‍ شُوچله ابوالفضل‌عباسی‌بانی-۳۰ آذر ۱۴۰۰ با #شادباش شب‌چله عرض میکنم اراکبزرگ (استان مرکزی) بواسطه اینکه در غرب ایران واقع شده، به سرزمین خور یعنی جایی که خورشید بدانجا می‌رود مشهور است و ریشه‌ی منطقه باستانی #خورهه محلات هم از همین روست. ابوریحان بیرونی جشن شب چله را «میلاد بزرگ» شمرده و منظور از آن، همان «میلاد خورشید» است. همچنین در آثارالباقیه ابوریحان، از روز نخست دی ماه، با عنوان «خور» و در قانون مسعودی، هم «خُره روز» ثبت شده است. چلّه، دو موقعیت گاه‌شمار در طول یک سال خورشیدی است با کارکردهای فرهنگ عامه، یکی در آغاز تابستان (تیرماه) و دیگری در آغاز زمستان (دی‌ماه)، هریک متشکل از دو بخش چله‌بزرگ و چله کوچک است که نشان‌دهندهٔ گذشت یک دورهٔ زمانی است. در فرهنگ اصیل ایرانی جشنهای فراوانی است که کارکرد شادی و بویژه انسجام و همدلی داشته و شب چله یکی از جشنهای دیرین ما بوده و در همه دوران پرفراز و نشیب تاریخ ایران عزیز، کارکرد خود را نگهداشته و موجبات شادمانی مردم را فراهم آورده و سرآغاز میمونی است بر جشنهای نوروز، که با فرارسیدن #شب‌چله ، جشنهای زمستانی یک به یک فرا می رسند و از آن جمله اند: جشن سده، کوسه ناقالی، رشکی وماسی، حاجی‌فیروز، چهارشنبه‌سوری، خانه‌تکانی، عیدی‌برون، نوروز و بالاخره جشن طبیعت یا همان رسم زیبای سیزده‌بدر است که وجود این همه جشن، باعث شده فصل زمستان کوتاهتر از دیگر فصول بنظر برسد و چشم بر هم زدنی به نوروز و بهار بینجامد . https://t.me/abolfazlabbasibani