🔸 #قناعت در زندگي در صحیفه سجادیه 📜 براي آنكه انسان از اظهار نياز به ديگران خودداري كند، چه راهي بايد برود؟ آيا همين كه به كار كردن روي آورد، كافي است؛ يعني دنبال كار و تجارت بودن او را بي نياز مي كند؟ به نظر مي رسد اين ، كافي نباشد و افرادي در زندگي با وجود كار كردن باز به اظهار نياز به ديگران ، ( براي نمونه، درخواست وام براي بهتر كردن خانه خود) روي مي آورند. پس بايد راه ديگري جست . يكي از مؤثرترين راه هاي بي نيازي از ديگران، قناعت پيشگي است. در روايت ها و دعاها، معصومان عليه السلام از خداوند مي خواهند كه در زندگي در درجه «كفاف» باشند. در صحيفه سجاديه درباره قناعت پيشگي گاهي واژه «كفاف » و گاهي «كفايت » آمده است: «(نَعُوذُ بِكَ )... مِنْ فِقْدان ِ الْكَفافِ ؛ (خدايا! به تو پناه مي بريم )... از نيافتن روزي به اندازه نيازمندي ». #دعا_هشتم_7 امام سجاد عليه السلام براي رهايي از ذلت دَين داشتن به ديگران نيز مي فرمايد: «وَ أَجِرْنِي مِنه ُ بِوُسْعٍ فاضِلٍ أَوْ كَفافٍ واصِل ٍ؛ (بار خدايا) مرا به توانگري بسيار يا روزي به اندازه حاجت و نيازمندي (هميشه، از ذلّت دَين ) برهان «. #دعا_سی_2 پيامبر گرامي اسلام نيز از خداوند درخواست مي كند: «أَللّهُمَّ اجْعَلْ قُوتَ آلِ مُحَمَّدٍ كَفافًا؛ خدايا! روزي آل محمد را به قدركفاف قرار ده...». در تعريف كفاف گفته اند: «آن چيزي است كه زيادتر از حدش نباشد و به قدر حاجت و نياز باشد، چنان كه صاحبش را از طلب و اظهار نياز به ديگران بازمي دارد». در دعايي دیگر آمده است: «أَللَّهُم َّ ارْزُقْني الْكَفاف َ؛ خدايا! به من كفاف روزي كن »؛ يعني نه آن قدر روزي ام زياد باشد كه دچار طغيان شوم و نه آن قدر كم باشد كه به سختي و مشقت افتم .4 در برخي فرازها، امام «كفايت» در زندگي را درخواست مي كند: «أَللّهُمَّ إِنَّما يكْتَفِي الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ»بار خدايا! جز اين نيست كه بي نيازان به فضل قوّه تو (از غير تو) بي نيازند.» #دعا_پنجم_10 يا «وَ تَوِّجْنِي بِالْكِفايةِ ؛ و سرم را به تاج بي نيازي بپوشان ». #دعا_بیستم_22 «يكي از معاني كفايت، بي نيازي است و زماني گفته مي شود كه بي نيازي از غير تحقق يابد». ذكر «تاج » براي كفايت ، كنايه از بزرگ و محترم داشتن و بزرگواري است كه اگر غني هم نباشد، داراي تعفّف و باز ايستادن از سؤال و استغناي از خلقت است كه مردم ايشان را بزرگ و محترم مي پندارند.8 كسي كه به كفايت دست يابد، زندگي او با بقيه تفاوت دارد؛ زيرا زندگي در حدّ كفايت به معني دارايي و ثروت هنگفت و ذخيره هاي زر و زيور نيست. بنابراين، آن كس كه بيشتر از همه مي انديشد بايد در پناه پول به آسايش برسد، پس از گذراندن سختي ها و رسيدن به خواسته هايش درمي يابد كه آرامش ، در پناه خيال تهي و نادرست او نيست و اگر هزاران برابر اين داشته باشد، ولي امنيت روحي و آرامش دل و جان نداشته باشد، هرگز سر بر بالين آسايش نخواهد گذاشت معناي سخن امام سجاد عليه السلام كه فرمود: «إِنَّما يكْتَفِي الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ « در آرامش زيستن و در پناه كفايت حضرت ربوبي بوده است. انس با #صحیفه_سجادیه