💠 جهاد اوسط
🔹 كسی كه در صحنه جهاد حق علیه باطل است، سه حال دارد: این یا فاتح می شود یا تا آخرین نفس می جنگد یا اسیر می شود، بیش از سه حال كه نیست! یا فتح است یا شهادت است یا اسارت. شهادت و فتح از یك وادی اند، ﴿إِحدَی الحُسنَیینِ﴾[1] است، #شهید بشود حسنه دارد، #فاتح بشود حسنه دارد؛ اما اگر در اثر غفلت ـ نه در اثر نبودِ امكانات ـ در اثر #غفلت و #تساهل و #تسامح به اسارت برود، این شكست است.
🔹 همان طوری كه در صحنه جهاد اصغر یك جنگجو یا فاتح است یا شهید یا اسیر، در صحنه جهاد اوسط كه فضایل و رذایل با هم درگیرند همین سه حال است: یا انسان فاتح است مثل حضرت امیر و امثال حضرت امیر (علیهم الصلاة و علیهم السلام) كه حضرت فرمود: «هِی نَفْسِی أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَى»[2] اینها فاتح اند! یا نه نظیر اكثری مؤمنانی كه در راه اند، اینها اگر معصیت یا غفلتی كردند فوراً توبه می كنند، اینطور نیست كه در تمام عمر یك بار گناه می كنند و یك بار توبه، گناهان و توبههای متعددی دارند، افت و خیز دارند، ریزش و رویش دارند تا بمیرند، اینها #شهیدند، برای اینكه تسلیم نشدند! #ایمانشان محفوظ، #ولایتشان محفوظ، علاقه شان به #قرآن محفوظ، علاقه شان به #اهل_بیت محفوظ، مومن و شیعه اند؛ منتها افت و خیز داشتند، هر وقت افتادند بالأخره برخاستند، این همان است كه در روایات ما دارد كه «مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ [(صلّی الله علیه و آله سلّم)] مَاتَ شَهِیداً»،[3] برای اینكه این محبّت را كه سرمایه است تا آخرین لحظه حفظ كرده است، چون «مات علی حبهم» به امامت آنها به عصمت آنها به حجیت آنها اعتراف دارد و تسلیم اعتقادی نشده است، اگر در مقام عمل چند بار لغزید چند بار هم توبه كرد. اگر مؤمنی در بستر بیماری بمیرد «مات شهیدا» این #شهادت_حكمی است؛ یعنی ثواب شهید را دارد. قسم سوم خدای ناكرده كسی است كه اسیر بشود این همان است كه در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) است كه «وَکَمْ مِنْ عَقْل أَسِیر تَحْتَ هَوَى أَمِیر»[4] آنها كسانی اند كه گرفتار نفس اماره اند. پس همان طوری كه در جهاد اصغر سه حال هست یا فتح است یا شهادت یا اسارت، در جهاد اوسط یعنی فضایل و رذایل اخلاقی هم این چنین است.
[1] . سوره توبه، آیه52.
[2] . نهج البلاغه، نامهٴ 45.
[3] . جامع الاخبار (للشعیری)، ص166.
[4] . نهج البلاغه، حكمت 211.
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 سوره یوسف جلسه 48
تاریخ: 1383
🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 بهجتِ عقلی
🔹 آیا لذّت عقلی فقط برای علما هست که مطالب عقلی را درک می کنند یا برای شهدا و جانبازان و امثال اینها هم هست؟
برای رسیدن به آن لذایذ دو راه هست و اینها «مانعة الخُلوّ» است که جمع را شاید: یکی #علم_الدراسة است که انسان صحیحاً درس بخواند و باور کند و به علم خودش عمل کند؛ یکی هم #علم_الوراثة است که به درس و بحث نیست، این دیگر ﴿ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ یؤْتِیهِ مَنْ یشاءُ﴾. اگر کسی شهید در #راه_دین شد، شهید #انقلاب شد، فرمود شهید، «عند الله» است. اگر در بخش پایانی سوره مبارکه «قمر» آمده است که ﴿إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ ٭ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیكٍ مُقْتَدِرٍ﴾ یعنی اینها در حضور خدا نشسته اند، درباره شهدا هم همین تعبیر را دارد که فرمود: ﴿وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُون﴾؛ شهید هم #لذت_عقلی دارد هم ﴿جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأنْهَارُ﴾ را دارد.
🔹 برخی ها هم شهید نشدند ولی #فاتح اند، اگر اینها بیشتر از شهید نباشند کمتر از شهید نیستند؛ اینها هم «عنداللّهی» اند. مستحضرید در همان جریان «لَضَرْبَةُ عَلِی لِعَمْرٍو یوْمَ الْخَنْدَقِ»، وجود مبارک پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود این عمل «تَعْدِلُ عِبَادَةَ الثَّقَلَین»! این عمل به مراتب از شهادت خود حضرت امیر بالاتر است، برای اینکه اگر ـ معاذالله ـ آن روز حضرت امیر را شهید میکردند، دیگر اسلامی نبود تا حضرت امیر (سلام الله علیه) در #راه_دین شهید بشود؛ وجود مبارک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود آن فتح و پیروزی، #معادل_عبادت_ثقلین است.
🔹 اگر کسی واقعاً #فاتح باشد، اجرش کمتر از شهید نیست. وجود مبارک حضرت امیر #فخر_همه_شهداست؛ اما آن کارش فخر کارهای دیگر است، چون وجود مبارک پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این جمله را درباره شهادت آن حضرت که نفرمود، درباره #فتح آن حضرت فرمود؛ فرمود: «لَضَرْبَةُ عَلِی لِعَمْرٍو یوْمَ الْخَنْدَقِ تَعْدِلُ عِبَادَةَ الثَّقَلَین». غرض این است که اینها با «علم الوراثة» می شوند «عنداللّهی»؛ اگر «عنداللّهی» شدند بعد از موت، لذّت های عقلی نصیب آنها می شود که شاید نصیب دیگران نشود.
#وقوع_جنگ_خندق
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 سوره مبارکه طور جلسه 7
🆔 @a_javadiamoli_esra