بنظرم بسیاری از عوامل این شکاف های اجتماعی که در جامعه شکل گرفته و باعث شده جامعه انقلابی با خطر ورشکستگی اجتماعی روبه رو شود را باید در رفتارها و رویکردهای جامعه انقلابی بتمامه و بکماله جست و جو کرد. از مقام سیاسی گرفته تا یک بسیجی معمولی به دنبال این هستیم که با غرور، خود برتر بینی و قوه قهریه مشکلات را حل و فصل کنیم، یعنی اگر یک جوان در فلان محله از فرمانده پایگاه منطقه نترسد به معنای این است که پایگاه بسیج رسالت خود را انجام نداده است... این واقعیت جریان یافته در جامعه است که البته استثناء هایی دارد. همه از تهاجم فرهنگی دشمن صحبت می کنند اما بنظر بنده حقیر بزرگ ترین تهاجم فرهنگی دشمن ماندن ما در روش ها و رویکرد های حداقلی و ناقصی است که جامعه انقلابی را به انحطاط و انفعال کشانده است و هم اکنون همان افکار پوسیده در بخش های مختلف کشور ریشه دوانده است. ابوقاسم

نسل امروز کشور مخاطبی نیست که خود را بدهکار کسی بداند یا اجازه طلبکاری و حق به جانب بودن را به شما بدهد. نسل امروز بیش از آن که متن برایش اهمیت دارد به حواشی، روش ها و رفتارهایی که برای تبیین یا تبلیغ متن و محتوا گزینش شدند دقت می کند. نسل امروز علاقه ای به رویکرد جذب سالارانه شما ندارد و احساس می کند به مثابه یک انسان منحرف که دهها کمبود شخصیتی دارد به او نگاه می شود و شما می خواهید او را از باتلاق تصویر سازی شده نجات دهید. این تغییراتی که در نسل های کنونی جامعه شکل گرفته ضرورت بازنگری جبهه انقلاب در روش های ارتباط گیری با تک تک اعضای این نسل را نشان می دهد. نسل امروز جامعه بیشتر با روش گفت وگو و اقناع سازی می تواند با شما ارتباط برقرار کند آن هم موقعی که تو نه به دنبال جذب بلکه برای رفاقت همیشگی دست او را بگیری نسل امروزی (وهمه نسل های گذشته نیز به همین شکل بوده) از اینکه به عنوان طعمه به آن ها پرداخته شود و برای جذب آن ها دست به طراحی یک سناریوی رفاقت نمایشی بزنید آزرده می شوند این ها مشکلات ما است که ریشه اساسی در تربیت و آموزش کشور دارد و همیشه از همه کس و همه چیز مغرورانه طلبکار هستیم و حتی در تبلیغ نیز با همین خلقیات مشغول تبلیغ می شویم ادامه دارد ابوقاسم

افغانستان برخی از دوستان درباره بحث افغانستان به سخنان ما اشکال وارد می کنند و معتقدند باید سیاست نظام را مطلقا تصدیق کرد. چند تلنگر نسبت به این دیدگاه عرض می کنم اول اینکه برفرض که شما درست بگویید و باید سیاست نظام را تصدیق کنیم، اما باید چرایی درست بودن این سیاست نظام درباره افغانستان را بفهمیم؟ بدون فهم چرایی این سیاست و تصدیق بی دلیل آن فایده ای جز تولید تعصب ندارد. دوم آنکه چه کسی گفته هرآنچه تصمیم نظام است، درست از آب درآمده؟ حداقل تجربه نشان داده نظام اسلامی ما هم گاهی دچار اشتباه شده است و این مساله مورد تایید بزرگان کشور نیز هست مساله دیگر اینکه چه کسی گفته هرآنچه تصمیم نظام است خواسته ای رهبری هم هست؟ برجام مثال خوبی است که بدون شک از فیلتر شورای عالی امنیت ملی که متشکل از همه شخصیت های نظام بود گذر کرد، اما آیا این توافقنامه تصمیم قلبی رهبری هم بوده؟ یقینا اینگونه نبود در صدر اسلام و در زمان امیرالمؤمنین علیه السلام نیز گاهی به خاطر فقدان انصار و بی بصیرتی خواص، اطرافیان فرصت طلب خواسته های خود را به ایشان تحميل می کردند مثال بارز آن برکناری قیس بن سعد والي مصر توسط امیرالمؤمنین علیه السلام بود که این تصمیم امام خیلی ها را متعجب ساخت اما فرصت طلبان با فشار و جو روانی خواسته خود را به امام تحميل کردند و قیس را برکنار کردند. ما خواسته های قلبي ولی جامعه را نه از محمد جواد ظريف يا امیرعبداللهیان بلکه از شهید قاسم سلیمانی می فهمیم و می شناسیم که در اوج مذاکرات هسته ای دولت سابق همچون عمار در سوریه و عراق و فلسطین خود را در راه اسلام و انقلاب ذوب کرد و این پیام معنادار را از سوریه و عراق و فلسطین دریافت کردیم که خواسته اصلی امام جامعه مقاومت است نه مذاکره. به نظر می آید با مطالعه تاریخ و تورق دقیق حیات اجتماعی و سیاسی الگوهای دینی و نحوه مواجهه آن ها با چالش ها و شخصیت ها این مساله را جا می اندازد که خروجی تصمیم های نظام اسلامی لزوما همان خواسته ی قلبي امام جامعه نيست و همراهی امام جامعه با این تصمیم ها و خرد جمعی دلیل ثانویه دیگری دارد که باید مورد بررسی قرار گیرد بصیرت به معنای قدرت تشخیص خواسته امام جامعه و تفکیک میان خواسته واقعی وی وسایر تصمیم گیری ها است که با انگیزه ها و عوامل مختلفی اتخاذ می شود ابوقاسم

🔴✅کوچه های کابل و تهران می خواهم یک ذهن خوانی کوچکی از افکار عمومی جامعه ی ایرانی و افغانستانی داشته باشم. این روزها هر کس با توانی که در عرصه ی رسانه و قلم زدن در مطبوعات دارد به بیان و بررسی فرصت ها و تهدید های تحولات این روزهای افغانستان می پردازد، کمتر کسی هست که دغدغه های جامعه ی افغانستان را بدون نگاه های مبتنی بر منافع بررسی کند و از درد و آلام میلیون ها هم تبار بنویسد و قلم بزند. طالبان دغدغه ی مردم افغانستان را امنیت می دانند، ایران دغدغه ی محقق شده ی مردم این کشور را اخراج آمریکا از افغانستان معرفی می کند، پاکستان پایان جنگ داخلی و خشونت را خواسته ی مردم این کشور می داند و و و اما اشتباه کار اینجا است که خواسته های یک ملت را از دریچه ی دغدغه های (هرچند ارزشمند) خودمان می نگریم نه واقعیت های کوچه های کابل و مزارشریف و هرات. این روز ها یک صدای حداقلی از افغانستان به جهانیان مخابره می شود، گویابه جای تروریست های ادلب سوریه این مردم کابل بودند که با تجمع میلیونی خود ورود طالبان را جشن گرفتند و پایکوبی کردند. کدام جشن و کدام استقبال این روزها دغدغه ی اصلی مردم افغانستان با مهاجرت ها در فرودگاه کابل، فریاد مقاومت پنجشیر و سکوت کر کننده ی میلیون ها انسان به تصویر کشیده شده است، آن ها از بی توجهی جامعه ی جهانی و کشورهای مختلف و همسایگان برای مهار انحصار گرایی قومی و افزایش قدرت متحجرین که این روزها حرفی از نقش مردم در انتخاب سرنوشت خودشان به میان نمی آورند نا امید شدند. دغدغه ی اصلی مردم افغانستان را باید، از زبان کشاورزان، دانشجویان، جامعه ی دکتری، کارگران، معلمان، زنان، مردان و همه ی ملت افغانستان جویا شد و نباید صدای همه مخالفت ها با امارت اسلامی را با چوب سرسپرده بودن به آمریکا راند. هرچند ممکن است دغدغه ی جامعه ایرانی اخراج آمریکا از افغانستان بوده باشد اما آیا جامعه ی افغانستان هم دغدغه ی ما را(اخراج آمریکا از افغانستان) داشتند و برای آن جشن و پای کوبی می گیرند؟یا این روزها عزای امارت اسلامی را دارند؟ اگر این حق را به ما در ایران نمی دهید که نگران باشیم اما حداقل مردم افغانستان این حق را دارند که انتخاب کنند تحت زعامت چه جریانی و با چه سوابقی می خواهند هم زیستی داشته باشند. اگر این حق را به خودتان می دهید که از طالبان حمایت کنید این حق را هم برای جامعه ی افغانستان قائل با‌شید که از تطهیر این گروه که ابزاری برای حمایتتا شده انتقاد کنند و از آن ناراحت باشند و بگویند چرا برای حمایت، تطهیر می کنید ✏️#ابوقاسم

🔴پیروزی گزینه مقاومت برای ریاست جمهوری عراق قطعی شد/عبداللطيف رشيد رئيس جمهور آینده عراق کیست انتخابات ریاست جمهوری عراق درحال برگزاری است دور اول انتخابات میان دو کاندید اصلی یعنی، برهم صالح و عبداللطيف رشيد برگزار شد. همان طور که پیش بینی می شد عبداللطیف رشید توانست 155 رای را به خود اختصاص دهد و برهم صالح تنها 99 رای مثبت از نمایندگان پارلمان ازآن خود کرد باتوجه به این که انتخاب رئيس جمهور در گرو دوسوم آراء پارلمان است انتخابات به دور دوم رفت و احتمال زیاد عبد اللطيف رشيد وارد قصر ریاست جمهوری عراق شود جالب است بدانید که عبداللطيف رشيد و برهم صالح هردو عضو اتحاد میهنی کردستان (متحد مقاومت) هستند اما براساس توافقات صورت گرفته میان جریان های سیاسی مقاومت(دولت قانون، فتح، قوی الدولة الوطنية و... ) تصمیم به کناره گیری برهم صالح گرفته شد اما وی به برنامه و سیاست های اعمال شده حزب اتحاد میهنی کردستان و رهبری این گروه یعنی بافل طالبانی تمکین نکرد. عبداللطيف رشيد گزینه اصلی حزب اتحاد میهنی کردستان برای ریاست جمهوری و مورد حمایت جریان های سیاسی مقاومت است وی از بزرگان حزب اتحاد میهنی کردستان و از نزدیکان جلال طالبانی موسس این حزب به شمار می آید عبداللطیف رشید از سال 2003 تا2010 وزرات آب عراق را در دست داشت وی مدرک دکتری مهندسی عمران خود را از دانشگاه منچستر اخذ کرده است. هرچند جبهه مقاومت در انتخابات گذشته پارلمان عراق نتوانست از جریان صدر پیشی بگیرد اما در یک سال گذشته نشان داد صدري ها هرگز نمی تواند به صورت یکجانبه بر عراق مسلط شوند. وستانیوز ابوقاسم

#منهای_تحلیل سورپرایز بهترین دوستان اونم توی ایام میلاد پیامبر اتفاقی است که هیچ وقت از ذهنم بیرون نمیره😘 این اتفاق خیلی برام معنادار بود، چون بیشتر نسبت به انتخاب ها و تصمیم های خودم اطمینان پیدا می کنم ژئوپلیتیک، کلید واژه این روزهای ما در بحث قفقاز جنوبی بود که دوستان روی کیک آوردن😂 خیلی ممنون از لطفتون🌺🌺 #تولد ابوقاسم

🔴چه صلح چه جنگ، با تغییر ژئوپلیتیکی در قفقاز مطلقا مخالفیم دیدار دکتر سید ابراهیم رییسی با الهام علی اف در آستانه از آن منظر اهمیت دارد که قفقاز جنوبی آبستن تحولات بسیار مهمی است و این منطقه به عنوان یک گذرگاه مهم و تعیین کننده در ترانزیت، توزیع انرژی در جهان، امنیت و مواد غذایی به طلای ناب قدرت های منطقه ای و جهانی تبدیل شده است. این منطقه محل جدیدی برای زور آزمایی قدرت ها در انتقال انرژی به اروپا و تغییر در مسیر ترانزیت (کریدور شمال جنوب) است. در جنگ ژئوپلیتیکی قفقاز دکتر رئیسی موضع گیری رسمی خود را اعلام کرد: ♦️همه کشورهای منطقه قفقاز باید از منافع جغرافیایی این منطقه استفاده کنند. ♦️استفاده از منافع نباید با تغییرات ژئوپلیتیکی رقم بخورد و جمهوری اسلامی شدیدا با آن مخالف است ♦️ایران تغییرات سرزمینی حتی در قالب توافق صلح را نیز قبول نخواهد کرد. ♦️ایران نسبت به حضور نیروهای ناتو و اسرائیل در قفقاز جنوبی سکوت نخواهد کرد. اتفاقات قفقاز جنوبی تاثیر مهمی در تغییر قدرت ها و میزان تاثیرگذاری آن ها در نظم جهانی دارد، این مساله توضیحات بیشتری می خواهد که اشاره خواهیم کرد. قفقاز محل جنگ اراده هاو مانور قدرت ها است، ایران نباید یک قدم عقب بکشد تا سطح قدرت بازدارنده خود در منطقه را حفظ کند. ایران باید در قفقاز نقش خود را به خوبی ایفا کند تا به همگان نشان دهد جایگاه واقعی ایران در معادلات به چه میزان است. ابوقاسم

📌‏پرواز جنگنده های ارتش جمهوری اسلامی ایران بر نوار مرزی جمهوری جعلی باکو سیگنال مهمی را برای آقای الهام علی اف و اردوغان منتقل کرد ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست عِرض خود می بری و زحمت ما می داری ابوقاسم

🔴کانال شخصی آقای ابوقاسم پژوهشگر و تحلیل گر مسائل بین الملل👇 https://eitaa.com/joinchat/1215824043Cf932654acb

📌صحرای غربی و تنش ها میان مراکش و الجزائر قسمت اول تاریخ اختلاف در این منطقه به ۱۹۷۵ بر می‌گردد؛ زمانی که اسپانیا قبل از دست کشیدن از مستعمره اش ، توافق‌نامه مادرید را با مراکش و موریتانی به امضاء رساند. بر اساس این توافق این دو کشور ، صحرا را تقسیم کردند، اما صحراوی‌های مسلح با تاسیس جبهه پولیساریو در شهر تیندوف (واقع در الجزایر)، توافق‌نامه یاد شده را طرد و به تقاضای خود جهت استقلال ادامه دادند در مقابل، مراکش و موریتانی در عین حال که به استفاده از ابزار‌های حقوقی مانند شکایت در دیوان دادگستری بین المللی تلاش کردند جبهه عملیات خود علیه پولیساریو را افزایش دادندکه نتیجه آن برپایی تظاهرات گسترده استقلال‌خواهانه از سوی صحراوی‌ها شد. در اکتبر سال ۱۹۷۵، دادگاه بین المللی لاهه با صدور حکمی " حق مشروع ساکنان صحرای غربی برای اعلام خودمختاری در این منطقه را به رسمیت شناخت. وستانیوز ابوقاسم

📌صحرای غربی و تنش هامیان الجزائر و مراکش قسمت دوم صحرای غربی برای الجزایری‌ها به عنوان آخرین مستعمره آفریقا است که باید از آن استعمار زدایی کرد. به همین خاطر، الجزیره در قالب رویکرد دیپلماتیک خود اتحادیه آفریقا را قانع کرد تا مساله صحرای غربی را به رسمیت بشناسد؛ امری که منجر به خروج مراکش از این اتحادیه شد. علاوه بر بحث استعمارزدایی، این فرضیه که الجزایر با دستاویز قراردادن مساله صحرای غربی، در حقیقت به دنبال تسویه حساب‌های قدیمی با مراکش باشد نیز مطرح هست. در حال حاضر، بیش از ۱۰۰ هزار پناهنده صحراوی در اردوگاه‌های تیندوف، در الجزایر، به سر می‌برند. پناه داده به صحراوی‌ها و حمایت از آنان یکی از علت های اختلاف میان الجزائر و مراکش است. وستانیوز ابوقاسم