زیارت مضاجع ائمه هدی ع و امامزادگان و اهل قبور 💔این روزها با تعطیلی مضاجع و زیارتگاه‌ها نعمت همجواری و دعا و توسل را در این اماکن شریف به خاطر می‌آوریم و از خود می‌پرسیم مبادا در آن دوران سلامت، شکر این همجواری و زیارت‌ها را آن طور که باید و شاید به جای نیاورده باشیم! 🌅اما قرآن کریم مژده‌مان می‌دهد که: وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ واسِعٌ عَليمٌ (115/ بقره) 📜و شاعران سرزمین‌مان گویی برای همین لحظات از عمق تاریخِ وجودمان بانگ برمی‌دارند که چنین بخوانیم: 🍷گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم بُعد منزل نبود در سفر روحانی(لسان الغیب حافظ شیرازی) یا با شیدایی چون باباطاهر هم آوا شویم که: به صحرا بنگرم صحرا ته وینم/ به دریا بنگرم دریا ته وینم به هر جا بنگرم کوه و در و دشت/ نشان روی زیبای ته وینم(باباطاهر) 🕌نشانه‌های عالم معنا و معنویت از نظرگاه اسلامی نه منحصر در مکان و نه در زمانی خاص است. عزیزترین و مقدس‌ترین و محتشم‌ترین حضورهای معنوی حضور در محضر حضرت حق است که هیچ جا و هیچ گاهی از آن خالی نیست. جسم مادی و نازنین اولیاء الهی یا مرقد مطهر ایشان و هر مکان مقدسی گرچه مُذکِّر و بیدارکننده است ولی چه باک که آتش محبت ایشان هم اکنون در جانمان حسرتی دوچندان و بیش از پیش برمی‌انگیزد تا دوباره در جوار آنچه بدیشان منسوب است قرار گیریم. 📖اما از اویس قرنی می‌آموزیم که زیارت عزیزترین و محبوب‌ترین خلائق و اولیاء الهی را بر خواست واجب مادرش مقدم ننمود و حسرت دیدار جسم مادی پیامبر عظیم‌الشأن(ص) را شعله فروزان حرکت معنوی‌اش به سوی معنویت برتر و حقیقی قرار داد. همو که محبت متقابل پیامبر (ص) بدو آموزگار هزاران جان سوخته و دوستدار معنویت و قرب الهی بوده است. 🦠کروناویروس و هزاران مرتبه قوی‌تر از آن نمی‌تواند ارتباط مؤمن با خدا و امامش را منقطع کند؛ خواه در محضر ظاهری ایشان باشد و خواه برای رعایت مصلحت خود و دیگران در کناره و فاصله‌ای از وجود و آثار ظاهریشان باشد. 🎇حقیقت عالم، باطن آن است چنانکه قیامت باطن دنیاست و مؤمن دائم از ظاهر عبور می‌کند و به باطن می‌رسد. شاید ویروس کرونا، مَرکَب امروز ما برای گذر از ظواهری باشد که حجاب معنا و باطن شده بود؛ ظواهری که عادات و انس‌های معمولی و مادی ما آن‌ها را ساخته بودند. اینک اما باید محبتمان به حق و اولیای حق را بدون هر گونه تجسم و تجسد در ورای هر نشانه ظاهری جستجو کنیم تا یکبار دیگر حجابی از حجاب‌های این عالم ظاهر را کنار زنیم. اگر هوشیا باشیم این تلاش دسته‌جمعی مقدمه‌ای است برای پیوند با حقیقت امام حی زنده‌ای(عج) که چون به چشم سر نمی بینمش به غفلت می سپاریمش؛ حال آنکه مجرای فیض و رزق و حیات و ممات ما به اذن الهی هم اوست. ⏱کرونا ویروس ما را می‌خواند که در باطنمان خود، امام(عج) و خدایمان را بار دیگر بیابیم. باشد که این هجران مادی، وصل معنوی را مژده آورد. عباس حیدری پور @abbas_heidaripour

اخلاق و کرونا کروناویروس و شیوع آن، بلیه‌ای که تا این حد خطرناک و جهان‌شمول است ظرفیت فوق العاده‌ای برای بازخوانی بسیاری از مقولات اساسی زندگی را دارد زیرا روزمرگی‌ها را کنار می‌گذارد و حضور پررنگ و قدرتمندش، مانع از جدی نگرفتن و بازی کردن با مقوله‌های متنوع مرتبط با حیات انسانی است. به نظرم سرفصل‌های «اخلاق کرونا» دست‌کم در مصادیق زیر قابل تعقیب است: 1)آنچه که در نمونه‌های تصویری از کشورهایی مانند هند و پاکستان مبنی بر مشاهده بسیار خشن و توأم با بی‌احترامی به مردمی که به هر دلیل شرائط قرنطینه را نقض کرده‌اند قابل مشاهده است؛ یعنی چگونگی مواجهه نیروهای امنیتی و انتظامی با افرادی که ظاهرا از مقررات تخطی کرده‌اند. 2)مواجهه پزشکان و پرستاران با بیماران و خانواده‌های ایشان. خصوصا در اولین مواجهات یک مرکز درمانی با اولین بیماران کرونایی(در این زمینه گزارش‌هایی از ایران وجود دارد که بحث را جدی می‌سازد) 3)قانون گزینش سنی در برخی کشورهای اروپایی که اولویت را از مسن‌ها برداشته معطوف به سن های پایین‌تر می‌کند. 4)اخلاق تدفین و ترحیم و بزرگداشت اموات در شرائطی که ازدحام جمعیت باعث گسترش بلیه می‌شود. خصوصا در مواردی که این آیین ها جزیی جدی از زندگی قوم و جماعتی است. 5)آنچه که در دزدی‌های بین کشوری در مورد ضبط کالاهای پزشکی و پیشگیری یکدیگر رخ داده است. 6) تقدم‌بخشی سیاست‌های کلان حاکمیتی به اقتصاد در مقابل سلامت یا مقید کردن اقدامات پیشگیرانه و کنترلی به عدم اختلال اقتصادی(حد این عدم اختلال ممکن است در تلقی کشورهای مختلف متفاوت باشد). 7) فرصت‌های جدید یا موسع ظهور و بروز اخلاق در همیاری‌های دواطلبانه اجتماعی و نیز بین‌المللی. 8) تحریم‌های یک سویه کشورها در شرائط به‌هم‌پیوستگی مهار کرونا در سراسر جهان. 9)تقدم کنشگری فعال اجتماعی یا خودقرنطینگی و تشخیص وظیفه؛ یا از منظری دیگر انتخاب خانواده یا جامعه. 10)توبه؛ بازگشت اخلاقی در شکل فردی، اجتماعی و جهانی. 11) تصفیه جمعیتی توسط کرونا و نسبت درونی افراد و سیاستمداران با این موضوع. 12)راهبردهای کنترلی مهار در کشورهای مختلف؛ میزان تکیه بر قوای قهریه یا اقدامات فرهنگ‌بنیان و نقطه بهینه به لحاظ اخلاق خرد و کلان. البته بسیاری سرفصل‌های دیگر را می‌توان به این فهرست افزود. @abbas_heidaripour