شبیه بغض نوزادی ک ساعتهاست میگرید پر از حرفم کسی اما زبانم را نمی فهمد!

من تمامم بریده شده و اکنون با تمام بریده هایم ، با قلب ریش ریش شده ام ، با آن امید به جا مانده ی ته قلب ، با تمام شکسته هایم ، با تمام افکار پراکنده و قلمی که در هنگام آشفتگی نمی‌تواند بنویسد من با همه ی هیچ شده ام ، میدانم مرا نجات خواهی داد. تو در لحظه های آخر غرق شدنم ، مرا نجات خواهی داد. نشانه ای بفرست ای آفریننده ی آیات.

نسبت ما با غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه مثل همان کودکی است که دست در دست پدر داشته و حالا که خود گم شده، می گوید پدرم گم شده است در حالیکه پدر گم نشده و این بچه است که در غیبت و سرگردانی به سر می برد... #کهکشان_نیستی

قلم ایستاده ، واژه ها به صف کاغذ هژیر ، تن را به فرش کرد زمان ایستاد ، دل رجز خواند ویرانی حروف را به ترس کرد. کاغذ و قلم و حروف مسکوت خیالی ، زمین را گرم عرش کرد. الفبای زندگی فراموش شد عشق نیامده حرفِ درس کرد. #آدمیزاد

جای خالی سلوچ:) محمود دولت آبادی

فریادِ سکوتم را میشنوی...!

آیا وقت آن نرسیده که با راه های درمان این نقاط ضعف که وجود مارا رو به انحطاط می برد پیدا کرده به کار بندیم؟ کی فردایی ست که میخواهیم شروع کنیم؟ شنبه ای که ان شاءلله دیگه استارتشو میزنم کی فرا می رسد؟ چند ماه و چند روز و دقیقه و ساعت و ثانیه را بابت همین حرف ها از دست داده ایم؟