💠 یاد مُنعم 🔹 خیلی فرق است كه انسان به #یاد_نعمت باشد و شاكر باشد یا به یاد «ولی نعمت» باشد و محبّ باشد. اگر انسان به یاد نعمت بود «شكر نعمت نعمتت افزون كند»؛ اگر به یاد #ولی_نعمت بود، خودش را افزون می ‌كنند؛ یعنی بالا می ‌آید. اینكه فرمود: ﴿لَئِنْ شَكَرْتُمْ َلأَزیدَنَّكُمْ﴾ نه یعنی «لأزیدنّ نعمتكم» بلکه یعنی ما شما را بالا می ‌آوریم، وقتی شما را بالا آوردیم، درجات ایمانی شما بالا می ‌آید. دیگر «لام» محذوف نیست كه ما بگوییم آیه سوره «انفال» با آیه سوره «آل ‌عمران» یكی است، نه، دو تا هستند و كاملاً فرق دارند؛ در یك جا فرمود: ﴿لَهُمْ دَرَجاتٌ﴾ در یك جا فرمود: ﴿هُمْ دَرَجاتٌ﴾؛ نه اینكه «لام» محذوف است. 🔹 وقتی انسان بالا آمد با خودِ درجه یكسان می‌ شود، با خودِ درجه متّحد می ‌شود، می ‌شود: ﴿فَأَمّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبینَ ٭ فَرَوْحٌ وَ رَیحانٌ﴾، نه «فله روح و ریحان»؛ اگر گفتند: «خویش را تأویل كن نی ذكر را»، برای همین است كه چرا ما بگوییم «له روحٌ»؟ چرا بگوییم «لام» محذوف است؟ اگر كسی مقرّب بود، خودش #روح_و_ریحان است، ﴿جَنّات تَجْری مِنْ تَحْتِهَا اْلأَنْهارُ﴾ را هم كه دارد. 🔹 اینكه در برخی از آیات، سخن از «ذكر الله» است نه «ذكر نعمة الله»، این از باب حذف مضاف نیست؛ آنها كه به #یاد_خدا هستند، همه نعمت را از خدا می ‌دانند؛ ولی در محدوده نعمت حركت نمی‌ كنند، به سراغ #ولی_نعمت می‌ روند. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه زمر جلسه 25 تاریخ: 1393/08/27 🆔 @a_javadiamoli_esra