eitaa logo
محسن عباسی ولدی
54.5هزار دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
1.4هزار ویدیو
343 فایل
زیر مجموعهٔ کانون فرهنگی_تبلیغی آیین فطرت توحیدی کانال ‌زیر نظر مستقیم حاج آقا عباسی ولدی اداره ‌می‌شود. کانال ها و آدرسهای کانون: ktft.ir/v سایت و ادمین فروش انتشارات آیین فطرت: ketabefetrat.com @foroosh_fetrat ارتباط با مدیر: @modir_abbasivaladi
مشاهده در ایتا
دانلود
📡 ابعاد فروپاشی خانواده در برنامه‌های ماهواره‌ای 5⃣ارزش زدایی از مفهوم غیرت و عزت ⭕️ناموس، یکی از واژه‌های آشنا در فرهنگ ماست. حتّی کسانی که اهل نماز و روزه نیستند، نسبت به ناموس خود، حسّاسیت داشته و دارند. ⁉️چرا هم‌‌اکنون برخی از مردان ما هیچ حسّاسیتی در قبال آرایش کردن 💄و پوشش زنندۀ همسر خود ندارند و بالاتر از این، چرا برخی از مردان، زنانشان را به این کار مجبور می‌کنند؟👫 به نظر شما این مرد در این که چشم‌های 👀بسیاری در خیابان با نیّت لذّت‌جویی به همسرش نگاه می‌کنند، تردیدی دارد؟ دلیل اصلی، آن است که مرد، حسّاسیت خود را در قبال همسرش از دست داده است. ⁉️آیا اگر غیرت این مرد آسیب ندیده بود، راضی به این کار می‌شد؟ 🛰یکی از اصلی‌ترین اهداف شبکه‌های ماهواره‌ای، مبارزه با محافظ عفّت، یعنی غیرت است. اگر اینها بتوانند به این هدف دست پیدا کنند، سرباز دشمن ⚔را به سرباز خودی تبدیل کرده‌اند؛ یعنی مردی که در جبهۀ دشمنان آنها بوده و نمی‌گذاشته به اهدافشان دست پیدا کنند🛡، حالا تبدیل به سربازِ آنها شده و در مسیر از بین بردن استحکام خانواده💣 قدم بر می‌دارد، بی‌ آن که بداند چه می‌کند و آب در آسیاب که می‌ریزد؟ 📚بشقاب‌های سفره پشت باممان، ص56-60 https://eitaa.com/abbasivaladi
♦️افزایش رقبای تربیتی فن‌آوری، به سرعت هر چه تمام‌تر، در حال وارد کردن ابزارهای جدید به زندگی ماست که هر کدام از آنها به تنهایی مشکلات و خطرهای بسیاری را در مسیر تربیت ایجاد می‌کنند. 📛 هر اندازه عوامل منفی تأثیرگذار بر تربیت فرزندانمان بیشتر می‌شود، نیاز به وقت گذاشتن برای آنها هم بیشتر می‌شود. ✅ مقصود از وقت گذاشتن برای تربیت فرزندان، تنها وقتی نیست که به صورت مستقیم به فرزند، اختصاص می‌یابد؛ بلکه صرف وقت برای مطالعۀ کتاب‌های مفید 📚 هم بخشی از این وقت است. 📚من دیگر ما، کتاب اول، ص41 https://eitaa.com/abbasivaladi
http://eitaa.com/abbasivaladi
🍃دوست داشتنی من خدا را شکر که دوستت دارم به اندازۀ ارزشی که محبّت تو پیش خدا دارد خدا را شکر که دوستت دارم به اندازه‌ای که خدا تو را دوست دارد خدا را شکر که دوستت دارم. دو دستی که نه، با همۀ وجودم چسبیده‌ام به سؤالِ «تو چه چیزی را دوست داری و از چه کسی خوشَت می‌آید» و هر لحظه دارم نفس می‌کشم با این سؤال. تا وقتی که این سؤال هست، نفس‌هایم همه بهاری هستند. و تا این سؤال را در آغوش کشیده‌ام، قلبم طرب انگیز می‌تپد. من هر روز به دنبال پاسخ این سؤال هستم و هر لحظه به آن فکر می‌کنم امّا امشب می‌خواهم درخواستی از تو داشته باشم اگر زیاده‌خواهی است بگذار به حساب مستی طر ب آلودی که از شراب این سؤال به وجودم دست داده. آقا! می‌دانم که جوینده یابنده است و می‌دانم که دنیایی از سخنان شما پیش روی ماست و می‌دانم که اگر چشمانم را بلغزانم روی کلام نورانی‌تان می‌شود پاسخ این سؤال را مثل روز، واضح و روشن پیدا کرد امّا... امّا اگر از تو بخواهم و التماست کنم که خودت یک بار پاسخ این سؤال را بدهی قبول می‌کنی یا نه؟ قبول داری میان خواندن تا شنیدن فاصله از زمین تا آسمان است؟ من دوست دارم برای یک بار هم که شده از یکی از دوست‌داشتنی‌هایت برایم حرف بزنی. در دنیای ما رسم بر این است که معشوق‌ها از دوست داشتنی‌هایشان برای عاشقش‌ها حرف بزنند این حرف زدن‌ها غوغایی به پا می‌کند در دل عاشق‌ها. معشوق از دوست داشتنی‌هایش می‌گوید عاشق، محبّت همۀ آن دوست‌داشتنی‌ها را در دلش احساس می‌کند نه پس از شنیدن حرف‌های معشوق در همان حین شنیدن. من خودم را می‌شناسم و می‌دانم اگر از زبان تو دوست‌داشتنی‌هایت را بشنوم در همان دم عاشق دوست‌داشتنی‌هایت می‌شوم. امتحانش که خرجی ندارد. امتحان کن! اوّلین امتحانت هم سخت‌ترینش باشد مثلاً از من بخواه جانم را فدایت کنم. نه، این که سخت نیست از من بخواه و بگو که دوست داری هر چه دارم را فدایت کنم جان و مال و اهل و عیال و حتّی آبرو. از این سخت‌تر هم اگر هست راضی‌ام. تو مرا بنشان در برابرت نگاهت را خیره کن به نگاهم لبخندی بنشان گوشۀ لبت زبان باز کن و بگو چه چیزی را دوست داری. ناجوانمرد است کسی که حتّی برای لحظه‌ای تأخیر بیندازد انجام دوست‌داشتنی‌های تو را. منتظر می‌نشینم تا دعوتم کنی به خانه‌ات اگر خواستی قرارمان را می‌گذاریم در خانۀ من اگر هم نه، چه طور است قرارمان را بگذاریم در جایی که تو بیشتر از همه جا دوستش داری؟ قرارمان کربلا باشد خوب است؟ هر جا که تو بگویی من فقط در انتظار قرار می‌ایستم. شبت بخیر دوست داشتنی من! https://eitaa.com/abbasivaladi
پروانۀ خوش‌رنگ لبخند آرزو دارم روزی بیاید که وقتی نگاه غمگینت به من افتاد بدون اینکه دست خودت باشد پروانۀ خوش‌رنگ لبخند بیاید بنشیند کنار لبت. دیدن من غصه‌ها را از یادت ببرد و پرندۀ شادمانی را پر بدهد بیاورد بنشاند روی بام خانه‌ات. #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی http://eitaa.com/abbasivaladi
http://eitaa.com/abbasivaladi
🍃یار صبورم خدا را شکر که دوستت دارم. من دوستت دارم. قشنگ‌ترین جمله‌ای که می‌توانم ادا کنم. من دوستت دارم. طرب انگیزترین آهنگی می‌توانم بنوازم. من دوستت دارم. مستانه‌ترین فریادی که می‌توانم بر آورم. من دوستت دارم. زیباترین ادعایی که می‌توانم بکنم. من دوستت دارم. محکم‌ترین ستونی که می‌توانم به آن تکیه کنم. من دوستت دارم. بلندترین آسمانی که می‌توانم تماشایش کنم. من دوستت دارم. قشنگ‌ترین نقشی که می‌توانم روی دلم بکشم. من دوستت دارم. غلیظ‌ترین شرابی که می‌توانم بنوشم. من دوستت دارم. تازه‌ترین جمله‌ای که همیشه می‌توانم تکرارش کنم. من دوستت دارم. قدیمی‌ترین شعری که هیچ گاه کهنه نمی‌شود. من دوستت دارم. امیدبخش‌ترین سرمایه‌ای که می‌توانم به آن دل خوش کنم. و خدا را شکر که دوستت دارم. این که چرا خدا محبّت تو را در دلم گذاشته پاسخی هم اگر داشته باشد من از آن بی‌خبرم هر چه هست، یقین دارم که تو را دوست دارم و محبّتی که از تو به دل دارم فضل خداست بر من. بی‌شک این خدا بود که محبّت تو را در دلم گذاشت ولی حالا که محبّتت را در دلم گذاشته «از من چه می‌خواهد؟» سؤالی است که باید در پی پاسخش باشم پاسخش هم یک جمله بیش نیست: «محبّت تو را در دلم گذاشت تا آنچه را تو دوست داری دوست بدارم». زندگی در آنچه تو دوست داری خلاصه می‌شود و مرگ یعنی فاصله گرفتن از آنچه تو دوست داری. پس باید گفت که خدا محبّت تو را در دلم گذاشت تا بروم به دنبال پاسخ این سؤال: «تو چه چیزی را دوست داری و از چه کسی خوشَت می‌آید؟» یافتن پاسخ این سؤال یعنی شکرگزاری خدا بابت محبّتی که از تو به دلم نهاده. آقا! می‌دانم که صبوری و صبرت فرشته‌ها را به شگفت آورده امّا می‌دانم که من هم شاگرد تنبل کلاس تو هستم من از اندازۀ صبر تو خبر ندارم ولی تو از میزان سستی من آگاهی اگر حال و روز من به قدری خراب است که حوصله‌ات را سر می‌برم و کاسۀ صبرت را لبریز می‌کنم التماس می‌کنم به خاطر خدا کمی بیشتر صبر کن. آخرش پاسخ این سؤال را می‌یابم، خواهی دید و لحظه لحظۀ زندگی‌ام را با پاسخ این سؤال نفس می‌کشم خواهی دید. آخرش یک روز می‌شوم همانی که تو دوست داری، خواهی دید. شبت بخیر یار صبورم! https://eitaa.com/abbasivaladi
http://eitaa.com/abbasivaladi
🍃مرا بپذیر آقا! با تو که هستم، همۀ حادثه‌ها معنا دارد. پشت برگۀ هر حادثه‌ای، نقشۀ راه رسیدن به تو را کشیده‌اند. هر لحظۀ زندگی من، یک حادثه است. پس من در هر لحظه، نقشه‌ای دارم برای رسیدن به تو. چه قدر خوب! وقتی به تو فکر می‌کنم و دغدغه‌ام رسیدن به تو می‌شود، دیگر نقشه‌ای برای زندگی ندارم. تو راه را به من نشان می‌دهی و من، آن را طی می‌کنم. همین، بهتر است. دیگر بس است راه بُن‌بست را هزار باره رفتن و برگشتن. اگر تو مقصد من باشی، وارد راه بی‌انتهایی خواهم شد که در قدم به قدم آن، خودت حضور داری. دیگر شکست در زندگی من، بی‌معناست. با تو بودن، پیروزی محض است. معنابخشِ زندگی من! مرا بپذیر. 📚تا ساحل آرامش، کتاب اول، صفحه۳۹ https://eitaa.com/abbasivaladi
🍃🌷🌷🌷 ✅ خلاصه‌ی نود و هشتم: چی می‌شه یه بار دیگه اجتماعی بودن رو تعریف کنیم؟ 🍃🌷🌷🌷 ☑️ بحث شکرگزاری و راه‌های اون، ما رو رسوند به موضوع کمک به دنیای برادرای مؤمن و از اون جا رسیدیم به مفهوم اجتماعی بودن انسان که یکی از نیازای امروز جامعۀ ماست. ✔️ اگه خوب به این بحث از نگاه دین دقّت کنیم، از خیلی از انحرافای تربیتی نجات پیدا می‌کنیم. این انحرافا، چیزایی نیست که بشه به راحتی از کنارش رد شد. ❗️شاید اگه بعضیا شدّت این انحرافا رو متوجّه نمی‌شن و قبول نمی‌کنن، برا این باشه که ذائقه و ملاکشون برا سنجش، عوض شده. این تغییر ملاکای سنجش، عجیب و غریب تو ماها نفوذ کرده. ⛔️امروز پدر و مادرای ما از این که معدّل بچّه‌شون بیست بشه، خیلی خوش‌حال می‌شن و از این که معدّلش مثلاً بشه شونزده، حسابی ناراحت می‌شن؛ ولی بچّه‌شون به خیلی از مفاهیم تربیتی بی‌اعتناست و اونا به اندازۀ یه دهم از ناراحتی‌ای که از معدّل شونزده دارن، ناراحت نمی‌شن. اصلاً احساس نمی‌کنن که باید در بارۀ اون چیزا ناراحت بشن. ❕مثلاً بچّه رسیده به سن پونزده شونزده سالگی و اصلاً چیزی به نام زشتی حرف زدن پشت سر این و اون براش مهم نیست؛ یا این که بچّه به راحتی در بارۀ دیگران قضاوت بد می‌کنه؛ امّا پدر و مادر ناراحت نیستن که بچّه‌شون این طوریه و حتّی این اخلاقا رو طبیعی هم می‌دونن. بگذریم از پدر و مادرایی که این اخلاقا رو خودشونم دارن و عین خیالشونم نیست. 🔻بیاید با کمک حدیثای نورانی یه مقدار دیگه در بارۀ مفهوم اجتماعی بودن حرف بزنیم. ☑️ یه فصلی تو کتابای حدیثی هست به اسمِ «بَابٌ فی إِلطافِ المُؤمِنِ وَ إِكرامِهِ» یعنی مهربانی کردن با مؤمن و گرامی داشتن او. 🔻امام صادق علیه السلام فرمودن: 🍂کسی که به برادر مؤمنش خوش‌آمد بگوید، خدا تا روز قیامت به او خوش‌آمد خواهد گفت. 📚(الکافی،‌ ج 2، ص 206). ✔️ منظور از مرحبا و خوش‌آمد گفتن، فقط یه تعارف زبونی نیست. این تعارفای زبونی که از ته دل نیست، از نگاه دین ارزش نداره که هیچی، ضدّ ارزشم هست. منظور از این خوش‌آمد گفتن، اون احترامیه که شما به یه مؤمن می‌ذارید و با این جمله بهش می‌فهمونید که به قدری براتون عزیزه که از اومدنش خوش‌حالید و دارید دعاش می‌کنید. 🔻رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودن: 🍂بنده‌ای از امّتم نیست که با چیزی [هر چند اندک] لطفی در حقّ برادرش کند، مگر آن که خداوند برخی از خادمان بهشتی را به خدمت او در می‌آورد. 📚(الکافی،‌ ج 2، ص 206). ✔️ شاید منظور حدیث،‌ فقط این نباشه که وقتی این مؤمن از دنیا رفت و وارد بهشت شد، خدا خادمای بهشتی رو به خدمت این بنده در می‌آره. چون مشخّصه که وقتی کسی وارد بهشت شد، بالأخره اون جا عدّه‌ای از مخلوقای خدا، خدمت‌گزارش می‌شن. اگه بنده‌ای در حقّ برادر ایمانیش لطفی بکنه، خدا تو همین دنیا خادمای بهشتی رو به خدمتش در می‌آره. ▫️طبق معارف دینی، اصل این که فرشته ها تو همین دنیا یه کارای ویژه برا بنده‌های مؤمن خدا انجام می‌دن، تردیدی نیست؛ امّا این که فرشته‌ها چه جوری تو این دنیا به این بندۀ خدا خدمت می‌کنن، یه حرف دیگه‌ست؛ بلا ها رو دفع می‌کنن، خیرات رو به سمتش می‌آرن، براش دعا می‌کنن، استغفار می‌کنن یا هر کار دیگه‌ای، اونش دیگه با خداست. ✅ چه قدر خوبه که یه بار هر چی از اجتماعی بودن شنیدیم و کنار بذاریم و ببینیم دین در بارۀ اجتماعی بودن چی گفته. *** ❓یه طرف قصّه مؤمنایی هستن که بهشون نیکی می‌شه. اجتماعی بودن برا اینه چه معنایی پیدا می‌کنه؟ ⬅️ جواب این سوال رو طبق احادیث تو متن کامل درس ببینید. نود و هشتم ‌ https://eitaa.com/abbasivaladi ➖➖➖🍃🌷🌷🌷🍃➖➖➖ 🌷 اینم پی‌دی‌اف درس نود و هشتم، برا کسایی که دوست دارن متن کامل درس رو بخونن: 👇👇👇👇👇