#فصل_دوازده #عبید_الله_بن_عباس_بن_علی #ماه_به_روایت_آه #قسمت_سیزده_هم 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 شعبان،رمضان،شوال و ذی القعده؛ تمامی این چهارماه رادرمکه بودیم.در طول این مدت،بیش از آنکه کاروان امام،میهمان مکه و ساکنانش باشد،مکیان میهمان خوان گسترده امام بودند. گروهی عقیده داشتند که بهتر است امام در شهر خدا و در کنار حرم امن الهی بماند.عده ای امام را به مهاجرت به یمن یا سرحدات غربی تشویق می‌کردند.برخی نیز معتقد بودند که امام درصورت هجرت به ایران،با حمایت و یاری ایرانیان که گرایشات علوی و شیعی دارند،پایگاهی امن برای محافظت از خاندان پیامبرو قیام در برابر حکام جورخواهد داشت. همزمان با آغازاین رایزنی ها،درست یک ماه بعد از ورودمان به مکه،روز دهم ماه رمضان،دو قاصدازکوفه با نام‌های عبدالله بن سبع همدانی و عبدالله بن وال که حامل دعوتنامه‌ای از جانب سلیمان بن صرد،مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد،حبیب بن مظاهر ودیگر شیعیان کوفه بودند،به خدمت امام آمدند.دو روز بعد،سه قاصددیگر از کوفه بانامهای قیس بن مسهر صیداوی،عبدالرحمن بن عبدالله کدان ارحبی و عمارةبن عبید سلولی با پنجاه و سه نامه که هرنامه ازجانب دویاسه نفربود،ازراه رسیدند. هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی،دقیقاًبه فاصله دو روزبعد ازآن با دعوت نامه هایی ازدیگرکوفیان به مکه آمدند. درآن روزهای پایان بهاروآغازتابستان،گرمای معروف و کشنده مکه،روز به روز شدت می گرفت؛گرمای نفس گیروبیماری زایی که به اعتقادبسیاری از مجاوران حرم و اهالی مکه،پیامبر درباره آن فرموده است:(هر کس درمقابل گرمای مکه صبوری پیشه کند،دوزخ به اندازه صد سال راه از او دور و بهشت به اندازه دویست سال راه به او نزدیک میشود.)آری،در همین حرارت جانسوز بودکه دعوت نامه های کوفیان چون نسیمی خنک و روح بخش از جانب کوفه وزیدن گرفت: (اما بعد،همه جا سبز شده و میوه ها رسیده و چاه ها پرآب شده؛اگر خواهی،بیا که سپاه تو آماده است و سلام برتوباد.) نویسندگان این نامه شبث بن ربعی، حجاربن ابجر،یزیدبن حارث،یزیدبن رویم،عزرةبن قیس،عمر بن حجاج زبیدی و محمدبن عمیرتمیمی بودندکه بیشترشان سابقه خدمت و جنگ در سپاه امام علی را داشتند. چندی بعد،در کربلا،یکی از همین چند نفر[عمر و بن حجاج]،مامور بستن آب بر خیمه گاه حسین بود و دیگری[شبث بن ربعی]فرمانده پیاده نظام لشکر عمر بن سعد... * * * تابستان رو به پایان بود که نامه جناب مسلم بن عقیل،مبنی بر بیعت و همدلی مردم کوفه با امام،به مکه رسید.روز هشتم ذی الحجه _روز ترویه_ به امر امام از مکه خارج شدیم و به سمت کوفه حرکت کردیم. پیش ازحرکت،(عبدالله بن عباس)دو نوبت به زیارت امام آمد و خواست تا ایشان ازسفر به کوفه منصرف شوند؛بی وفایی مردم کوفه را نسبت به امیرالمومنین علی و امام حسن مجتبی یادآور شدوازایشان خواست که به جای کوفه،راهی یمن شوند و در صورت اصرار به سفر کوفه،لااقل زنان و کودکان را همراه با خود نبرند.اما امام به این سفر اصرار داشت. (عبدالله بن زبیر)نیز که به ظاهر قصد نصیحت و دلسوزی داشت، در کنار خانه خدا، خطاب به امام گفت:(ای پسر فاطمه،در مکه بمان تا مردم را بر تو فراهم کنم و از آنان برای تو بیعت بگیرم.) به خدا من خود آنجا بودم و دیدم که امام فرمود:(پدرم به من گفت: سالاری در مکه، حرمت کعبه را خواهد شکست.نمی خواهم که من، آن سالار باشم. به خدا اگر یک وجب بیرون از مسجد الحرام کشته شوم،برایم خواستنی تر است تا یک وجب داخل آن کشته شوم.به خدا اگر در سوراخ یکی از خزندگان باشم، بیرونم می کشند تا کار خود را انجام دهند.به خدا به من تعدی می‌کنند چنان که یهودان به روز شنبه تعدی کردند.) حتی بعد از خروج از مکه،با هرکس در میان راه مواجه شدیم. ما را از ادامه سفر نهی کرد.آنها که از جانب کوفه می‌آمدند، خطاب به امام می گفتند:( ای فرزند رسول خدا،دل های کوفیان با توست و شمشیرهایشان با بنی امیه.) حتی زمانی که در منزل (صفاح)با (فرزدق به غالب)شاعر برخوردیم،او نیز همین تعبیر را به کار برد و امام بر او سلام فرستاد.حقیقت آن که فرزدق، فرد خوشنامی نبود و من از این که امام چنان به گرمی و احترام با او مصاحبت فرمود،متعجب شدم.در همین تعجب و تردید بودم که دستان مهربان و گره گشای پدرتان عباس،به گرمی بر شانه ام نشست:(ابن سمعان! حتماً می‌دانی که در عصر جاهلی،برخی قبایل عرب از وجود دخترانشان شرم داشتند و بعضا آنها را زنده به گور می کردند.اما آیا خبر داشتی که در همان عصر،مردی به نام صعصعةبن ناجیه مجاشعی برای نجات جان هر کودک از زنده به گور شدن،به خانواده آن دختر،دو ماده شتر باردار و تیک شتر نر هدیه می کرد؟ آیا میدانستی که او به همین شیوه،دویست و هشتاد کودک بی گناه رااز مرگ نجات داد؟ فرزدق نواده صعصعة بن ناجیه است...) ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯