. خوشا راهی که پایانش تو باشی🌱

. سلااام و بعد از ظهر شما به خیر و سلامت🌱 بازگشت به روزمرگی‌ها، بعد از سفری که بیش‌تر شبیه یک رویای شیرین بود🌱 بساط عسل آبلیمو به راهه و سعی می‌کنم کم کم برنامه‌های تیک نخورده را پیش ببرم. بخش خرید لوازم تحریر بچه‌ها، شاید بیش‌ترین ذوق من برای شهریور باشد😍 و امیدوارم با محتواهای جدید و کاربردی، آیه خواندنی تر بشود😍❤️

📚 مدیر گفت که از داشتن چشم اما ندیدن زیبایی، داشتن گوش اما نشنیدن موسیقی، داشتن عقل اما آگاه نشدن از حقیقت، داشتن قلبی که هرگز نتپیده پس هرگز نسوخته، باید ترسید... از کتابِ شیرینِ《توتوچان》🌱

🖤

❤️ کاپوچینو در لیوان محبوب و چوب کبریت لای پلک‌هایم هم دیگر کار نکرد، خواب مستولی شده بود! پتوی ژله‌ای بادمجانی‌رنگ را زدم زیر بغلم و به بچه‌ها گفتم: مراقب باشین کار خطرناک نکنین عزیزانم، تا من بیدار شم. چشم باز کردم و دیدم بسته‌ی هدایای با نماد فلسطین را که در کمد، پشت قوطی گوش پاک کن و پودر بچه‌ی فیروز ‌و جغجغه‌ جاساز کرده بودم، یافته‌اند و دل و روده‌اش کف اتاق پهن است! گلدان پتوس شیشه‌ای آبی رنگ را با چند تا استیکر قدس و فلسطین و غزه، پوشانده‌اند و حسابی کیف‌شان کوک است، یکی هم نصیب هواپیمای چوبی شده! دو تا هم پوست آبنبات در پشت فوتبال دستی گوشه‌‌ی اتاق چشمک می‌زد! دروغ چرا، کمی کُفری شدم و البته عاشق گلدان که لباس استیکری پوشیده و موهای سبز پتوسی‌اش زیر نور می‌درخشد. دو جفت چشم تیله‌ای به دهان من بود، گفتم: خیلی باحال شده! فرفره‌وار بقیه‌ی بسته‌ها را جمع کردم و جای خالی هدایای کش‌ رفته را با پیکسل‌های دیگر و گل‌سر‌های پاپیونی ساتن و تیله‌های شیشه‌ای و دستبند پاستلی رنگ و شکلات پر کردم و بسته‌ها را جا دادم جای امنی در کوله‌پشتی و وجعلنا خواندم! دلِ شب، موعد حرکت بود. از صبح میگ میگ‌وار، چای شیرین و نان بربری کنجدی و پنیر را خورده و نخورده، وسایل را جمع کردم و رفتم به آن اتاق و آمدم به این اتاق و همه‌ی لیست را یکی یکی چیدم روی مبل راحتی سه نفره‌ی نسکافه‌ای رنگ‌.و بعد کوله‌ها نفس چاق کرده آماده زیر جاکلیدی نشستند. یک پیکسل فلسطین را سنجاق کردم روی جیب جلویی کوله‌پشتی و به یاد کودکان غزه، زیر لب خواندم: دﻟﺎ ﺳﻨﮓ و آﺗﻴﺶ ﺟﻨﮓ و دﻟﻢ ﺗﻨﮓ و آﺳﻤﻮن ﺗﻨﮓ... آه غزه🖤 چشم باز کردم و رویای احلی من العسل من شروع شد.از شب قبل فقط دو دختربچه‌ی قلب بلوری عراقی را به یاد داشتم که به ما خوش‌آمد گفتند و از کیسه‌ی خوراکی‌هایشان برایمان موز و آبنبات چوبی و پفک هندی آوردند. حالا وقت جبران بود، از قبل با خودم گفته بودم تسبیح‌های سه رنگ برای خانم‌های صاحب مبیت که بی چشم‌داشت پروانه می‌شوند به دور زائرها، استیکر‌های موبایل و پیکسل برای دوستان‌ هم‌ سن و سال خودم که می‌پرسند واتساپ یا اینستاگرام دارین؟میشه با هم در ارتباط باشیم تا اربعین بعد؟! و پرچم‌ها برای نیم‌وجبی‌ها که بدوند و پرچم را به رقص آورند. چشمکی زدم و دو دختر‌بچه‌ی قلب بلوری عراقی دویدند و با ذوق آمدند. اسم‌شان را پرسیدم: نورا و فدک! چه دلنشین! گفتند پرچم داریم و واقعا داشتند! در جیب کناری کیف‌شان گوشه‌ی اتاق ایستاده بود. دستبند با مهره‌های گلی، مچ ظریف دخترانه‌شان را زیباتر کرد. چشم‌شان به استیکرهای موبایل افتاد، اشاره کردند که برای تبلت مادرشان می‌خواهند! تبلت را با استیکرها تزئین کردیم، قلبم لرزید وقتی فدک گفت: سنصلی فی القدس. گفتم: حتما انشاالله. دویدند و تبلت را به مامان دادند! بغضش از دور مشخص بود. با مِهر، سری تکان داد و من هم. به دل جاده انداختیم ، به یاد اطمینان چشم‌های فدک افتادم... در دل، آرزوی پیروزی مردم سرزمین زیتون سبزتر شده بود🌱

. نقطه‌ی صفر مرزی: - این کاردستی‌ش رو تا زمان پیری براش حفظ میکنم،قربون دست و پنجه‌ی هنرمندش! - یک کوه کاردستی جمع شده، بهتر نیست خراب‌ها رو بریزی بره؟ 🤕🤕🤕

📚 کتاب دوست داشتنی🌱 نه فقط به خاطر محتوا شاید به خاطر این که نویسنده‌ خلبان و نویسنده هست! هر جایی که می‌بینم آدم‌ها کنار کار ، نویسنده هم هستند، یا هر هنر دیگری را نرم نرمک پیش می‌برند، حسابی ذوق زده می‌شوم❤️🥲 #کتاب_دل‌نشین 🎀https://eitaa.com/aayeh1

❤️ قسم به تصمیم‌ِ چشم برنداشتن از کفش نو تا روز اول مهر🌱 به مرز پاییز و تابستان🍁🍃 همسایه شدن میوه‌های تابستانی و نارنگی در سینی‌‌ میوه فروش🍒🍊 الحمدلله علی کل حال🌱

🖤❤️ آه دنیا دنیا! فکر می‌کردم این حرف‌ها برای فیلم‌هاست! و تا به این دم، با این حجم از معجون احساسات روبرو نشده بودم. هم‌زمان که با تمام وجود، غم‌خوار دوست عزیزم هستم که فقدان سختی را تجربه می‌کند، برای جشن مدرسه‌ی دخترکم کیف می‌چینم و به صحبت‌های آن‌شرلی وارش گوش می‌دهم. خرده بیسکوئیت‌ها را می‌تکانم در سینک و بطری آب و انگور سبز دانه شده را می‌فرستم دل یخچال تا خنک شوند. دست به قرآن فیروزه‌ای رنگ می‌برم و سهم خودم از نور را برای آن عزیزی که حالا زندگی حقیقی را شروع کرده، می‌فرستم و آرزو می‌کنم کاش دل مهربان دوستم، آرامِ آرام شود... ( نقاشی خط، هنر یکی از دوستان قلب بلوری عزیزم🌱)

🎒🍂✏️ این طرف دیوار، همه چیز رنگی پنگی و زیباست! جز صدای خنده و چشم‌های تیله‌ای براق، لپ‌های گل انداخته و دست‌های گره خورده در هم، نمی‌بینم! عطرِ ترکیبیِ نارنگی و نان و پنیر و گردو و هوای ملس پاییزی. این طرف دیوار با دنیای بیرون، تومنی هفت صنار توفیر می‌کند! #مدرسه #کودکی 🎀https://eitaa.com/aayeh1