💠 عمل به باور ▪️ جود مبارك امام صادق (سلام الله علیه) فرمود سیدالشهداء (سلام الله علیه) قیام كرد برای اینكه هم در قلمرو اندیشه دست مردم را باز كند مردم خوب بفهمند، هم در بخش انگیزه آن حوزه عزم و اراده و نیت را باز كند؛ مثل اینكه دوتا جرّاحی باید می‌كرد: یكی اینكه چشم كور را با جراحی بینا می ‌كرد، یكی اینكه دست و پای فلج را با جراحی درمان می ‌كرد؛ به اینها اندیشه داد كه بفهمند، انگیزه داد كه قیام كنند «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیكَ لِیسْتَنْقِذَ عِبادَكَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیرَةِ الضَّلالَةِ»؛[1] یعنی كاری كه حسین ‌بن ‌علی (سلام الله علیه) كرد این بود كه مردم را دانشمند كرد (یك)، مردم را با عزم و اراده كرد كه ﴿إِنَّ ذلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ﴾[2] (دو)، بعد طولی نكشید كه جریان قیام مختار و امثال اینها پیش آمد و اسلام را حفظ كردند. ▪️ ما با داشتن این سرمایه ‌های سنگین الهی هیچ نگرانی نباید داشته باشیم، باید تمام تلاش و كوششمان را در همین دو محور داشته باشیم: یكی نجات از جهل علمی، دوم آزادی از جهالت عملی؛ یعنی خوب بفهمیم، خوب تصمیم بگیریم. یك آدم بفهم با چه كسی می ‌تواند اختلاف داشته باشد؟! ما برای اینكه جامعه ما متّحد باشد و از گزند اختلاف محفوظ باشد اولاً باید با خودمان كنار بیاییم و با خودمان اختلاف نداشته باشیم، یعنی چه؟ یعنی زبان ما با عمل ما، حرف ما با آن نیت ما یكی باشد. خب كسی كه با خودش اختلاف دارد یقیناً با هم‌ شهری ‌اش با هم‌ روستایی ‌اش هم اختلاف دارد! مگر می ‌شود كسی مؤمن باشد و با دیگری اختلاف داشته باشد؟! این شخص با خودش كنار آمده، یعنی آنچه را كه باور دارد همان را عمل می‌ كند، چنین شخصی نه بیراهه می‌ رود و نه راه كسی را می ‌بندد. ▪️ فرمود اگر شما درصدد یاری دین باشید خدای سبحان یقیناً شما را یاری می ‌كند و هرگز اجازه نمی‌دهد كه دشمن بر شما مسلّط بشود.[3] دشمن الآن سال هاست كه در خاورمیانه است و كارش هم جز خونریزی كار دیگر نیست. سالیان متمادی در افغانستان عزیز مظلوم این كار را كرد، در پاكستان هم می ‌بینید هر روز چه كار می ‌كنند، همسایه غربی ما عراق سال هاست كه الآن دارد كشته می‌ دهد، كشورهای دیگر هم همین طور است. بنابراین اگر جامعه اسلامی برابر همین زیارت اربعین سالار شهیدان حسین ‌بن ‌علی (سلام الله علیه) این دو حوزه را حفظ بكند هیچ مشكلی ندارد. فرمود اینها باید عاقل بشوند (یك) عازم بشوند (دو) «وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیكَ لِیسْتَنْقِذَ عِبادَكَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیرَةِ الضَّلالَةِ». [1] . تهذیب الأحكام, ج6, ص113. [2] . سوره شوری، آیه43. [3] . سوره محمد(ص)، آیه7؛ ﴿یا أَیهَا الَّذینَ آمَنوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ ینصُركُم وَیثَبِّت أَقدامَكُم﴾. #کنار_آمدن_با_خود #مختار #یاری_دین #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 دیدار فعّالان فرهنگی مناطق صفر مرزی استان سیستان و بلوچستان با حضرت استاد تاریخ: 1390/10/24 🆔 @a_javadiamoli_doross

💠 اختیار در مقدّرات 🔹 در مسئله «أجل» که در اول سوره مبارکه «انعام» بود، گذشت که دو تا اجل هست: یک اجل مقضی است و یک اجل «مسمّیٰ»؛ تمام کارها برابر اجل «مسمّی» است که در لوح محفوظ تثبیت شده است؛ ولی مقدّرات در #اختیار خود آدم است. ذات اقدس الهی فرمود: اگر این شخص، #بهداشت را رعایت کند، #صله_رحم را رعایت کند، غذایش را مواظب باشد، #صدقه بدهد و #دعا را فراموش نکند، عمری طولانی و پربرکت دارد؛ اگر صله رحم نکند و دعاها و عبادت‌ ها و نیایش ‌ها را فراموش کند، عمر کمتری دارد که این تقدیر است و تغییرپذیر می باشد؛ اما کدام راه را انتخاب می ‌کند و با اختیار خودش کدام راه را می ‌پذیرد یا نمی ‌پذیرد، این «لدی الله» معلوم است و چون «لدی الله» معلوم است، در لوح محفوظ اجل مُسمای او نوشته شده است که این شخص شصت سال عمر می ‌کند. 🔹 نتیجه این که هم انسان #مختار است و هم خدا عالِم است، برای انسان دو تا راه مشخص کرده است؛ اگر راه بهداشت ظاهری و طبابت باطنی را طی کند، عمری طولانی دارد و اگر رعایت نکند، عمر کوتاهی دارد، این می‌ شود قضا: ﴿ قَضی‏ أَجَلاً وَ أَجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَه﴾[1] که برابر با آیه سوره «نحل»، این ﴿عِنْدَه﴾ در اول سوره مبارکه «انعام» معنا می ‌شود که ﴿ما عِنْدَكُمْ ینْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باق﴾.[2] پس ﴿قَضی‏ أَجَلاً﴾ که آغاز سوره مبارکه «انعام» است؛ ﴿وَ أَجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَه﴾ که برابرِ ﴿ما عِنْدَكُمْ ینْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باق﴾ می باشد؛ پس اجلِ مسمّا باقی است. برای هر کسی دو راه است؛ اما این شخص کدام راه را انتخاب می‌کند و پایانش چیست؟ الله می ‌داند. این شخص با اختیار خود راه خوب را انتخاب کرد و عمری طولانی یافت، با اختیار خود راه بد را طی کرد و عمری کم یافت، چون ذات اقدس الهی پایان راه و اختیار این شخص را می ‌داند و در لوح محفوظ تثبیت کرده است که این شخص بیش از هفتاد یا هشتاد سال یا کمتر و بیشتر عمر ندارد، این می ‌شود ﴿وَ أَجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَه﴾ و این اجل مقضی جمع بندی شده‌ آن به صورت اجل «مسمّی» است. غرض این است که دو تعبیر در قرآن کریم است که با تعبیراتی که فلان شخص اگر ملاقات کرد، نه زودتر می ‌آید و نه دیرتر و هیچ کدام محال نیست، با آن خیلی فرق دارد. [1] . سوره انعام، آیه2. [2] . سوره نحل، آیه96. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه غافر جلسه 34 تاریخ: 1393/12/19 🆔 @a_javadiamoli_esra