🌹نامه‌ی فرزند شهید معصومی فرمانده دلاور گردان کمیل به پدرش #پدرم‌سالروز‌شهادتت‌مبارک ✍باز آبان و روزهای سرد پائیزی و والفجر ۴ و شبهای استخوان‌سوز #کانیمانگا و یاد فرمانده‌ای شجاع و تنها و مظلوم بر فراز ارتفاعات ۱۹۰۴ آن... ۴۱سال گذشت... اما امسال حال و هوایی دیگر بر دلم حکم فرماست... با دیدن لحظه‌ی شهادت آن فرمانده غیور اما مظلوم و تنهای جبهه‌ مقاومت #فرمانده‌سنوار‌عزیز‌ همینطور که محو در رشادت‌ توامان‌ با ایمان راسخ این مرد بزرگ تاریخ بودم ، اشک چشمهایم‌ مرا به ۴۱ سال قبل برد... بر فراز‌ قله های کانیمانگا... به آن شب سرد با گلوله های داغ... شب ۱۴ آبان سال ۶۲ به جایی که نه دوربینی‌ بود که تصویر بگیرد و نه چیزی‌ که ضبط کند‌‌‌... تا بود رشادت بود و گلوله بود و بوی باروت و خون‌ثاراللهی‌ دلیر فرمانده گردان‌کمیل... فرمانده ای که به دستور فرمانده‌اش حاج همت ، حتی خود را از دیدن تنها دختر چندماهه‌‌اش محروم ساخت تا این عملیات را فرماندهی کند... فرماندهی‌ که با سِمَتی‌ که در تیپ عمار داشت خود را در قامت‌ فرمانده گردان آورد تا هم دستور حاج همت عزیزش‌ را مطیع بوده باشد و هم گردان خط شکن کمیل را جلودار باشد و هم این عملیات را... گردانی که همیشه خط شکن بود و فرمانده‌اش‌ پیشرو در هر نبرد‌... فرمانده ای شجاع اما مظلوم... فرمانده ای که به اذعان‌ تیربارچی‌اش‌ در آن شب از والفجر۴ آنقدر از سلاحش‌ گلوله شلیک‌ کرده بود که لوله‌ی آن سلاح، سرخ شده بود اما فرمانده دوشادوش‌ بلکه جلوتر از کل گردان در آن قله ها حرکت می‌کرد... فرمانده‌ای که به گفته‌‌ی روحانی گردان حاجی‌پروازی ، مثل باز‌ِشکاری دور بچه های گردان می‌گشت و ابراهیم وار به همه روحیه میداد... ابراهیمی که وقتی به فتح آن ارتفاع نائل آمد ، باز به دنبال فتح الفتوح ارتفاعی بالاتر بود... و در آن هنگام که گلوله‌های آهنین‌ دشمن برای پرواز به عالیترین‌ ارتفاع بشری به سراغش‌ آمد ، اراده الهی او را با اسارت در حال مجروحیت شدید طوری که همه فکر کرده بودند شهید شده ، خواست که بالا و بالاتر ببرد و بعد از چندین‌ هفته اسارت و جراحت زیاد ، با زنده به گور شدن ، به اوج تمام ارتفاعات عالم پرکشید و جاودانه‌ شد... آری پدرجان؛ امسال سالگرد شهادتت‌ برای فرزندت رنگ و بوی بیشتری گرفته‌... رنگ و بوی مظلومیت‌ توامان‌ با شجاعتی که هرگز به تصویر کشیده نشد... هرگز نفهمیدیم‌ در آن بلندای قله‌ چه گذشت بر تو و پیکر تو... چه گذشت بر فرمانده لشگر حاج همت وقتی که از بی‌سیم‌چی‌ تو شنید که "حاجی‌! معصومی‌ شهید‌شد..." که بلافاصله طبق روایت‌ همرزمانت‌ ، حاج همت گفت "برگردید... معصومی‌ رفت دیگه برگردید, نمیتونیم بریم جلو دیگه..." چه گذشت بر اکبرحاجی‌پور فرمانده دلاور تیپ یکم عمار که رفیق گرمابه و گلستان و تمام لحظاتت‌ بود که باشنیدن‌ خبر شهادتت و جا ماندن پیکرت ، آنقدر گریست تا بعد از کمتر از ۸ساعت در همان‌ عملیات به هم ملحق‌ شدید... و اما چه گذشت بر همسرت که جز تو کسی را نداشت... چه گذشت وقتی خبر شهادتت‌ را از رادیو‌ شنید و چه گذشت به دل مادرمان‌؛ مادری که ۴۱سال برای ما هم پدر بود و هم مادر...سوخت و ساخت و دم از نامردی‌های روزگار‌ نزد... و ما نیز بزرگ شدیم اما با داغی بر دلمان که هرچه میگذرد‌ تازه تر از تازه جگرمان را میسوزاند‌... داغ ندیدن و نداشتن‌ آن پدر شجاع... آن فرمانده‌ غیور...داغ روزهای بدون پدر در مدرسه... و داغ نداشتن پدر در شب ازدواج... و بماند داغ‌هایی که برخی‌ #همرزمان‌ و #هم‌لباسان شما بر دل ما گذاشتند... با بی‌مهری‌هایشان... با‌خیانتهایشان‌ به‌ خون‌ پاکتان‌ و... بماند برای قیامت‌... که اگر شما و امثال شما الان "بودید ؛ قطعا اوضاع کشور ما و حال خودما ، بهتر از این بود... قطعا دیگر جایی برای خیلی از #درجه‌داران و #سرداران فعلی نبود تا بر کرسی‌های‌ خود تکیه و از شهدا دم بزنند و عکس شهدا را بالای سرشان بگذارند و "عکس‌شهدا عمل کنند..." و شاید باجرات بتوانم بگویم‌ خوش به حالتان‌ که رفتید و این روزهای کشورمان‌ را ندیدید... و با جرات‌تر بگویم کاش بودید و نمی‌گذاشتند #أشباه‌الرجال‌ رهبرمان‌ را بیازارند‌ و آقایمان‌ تک و تنها بیایند وسط میدان نبرد و خطبه بخوانند... کاش بودی پدرجان‌، کاش... اما باتو عهد بسته ام که تا آخرین‌ نفس و با بذل مُهجه‌ ، راهت را ادامه دهم و به وصیتت‌ که همیشه در نامه‌ هایت برای مادرم‌ مینوشتی عمل کنم و "سرباز‌ولایت" باشم... و در آخر... بابای‌ عزيزم‌... امسال هم فقط میتوانم بیایم‌ سرمزارت و بگویم #شهادتت‌مبارک... و به امید دیداری‌ سرخ... پسرت‌ #زهیر... @zohe72.کانال کمیل ✍🏻 امت شهید پرور در جریان باشید که چند روز پیش، کانال ایتایی این فرزند شهید را به جرم "مطالبه‌ی انتقام سخت" بسته بودند😳 #مسئولان_محافظه‌کار 📣 کانال فریاد ابوذرها ____ https://eitaa.com/aboozar72🍃🌸🍃منافقین بدتر از کفارند 👿