. اجازه دهید که فرزندان دانشجوی شما نظرات متفاوتی داشته باشند. وجود اختلاف در بعضی از دیدگاه‌ها، بدین معنی نیست که آنها شما را قبول ندارند. مهم است که بتوانید در کنار اختلاف‌ها به گونه‌ای زندگی کنید که روابط شما تخریب نشود و در مقابل نظرات متفاوت فرزندانتان جبهه نگیرید.
ارتباط بیشتر و بیشتر با دانشجو
اگر چه دوران دانشجویی، دوران استقلال و روی پای خود ایستادن است، ولی دانشجویان نیاز دارند که بدانند والدین آنها در دسترسشان هستند و چه در لحظه‌های شاد زندگی و چه هنگامی که در بحران‌ها قرار دارند، می‌توانند با آنها صحبت کنند. سعی کنید به صورت‌های مختلفی با دانشجو ارتباط داشته باشید.
اگر فرزند شما در شهر خودتان به دانشگاه می‌رود در ساعت‌های مختلفی طی هفته یا روز که وقتش آزاد است با یکدیگر صحبت کنید، برای فعالیت‌های مشترکی مانند پیاده روی، خرید یا گردش برنامه ریزی کنید. اگر هم در شهر خودتان نیست به صورت تلفنی با او در ارتباط باشید و از احوالش بی‌خبر نمانید.