نهج البلاغه حکمت 98 - ضرورت عمل كردن به روايات وَ قَالَ عليه‌السلام اِعْقِلُوا اَلْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَةٍ لاَ عَقْلَ رِوَايَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ اَلْعِلْمِ كَثِيرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِيلٌ و درود خدا بر او، فرمود: چون روايتى را شنيديد، آن را بفهميد عمل كنيد، نه بشنويد و نقل كنيد، زيرا راويان علم فراوان، و عمل كنندگان آن اندكند توضیح از خطیب اصفهانی دوشنبه۱۴۰۱/۹/۲۱ 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

نهج البلاغه حکمت 99 - تفسير «إنا لله و إنا إليه راجعون‏» وَ سَمِعَ رَجُلاً يَقُولُ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا إِنّٰا لِلّٰهِ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ وَ قَوْلَنَا وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ و درود خدا بر او، فرمود: (شنيد كه شخصى گفت « إِنّٰا لِلّٰهِ‌ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ‌ رٰاجِعُونَ‌» ») اين سخن ما كه مى‌گوييم «ما همه از آن خداييم» اقرارى است به بندگى، و اينكه مى‌گوييم «بازگشت ما به سوى او است» اعترافى است به نابودى خويش 🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷

نهج البلاغه حکمت 99 - تفسير «إنا لله و إنا إليه راجعون‏» وَ سَمِعَ رَجُلاً يَقُولُ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا إِنّٰا لِلّٰهِ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ وَ قَوْلَنَا وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ و درود خدا بر او، فرمود: (شنيد كه شخصى گفت « إِنّٰا لِلّٰهِ‌ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ‌ رٰاجِعُونَ‌» ») اين سخن ما كه مى‌گوييم «ما همه از آن خداييم» اقرارى است به بندگى، و اينكه مى‌گوييم «بازگشت ما به سوى او است» اعترافى است به نابودى خویش 💐☘💐☘💐☘💐☘🌷☘🌷☘🌷

نهج البلاغه حکمت 99 - تفسير «إنا لله و إنا إليه راجعون‏» وَ سَمِعَ رَجُلاً يَقُولُ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا إِنّٰا لِلّٰهِ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْكِ وَ قَوْلَنَا وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْكِ و درود خدا بر او، فرمود: (شنيد كه شخصى گفت « إِنّٰا لِلّٰهِ‌ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ‌ رٰاجِعُونَ‌» ») اين سخن ما كه مى‌گوييم «ما همه از آن خداييم» اقرارى است به بندگى، و اينكه مى‌گوييم «بازگشت ما به سوى او است» اعترافى است به نابودى خويش توضیح از خطیب اصفهانی سه شنبه۱۴۰۱/۹/۲۲ 🌹☘🌹☘🌹☘🌹☘🌹

نهج البلاغه حکمت 100 - روش برخورد با ستایش دیگران وَ قَالَ عليه‌السلام وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ و درود خدا بر او، فرمود: (آنگاه كه گروهى او را ستايش كردند فرمود:) فَقَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى‌شناسى، و من خود را بيشتر از آنان مى‌شناسم اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اِغْفِرْ لَنَا مَا لاَ يَعْلَمُونَ خدايا مرا از آنچه اينان مى‌پندارند، نيكوتر قرار ده، و آنچه را كه نمى‌دانند بيامرز 💐☘💐☘💐☘💐☘💐☘💐☘💐

نهج البلاغه حکمت 100 - روش برخورد با ستایش دیگران وَ قَالَ عليه‌السلام وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ و درود خدا بر او، فرمود: (آنگاه كه گروهى او را ستايش كردند فرمود:) فَقَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى‌شناسى، و من خود را بيشتر از آنان مى‌شناسم اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اِغْفِرْ لَنَا مَا لاَ يَعْلَمُونَ خدايا مرا از آنچه اينان مى‌پندارند، نيكوتر قرار ده، و آنچه را كه نمى‌دانند بيامرز 🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘

نهج البلاغه حکمت 100 - روش برخورد با ستایش دیگران وَ قَالَ عليه‌السلام وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ و درود خدا بر او، فرمود: (آنگاه كه گروهى او را ستايش كردند فرمود:) فَقَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى‌شناسى، و من خود را بيشتر از آنان مى‌شناسم اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اِغْفِرْ لَنَا مَا لاَ يَعْلَمُونَ خدايا مرا از آنچه اينان مى‌پندارند، نيكوتر قرار ده، و آنچه را كه نمى‌دانند بيامرز توضیح از خطیب اصفهانی چهارشنبه۱۴۰۱/۹/۲۳ 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

نهج البلاغه حکمت 101 - روش بر طرف كردن نيازهاى مردم وَ قَالَ عليه‌السلام لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ اَلْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَثٍ بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ و درود خدا بر او، فرمود: بر آوردن نيازهاى مردم پايدار نيست مگر به سه چيز، كوچك شمردن آن تا خود بزرگ نمايد، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، و شتاب در بر آوردن آن، تا گوارا باشد 💐☘💐☘💐☘💐☘💐☘💐☘

نهج البلاغه حکمت 101 - روش بر طرف كردن نيازهاى مردم وَ قَالَ عليه‌السلام لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ اَلْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَثٍ بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ و درود خدا بر او، فرمود: بر آوردن نيازهاى مردم پايدار نيست مگر به سه چيز، كوچك شمردن آن تا خود بزرگ نمايد، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، و شتاب در بر آوردن آن، تا گوارا باشد 🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷

نهج البلاغه حکمت 101 - روش بر طرف كردن نيازهاى مردم وَ قَالَ عليه‌السلام لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ اَلْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَثٍ بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ و درود خدا بر او، فرمود: بر آوردن نيازهاى مردم پايدار نيست مگر به سه چيز، كوچك شمردن آن تا خود بزرگ نمايد، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، و شتاب در بر آوردن آن، تا گوارا باشد توضیح از خطیب اصفهانی پنجشنبه۱۴۰۱/۹/۲۴ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

نهج البلاغه حکمت 101 - روش بر طرف كردن نيازهاى مردم وَ قَالَ عليه‌السلام لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ اَلْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَثٍ بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ و درود خدا بر او، فرمود: بر آوردن نيازهاى مردم پايدار نيست مگر به سه چيز، كوچك شمردن آن تا خود بزرگ نمايد، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، و شتاب در بر آوردن آن، تا گوارا باشد

نهج البلاغه حکمت 102 - دگرگونی ارزشها وَ قَالَ عليه‌السلام يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمَاحِلُ وَ لاَ يُظَرَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْفَاجِرُ وَ لاَ يُضَعَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمُنْصِفُ و درود خدا بر او، فرمود: روزگارى بر مردم خواهد آمد كه محترم نشمارند جز سخن چين را، و خوششان نيايد جز از بدكار هرزه، و ناتوان نگردد جز عادل يَعُدُّونَ اَلصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً وَ صِلَةَ اَلرَّحِمِ مَنّاً وَ اَلْعِبَادَةَ اِسْتِطَالَةً عَلَى اَلنَّاسِ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكُونُ اَلسُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ اَلِاماء وَ إِمَارَةِ اَلصِّبْيَانِ وَ تَدْبِيرِ اَلْخِصْيَانِ در آن روزگار كمك به نيازمندان خسارت، و پيوند با خويشاوندان منّت گذارى، و عبادت نوعى برترى طلبى بر مردم است، در آن زمان حكومت با مشورت زنان، و فرماندهى خردسالان، و برترى خواجگان اداره مى‌گردد #الاماء : جمع امه به معنای کنیزان اماء با صبیان وخصیان هماهنگ است 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

▪️خواص بی‌نظیر و قطعی احترام و صلوات بر معصومین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین و لعن دشمنان آنها ✅آیت‌الله‌ حاج‌آقا مرتضی تهرانی: این دو یادگاری را از من داشته باشید. 🔺اگر کسی این خواص را ندید ، من را لعنت کند. 🔺بهترین لعن، لعن در زیارت عاشورا است. @varesoon

نهج البلاغه حکمت 102 - دگرگونی ارزشها وَ قَالَ عليه‌السلام يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمَاحِلُ وَ لاَ يُظَرَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْفَاجِرُ وَ لاَ يُضَعَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمُنْصِفُ و درود خدا بر او، فرمود: روزگارى بر مردم خواهد آمد كه محترم نشمارند جز سخن چين را، و خوششان نيايد جز از بدكار هرزه، و ناتوان نگردد جز عادل يَعُدُّونَ اَلصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً وَ صِلَةَ اَلرَّحِمِ مَنّاً وَ اَلْعِبَادَةَ اِسْتِطَالَةً عَلَى اَلنَّاسِ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكُونُ اَلسُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ اَلِاماء وَ إِمَارَةِ اَلصِّبْيَانِ وَ تَدْبِيرِ اَلْخِصْيَانِ در آن روزگار كمك به نيازمندان خسارت، و پيوند با خويشاوندان منّت گذارى، و عبادت نوعى برترى طلبى بر مردم است، در آن زمان حكومت با مشورت زنان، و فرماندهى خردسالان، و برترى خواجگان اداره مى‌گردد #الاماء : جمع امه به معنای کنیزان اماء با صبیان وخصیان هماهنگ است 🌷☘☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘

نهج البلاغه حکمت 102 - دگرگونی ارزشها وَ قَالَ عليه‌السلام يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمَاحِلُ وَ لاَ يُظَرَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْفَاجِرُ وَ لاَ يُضَعَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمُنْصِفُ و درود خدا بر او، فرمود: روزگارى بر مردم خواهد آمد كه محترم نشمارند جز سخن چين را، و خوششان نيايد جز از بدكار هرزه، و ناتوان نگردد جز عادل يَعُدُّونَ اَلصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً وَ صِلَةَ اَلرَّحِمِ مَنّاً وَ اَلْعِبَادَةَ اِسْتِطَالَةً عَلَى اَلنَّاسِ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكُونُ اَلسُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ اَلنِّسَاءِ وَ إِمَارَةِ اَلصِّبْيَانِ وَ تَدْبِيرِ اَلْخِصْيَانِ در آن روزگار كمك به نيازمندان خسارت، و پيوند با خويشاوندان منّت گذارى، و عبادت نوعى برترى طلبى بر مردم است، در آن زمان حكومت با مشورت زنان، و فرماندهى خردسالان، و برترى خواجگان اداره مى‌گردد ترجمه وتوضیح از خطیب اصفهانی جمعه۱۴۰۱/۹/۲۵ 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

نهج البلاغه حکمت 103 - تضاد دنیاپرستى و علاقه به آخرت وَ رُئِيَ عَلَيْهِ إِزَارٌ خَلَقٌ مَرْقُوعٌ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ يَخْشَعُ لَهُ اَلْقَلْبُ وَ تَذِلُّ بِهِ اَلنَّفْسُ وَ يَقْتَدِي بِهِ اَلْمُؤْمِنُونَ و درود خدا بر او، فرمود: (پيراهن و صله دارى بر اندام امام بود شخصى پرسيد چرا پيراهن وصله دار مى‌پوشى‌؟) دل با آن فروتن، و نفس رام مى‌شود، و مؤمنان از آن سر مشق مى‌گيرند إِنَّ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلاَنِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ اَلدُّنْيَا وَ تَوَلاَّهَا أَبْغَضَ اَلْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا دنياى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنيا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ اَلْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هر گاه به يكى نزديك شود از ديگرى دور مى‌گردد، و آن دو همواره به يكديگر زيان رسانند 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

نهج البلاغه حکمت 103 - تضاد دنیاپرستى و علاقه به آخرت وَ رُئِيَ عَلَيْهِ إِزَارٌ خَلَقٌ مَرْقُوعٌ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ يَخْشَعُ لَهُ اَلْقَلْبُ وَ تَذِلُّ بِهِ اَلنَّفْسُ وَ يَقْتَدِي بِهِ اَلْمُؤْمِنُونَ و درود خدا بر او، فرمود: (پيراهن و صله دارى بر اندام امام بود شخصى پرسيد چرا پيراهن وصله دار مى‌پوشى‌؟) دل با آن فروتن، و نفس رام مى‌شود، و مؤمنان از آن سر مشق مى‌گيرند إِنَّ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلاَنِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ اَلدُّنْيَا وَ تَوَلاَّهَا أَبْغَضَ اَلْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا دنياى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنيا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ اَلْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هر گاه به يكى نزديك شود از ديگرى دور مى‌گردد، و آن دو همواره به يكديگر زيان رسانند توضیح از : خطیب اصفهانی شنبه۱۴۰۱/۹/۲۶ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

نهج البلاغه حکمت 103 - تضاد دنیاپرستى و علاقه به آخرت وَ رُئِيَ عَلَيْهِ إِزَارٌ خَلَقٌ مَرْقُوعٌ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ يَخْشَعُ لَهُ اَلْقَلْبُ وَ تَذِلُّ بِهِ اَلنَّفْسُ وَ يَقْتَدِي بِهِ اَلْمُؤْمِنُونَ و درود خدا بر او، فرمود: (پيراهن و صله دارى بر اندام امام بود شخصى پرسيد چرا پيراهن وصله دار مى‌پوشى‌؟) دل با آن فروتن، و نفس رام مى‌شود، و مؤمنان از آن سر مشق مى‌گيرند إِنَّ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلاَنِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ اَلدُّنْيَا وَ تَوَلاَّهَا أَبْغَضَ اَلْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا دنياى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از يكديگرند، پس كسى كه دنيا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت كينه ورزد و با آن دشمنى خواهد كرد وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَيْنَهُمَا كُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ اَلْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوى آن دو، هر گاه به يكى نزديك شود از ديگرى دور مى‌گردد، و آن دو همواره به يكديگر زيان رسانند 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

#عیسی_مسیح_ع👇👇🌹🌹 خطبه 160 《نهج البلاغه》 الگوگیری از پیامبران الهی وَ إِنْ شِئْتَ قُلْتُ فِي عِيسَى بْنِ مَرْيَمَ عليه‌السلام و اگر خواهى از عيسى بن مريم عليه السّلام بگويم فَلَقَدْ كَانَ يَتَوَسَّدُ اَلْحَجَرَ كه سنگ را بالش خود قرار مى‌داد وَ يَلْبَسُ اَلْخَشِنَ وَ يَأْكُلُ اَلْجَشِبَ لباس پشمى خشن به تن مى‌كرد، و نان خشك مى‌خورد وَ كَانَ إِدَامُهُ اَلْجُوعَ نان خورش او گرسنگى وَ سِرَاجُهُ بِاللَّيْلِ اَلْقَمَرَ و چراغش در شب ماه وَ ظِلاَلُهُ فِي اَلشِّتَاءِ مَشَارِقَ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا و پناهگاه زمستان او شرق و غرب زمين بود وَ فَاكِهَتُهُ وَ رَيْحَانُهُ مَا تُنْبِتُ اَلْأَرْضُ لِلْبَهَائِمِ ميوه و گل او سبزيجاتى بود كه زمين براى چهارپايان مى‌روياند وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ زَوْجَةٌ تَفْتِنُهُ وَ لاَ وَلَدٌ يَحْزُنُهُ وَ لاَ مَالٌ يَلْفِتُهُ زنى نداشت كه او را فريفتۀ خود سازد، فرزندى نداشت تا او را غمگين سازد، مالى نداشت تا او را سرگرم كند وَ لاَ طَمَعٌ يُذِلُّهُ و آز و طمعى نداشت تا او را خوار و ذليل نمايد دَابَّتُهُ رِجْلاَهُ وَ خَادِمُهُ يَدَاهُ مركب سوارى او دو پايش، و خدمتگزار وى، دستهايش بود 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

نهج البلاغه حکمت 104 - ارزش زهد و سحرخيزى وَ عَنْ نَوْفٍ اَلْبِكَالِيِّ قَالَ رَأَيْتُ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عليه‌السلام ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي اَلنُّجُومِ فَقَالَ لِي يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ قَالَ يَا نَوْفُ و درود خدا بر او، فرمود: (از نوف بكّالى نقل شده، كه در يكى از شب‌ها، امام على عليه السّلام را ديدم براى عبادت از بستر برخاست، نگاهى به ستارگان افكند، و به من فرمود: خوابى! يا بيدار؟ گفتم: بيدارم. فرمود: اى نوف طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي اَلدُّنْيَا اَلرَّاغِبِينَ فِي اَلْآخِرَةِ أُولَئِكَ قَوْمٌ اِتَّخَذُوا اَلْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ اَلْقُرْآنَ شِعَاراً وَ اَلدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا اَلدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ اَلْمَسِيحِ خوشا به حال آنان كه از دنياى حرام چشم پوشيدند، و دل به آخرت بستند، آنان مردمى هستند كه زمين را تخت، خاك را بستر، آب را عطر، و قرآن را پوشش زيرين، و دعا را لباس روئين خود قرار دادند، و با روش عيساى مسيح با دنيا بر خورد كردند ادامه کلام درایام بعدی👇👇💐💐

ادامه حکمت ۱۰۴👇👇🌺🌺 يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ عليه‌السلام قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ اَلسَّاعَةِ مِنَ اَللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لاَ يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلاَّ اُسْتُجِيبَ لَهُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِيَ اَلطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ اى نوف! همانا داوود پيامبر (كه درود خدا بر او باد) در چنين ساعتى از شب بر مى‌خاست، و مى‌گفت: «اين ساعتى است كه دعاى هر بنده‌اى به اجابت مى‌رسد، جز با باج گيران، جاسوسان، شبگردان و نيروهاى انتظامى حكومت ستمگر، يا نوازندۀ طنبور و طبل وَ هِيَ اَلطَّبْلُ وَ قَدْ قِيلَ أَيْضاً إِنَّ اَلْعَرْطَبَةَ اَلطَّبْلُ وَ اَلْكَوْبَةَ اَلطُّنْبُورُ

واکاوی واژگان : درحکمت ۱۰۴👇👇🌹🌹 الرَّامِق: بيدار. شِعاراً: لباس زيرين، منظور در اينجا، آهسته خواندن قرآن است، براى عبرت و پندگيرى و تفكر در دقائق آن وکنایه ازاینکه : دستورات قرآن رادر درون دل ، جان و روحشان جای داده اند دِثَاراً: لباس رو، يعنى ظاهر و آشكار دعا مى كنند. قَرَضُوا الدُّنيا: (پيوند با) دنيا را بريدند، (چنانكه قيچى پارچه را از هم مى درد). عَلى مِنْهاجِ الْمَسِيح: به روش زاهدانه حضرت مسيح. العَشّار: مأمور ماليات، كسى كه ده يك اموال را مى گيرد. الْعَرِيف: جاسوس، خبرچين. الشُرْطِى: منسوب به «شرطة»، اعوان و انصار حاكم، پليس.  راقِد: خوابيده رامِق: چشم باز قَرض: پاره كردن عَشّار: يك دهم گيرنده عَرِيف: سخن چين دولتى شُرطِىّ: مأمور دولت ظالم عرطبه : طنبور 《ساز》 کوبه : طبل 《دهل ، نقاره》 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

نهج البلاغه حکمت 104 - ارزش زهد و سحرخيزى قسمت اول :👇👇🌹🌹 وَ عَنْ نَوْفٍ اَلْبِكَالِيِّ قَالَ رَأَيْتُ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عليه‌السلام ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي اَلنُّجُومِ فَقَالَ لِي يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ قَالَ يَا نَوْفُ و درود خدا بر او، فرمود: (از نوف بكّالى نقل شده، كه در يكى از شب‌ها، امام على عليه السّلام را ديدم براى عبادت از بستر برخاست، نگاهى به ستارگان افكند، و به من فرمود: خوابى! يا بيدار؟ گفتم: بيدارم. فرمود: اى نوف طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي اَلدُّنْيَا اَلرَّاغِبِينَ فِي اَلْآخِرَةِ أُولَئِكَ قَوْمٌ اِتَّخَذُوا اَلْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ اَلْقُرْآنَ شِعَاراً وَ اَلدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا اَلدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ اَلْمَسِيحِ خوشا به حال آنان كه از دنياى حرام چشم پوشيدند، و دل به آخرت بستند، آنان مردمى هستند كه زمين را تخت، خاك را بستر، آب را عطر، و قرآن را پوشش زيرين، و دعا را لباس روئين خود قرار دادند، و با روش عيساى مسيح با دنيا بر خورد كردند يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ عليه‌السلام قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ اَلسَّاعَةِ مِنَ اَللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لاَ يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلاَّ اُسْتُجِيبَ لَهُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِيَ اَلطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ توضیح قسمت اول توسط : خطیب اصفهانی یکشنبه ۱۴۰۱/۹/۲۷ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

قسمت دوم درشرح حکمت۱۰۴ #عیسی_مسیح_ع👇👇🌹🌹 خطبه 160 《نهج البلاغه》 الگوگیری از پیامبران الهی وَ إِنْ شِئْتَ قُلْتُ فِي عِيسَى بْنِ مَرْيَمَ عليه‌السلام و اگر خواهى از عيسى بن مريم عليه السّلام بگويم فَلَقَدْ كَانَ يَتَوَسَّدُ اَلْحَجَرَ كه سنگ را بالش خود قرار مى‌داد وَ يَلْبَسُ اَلْخَشِنَ وَ يَأْكُلُ اَلْجَشِبَ لباس پشمى خشن به تن مى‌كرد، و نان خشك مى‌خورد وَ كَانَ إِدَامُهُ اَلْجُوعَ نان خورش او گرسنگى وَ سِرَاجُهُ بِاللَّيْلِ اَلْقَمَرَ و چراغش در شب ماه وَ ظِلاَلُهُ فِي اَلشِّتَاءِ مَشَارِقَ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا و پناهگاه زمستان او شرق و غرب زمين بود وَ فَاكِهَتُهُ وَ رَيْحَانُهُ مَا تُنْبِتُ اَلْأَرْضُ لِلْبَهَائِمِ ميوه و گل او سبزيجاتى بود كه زمين براى چهارپايان مى‌روياند وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ زَوْجَةٌ تَفْتِنُهُ وَ لاَ وَلَدٌ يَحْزُنُهُ وَ لاَ مَالٌ يَلْفِتُهُ زنى نداشت كه او را فريفتۀ خود سازد، فرزندى نداشت تا او را غمگين سازد، مالى نداشت تا او را سرگرم كند وَ لاَ طَمَعٌ يُذِلُّهُ و آز و طمعى نداشت تا او را خوار و ذليل نمايد دَابَّتُهُ رِجْلاَهُ وَ خَادِمُهُ يَدَاهُ مركب سوارى او دو پايش، و خدمتگزار وى، دستهايش بود توضیح از : خطیب اصفهانی دوشنبه۱۴۰۱/۹/۲۸ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹