إِلٰهِى رَبَّيْتَنِى فِى نِعَمِكَ وَ إِحْسانِكَ صَغِيراً، وَ نَوَّهْتَ بِاسْمِى كَبِيراً، فَيا مَنْ رَبَّانِى فِى الدُّنْيا بِإِحْسانِهِ وَ تَفَضُّلِهِ وَ نِعَمِهِ، وَ أَشارَ لِى فِى الْآخِرَةِ إِلىٰ عَفْوِهِ وَ كَرَمِهِ، مَعْرِفَتِى يَا مَوْلاىَ دَلِيلِى عَلَيْكَ، وَ حُبِّى لَكَ شَفِيعِى إِلَيْكَ، وَ أَنَا واثِقٌ مِنْ دَلِيلِى بِدَلالَتِكَ، وَ ساكِنٌ مِنْ شَفِيعِى إِلىٰ شَفاعَتِكَ؛ خدایا، مرا در #کودکی در میان نعمت‌ها و احسانت پروریدی و در #بزرگ‌سالی نامم را بلند آوازه ساختی، ای آن‌که مرا در #دنیا به احسان و نعمت‌هایش پرورید و برایم در #آخرت به گذشت و کرمش اشاره کرد، ای مولای من #معرفتم ، #راهنمایم به‌سوی تو و #عشقم به تو ، #واسطه‌ام به پیشگاه توست، من از دلیلم به دلالت تو مطمئن و از واسطه‌ام به شفاعت تو در آرامشم؛ ٧ #ابوحمزه_ثمالی