💠 فیض الهی ▪️ فیض ذات اقدس الهی که از بالا تا پایین فراگیر است و در گستره زمان و زمین او «دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِیةِ» است، «بَاسِطَ الْیدَینِ بِالْعَطِیةِ»[1] است. مستفیض‌ ها متفاوت ‌اند، اما برخی ‌ها در لیله قدر بهره ‌ای ندارند که آنها از حریم بحث بیرون ‌اند؛ درباره آنها گفته شد: تو «لیلة القبری برو تا لیلة القدری شوی»[2] آنها از بحث بیرون است. آنها در بهترین زمان و بهترین مکان کمترین فیض را هم دریافت نمی ‌کنند، بلکه گرفتار سیئاتی ‌اند که اگر سیئات مثل حسنات چندین برابر کیفر تلخ می ‌داشت، اینها گرفتار عذاب برتری می ‌شدند؛ البته همان طوری که سیئه در ماه‌ های حرام کیفر بیشتری دارد، در زمان و مکان محترم هم کیفر تلخ ‌تری دارد. ▪️ اما ﴿لَیلَةُ الْقَدْرِ﴾ که ﴿خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾[3] است، اسلام ره آوردی دارد که این ره آوردش «مُهیمن» بر ره آورد انبیای گذشته است؛ همان طوری که خود پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) گذشته از تصدیق انبیای قبلی و انبیای دیگر این «مُهیمن» بر آنها است ﴿وَ مُهَیمِناً عَلَیهِ﴾[4] که تنها در قرآن هیمنه را برای آن حضرت ثابت کرده است، ره آورد او هم هیمنه دارد؛ این طور نیست که فقط آنچه را که انبیای قبل آوردند در همان حدّ وجود مبارک آورده باشد، منتها با زبان و عمل دیگر، منتها با قول و فعل دیگر؛ بلکه محتوای دیگر که این محتوا هیمنه دارد ﴿وَ مُهَیمِناً عَلَیهِ﴾. آثار این هیمنه را در تعبیرات قرآن حکیم و کریم و مجید می ‌توان یافت. ▪️ اما سخن از حرکت مادی و معنوی و هوایی و زمین و دریایی نیست، حرکت روحی و معنوی است به نام لیله قدر که عبادت او نه تنها ﴿غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ﴾،[5] بلکه اگر کسی عبادت کند، هر عبادتی که در این یک شب انجام بدهد نه اینکه از اول شب تا آخر شب عبادت کند ﴿خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾؛ هر کسی وظایف و مقرراتی را که در بیانات نورانی پیغمبر و اهل بیت (علیهم الصلاة و علیهم السلام) رسیده است عمل بکند و بقیه شب را هم استراحت کند عبادت آن شب ﴿خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾؛ هزار ماه! یعنی این روح و ریحان وقتی پرواز می‌ کند یک شبه ره هزار ماهه می ‌رود. ▪️ اسلام در بُعد معنوی فضیلتی آورد که ﴿لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾، هزار ماه که تقریباً معادل هشتاد سال است. آن ‌گاه در دامنه این مکتب آمدند گفتند «یک بیت از این قصیده به از صد رساله است»،[6] در کنار این هم گفتند این طفل یک شبه ره صد ساله می ‌رود؛ اگر آن بیت معارف قرآنی را به همراه دارد، می ‌تواند بگوید «یک بیت از این قصیده به از صد رساله است»، در حقیقت آیه قرآن است که به این صورت ترجمه شده است و اگر آن طفل یک شبه ره صد ساله می ‌رود طفل لیله قدری باشد نه «لیلة القبری»، این یک شبه ره صد ساله می‌ رود؛ یعنی این ظرفیت را اسلام دارد و آورد که می‌ تواند «جهشی در فکر»، «جهشی در تولید»، «جهشی در منزلت»، «جهشی در سفر» که همان معراج است داشته باشد که از آن به «طی الأرض»، به «طی الزمان»، به «طی المکان» یاد می ‌شود که در ادبیات ما هم آمده است که طی زمان دیدی برترش را ببین، طی مکان دیدی برترش را ببین. اگر اینها را ذات اقدس الهی به عنوان «مُهیمن» قرار داد؛ یعنی به ما ابلاغ کرد، تعلیم داد که شما می‌ توانید یک شبه ره صد ساله بروید. [1]. مصباح الکفهمی، ص647. [2]. دیوان شمس، غزل2131. [3]. سوره قدر، آیه3. [4]. سوره مائده، آیه48. [5]. سوره سبأ، آیه12. [6]. دیوان حافظ، غزلیات، غزل شماره214. #قدر #جهش_در_فکر #جهش_در_تولید #جهش_در_منزلت #معراج #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 درس تفسیر سوره مبارکه قدر ـ جلسه 3 تاریخ: 1399/01/06 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa