توجه به نیازهای عاطفی دانشجو
افرادی در دانشگاه بسیار موفق عمل میکنند که علاوه بر تحصیل، از سلامت روانی بالایی نیز برخوردار باشند. بنابراین بسیار مهم است که والدین علاوه بر وضعیت تحصیلی دانشجو، نگاه دقیقی به سلامت روان او نیز داشته باشند.
فرزندان به عشق، محبت، توجه و علاقه والدین خود بسیار نیازمندند. برخلاف تصور عموم این احتیاج در زمان دانشجویی نسبت به دوره نوجوانی کمتر نیست.
نکته بسیار مهم دیگر آنکه فقط کافی نیست که این احساسات در قلب شما باشد بلکه بسیار مهم است که به زبان ساده، روشن و کوتاه بیان شود. تکرار مرتب چنین احساسات مثبتی میتواند رابطه والدین و فرزندان را قویتر و غنیتر سازد.
کمک به استقلال دانشجو
شما به عنوان پدر و مادر باید به فرزندتان کمک کنید تا بتواند روی پای خود بایستد. موفقیت در زندگی وابسته به تصمیمهای فرد است. هرچه تصمیمهای فرد صحیحتر و درستتر باشد در زندگی خود موفقتر است. حتی اگر فرزند دانشجویتان از شما خواست تا برایش تصمیم بگیرید، به او بگویید که این زندگی او است و هیچ فردی بهتر از او نمیتواند برای آن تصمیم بگیرد و نظرات شما جنبه مشورتی دارد. به او اطمینان دهید که کنارش هستید، ولی نهایتا او است که باید تصمیم بگیرد. اجازه دهید تا از عقل و قضاوت خود استفاده کند. به فرزندتان کمک کنید تا بتواند پیامد و نتیجه کارهای خود را ارزیابی کند. مهمتر از همه اینکه بتواند مسئولیت خود را در مقابل تصمیمهایی که میگیرد بپذیرد
برقراری تعادل بین دخالت و ارتباط با دانشجو
همان طور که یکی از هنرهای اساسی زندگی، تعادل در امور است در ارتباط با فرزندان دانشجو نیز این موضوع صدق میکند. ارتباط نباید در حدی باشد که فرزند احساس کند، والدین در امور شخصی او دخالت میکنند.
از سوی دیگر بعضی از والدین گاهی آن قدر از فرزند خود دور میشوند که حتی زمانی که او بارها مشروط شده است نیز از این موضوع بیاطلاع میمانند
نکته! شما به عنوان والدین حق دارید که از دانشجویتان درباره مسائل درسی، فعالیتهای تفریحی و معاشرتهایش سوال کنید. معمولا والدین نگرانیهای زیادی درباره سلامت، موفقیت و آینده فرزندان خود دارند.
نگرانیهای خود را به صورت کوتاه، روشن و مشخص به فرزندان خود بیان کنید. مراقب باشید که بیان نگرانیهای شما، به سخنرانی و نصیحت تبدیل نشود. فقط از آنان بخواهید که از خود محافظت و مراقبت کنند.
کمک به هویتیابی دانشجو
دانشجو را همان طور که هست بپذیرید. ممکن است شخصا از رشته تحصیلیاش یا دانشگاه محل تحصیلاش راضی نباشید و انتظارات بالاتری از فرزندتان داشته باشید، ولی به خاطر بسپارید که فرزند شما در هر رشته تحصیلی و هر دانشگاهی که درس بخواند، در هر حال فرزند شماست و به حمایت شما احتیاج دارد. وجود شما در کنار فرزندتان به او کمک میکند تا بتواند بهتر با شرایط سازگار شود.
نارضایتی شما تنها نتیجهای که خواهد داد، شکست و ناکامی دانشجو است. بنابراین او را همان طور که هست بپذیرید نه آن طور که شما میخواهید باشد
مشکلات و احساسات فرزندان خود را دست کم نگیرید. البته دانشجو، زمانی نگرانیهای خود را با شما مطرح میکند که از توانایی و ظرفیت بالای شما در برخورد با مسائل و مشکلات آگاه باشد؛ به عنوان مثال اگر دانشجو از شرایط دانشگاهی خود رنج میبرد و انتقاد یا بیتابی میکند، مسلما سرزنش کردن، کوچک جلوه دادن مشکلات و نهیب زدن به او تاثیر بسیار منفی بر جای خواهد گذاشت. برعکس اگر او را دلداری دهید، آن وقت بیشتر برای وی سودمند خواهید بود.
والدین ارجمند از طریق لینک زیر میتونید در این کارگاه مهم شرکت کنید. توجه کنید که ظرفیت این کارگاه محدود بوده و الویت با ترتیب ثبت نام می باشد.
https://survey.porsline.ir/s/o1hnFPs
تعیین اهداف واقعبینانه برای فرزندان یک رویکرد کلیدی و اصلیترین نقش والدین در پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. این فرایند شامل کمک به فرزندان برای تنظیم اهداف تحصیلی قابل دستیابی و منطقی است، که بر اساس تواناییها و علایق آنها شکل گرفته است. اهداف باید چالشبرانگیز اما دستیافتنی باشند تا انگیزه لازم برای تلاش و پیشرفت را در فرزندان ایجاد کنند.
بازنگری منظم این اهداف نیز مهم است تا اطمینان حاصل شود که آنها همچنان متناسب با پیشرفت و تغییرات در تواناییها و علایق فرزندان هستند. این روش به فرزندان کمک میکند تا یاد بگیرند چگونه برای رسیدن به اهداف خود برنامهریزی کنند و تلاش کنند و در نهایت به آنها اعتماد به نفس و احساس دستیابی به اهداف را خواهد داد.
توجه به سلامت روانی و جسمی
مراقبت از سلامت روانی و جسمی فرزندان نقش مهمی در موفقیت تحصیلی آنها دارد. اطمینان از خواب کافی، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم به حفظ تعادل و تمرکز آنها کمک میکند. همچنین، مدیریت استرس و فشارهای تحصیلی از طریق فعالیتهای آرامشبخش مانند مدیتیشن، یوگا یا ورزشهای سبک، میتواند به بهبود عملکرد آنها کمک کند.
مهم است که به فرزندان یاد دهیم چگونه احساسات خود را بشناسند و با آنها به شیوهای سالم برخورد کنند. این امر شامل گفتگو در مورد احساسات، مشکلات و نگرانیهایشان و یافتن راهحلهای سازنده برای مقابله با چالشها است. توجه به سلامت روانی و جسمی فرزندان به آنها کمک میکند تا با انرژی و تمرکز بیشتری در فعالیتهای تحصیلی خود شرکت کنند.