🌷ﺷﻬﯿﺪﯼ ﮐﻪ 20 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﻘﺪﺵ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﺷﺪ🌷 🌿۵روز ﺑﻪ ﻋﯿﺪﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻗﺎ ﻣﻬﺪﯼ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪ؛ ۲۵ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۳. ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﺪ,ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﻬﺪﯼ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؛ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺁﻗﺎ ﻣﻬﺪﯼ ﺭﺍ ﺳﯿﺮ ﺑﺒﯿﻨﻢ، ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﺜﻞداداشاش  ﺁﻗﺎیان ﺣﻤﯿﺪ و علی  آقا ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍرد... کتاب خاطرات دردناک, ناصر کاوه 🌟۲۵ اسفند سالروز شهادت سردار شهید مهدی باکری گرامیباد... 💕شهید مهدی باکری💕

✍وقتی خدا خواست یوسف را از زندان نجــات دهــد صاعـقه‌ای نــفرستـاد تـا درِ زنـــدان را از جـای بــکند بلکه در آرامش شـب درحالیکه پـادشــاه خـواب بــود رؤیایی بسوے او روانه کرد پس بـه خدایت اطمینان داشـــته باش 🌺🍃فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ، ﻭ ﻣﻦ ﻛﺎﺭم ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭم ; ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ . سوره غافر آیه 44🍃 🌺سلام نزدیک ظهرتان بخیر✋ ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون #قسمت_بیست_نهم ڪنجڪاو چشمانم را باز میڪنم،همانطور ڪہ بہ ساعت زل زدہ ام میگویم:گفتے ساعت چند میاد؟! _ساعت نگفت،گفت عصر بہ بعد! فڪرے بہ ذهنم میرسد با شهاب میشود پدرم را ترساند! لبخند موزیانہ اے ڪنج لبم مهمان میشود. با احتیاط از روے مبل بلند میشوم،بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیدارم ڪہ مادرم متعجب میگوید:ڪجا؟! خندان میگویم:آشپزخونہ! یہ چیزے بخورم! چشمانش تا آخرین حد ممڪن باز میشوند،وارد آشپزخانہ میشوم. با عجلہ در یخچال را باز میڪنم،با دیدن محتویات داخلش آب دهانم را بہ شدت فرو میدهم. دستے از پشت روے شانہ ام مے نشینید و هم زمان صداے مادرم مے پیچید:یعنے باور ڪنم از خرِ شیطون پایین اومدے؟! بدون اینڪہ برگردم چند عدد سیب برمیدارم،نگاهم مے افتد بہ تڪہ ڪیڪے ڪہ مادرم پختہ بود سریع بشقابش را بہ سمت خودم میڪشم‌‌. انگار نہ انگار صبح حتے ناے بلند شدن هم نداشتم! مادرم با دقت بہ چیزهایے ڪہ برداشتم نگاہ میڪند،پشت میز مے نشینم. میخواهم یڪے از سیب ها را گاز بزنم ڪہ میگوید:نَشستہ س! شانہ اے بالا مے اندازم:عیب ندارہ! و یڪ گاز جانانہ از سیب میگیرم! سہ چهار روز بے غذا نماندہ ڪہ حالم را درڪ ڪند! سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد و سیب ها را از مقابلم برمیدارد. همانطور ڪہ بہ سمت سینڪ ظرف شویے میرود میگوید:باز چہ خوابے دیدے؟! خودم را بہ آن راہ میزنم:خواب؟! چند شبہ اصلا خواب ندیدم! سپس با ولع بہ جان سیب مے افتم. _میبینم ڪہ یہ قحطے زدہ اینجا داریم! صداے نوراست،همانطور ڪہ آخرین تڪہ ے سیب را مے جوم میگویم:چند روز رژیم گرفتہ بودم! مادرم طعنہ میزند:ڪہ استخوونات آب شہ؟! نورا بلند میخندد،صندلے رو بہ رویے ام را بیرون میڪشدد و مینشیند. با شیطنت نگاهش را میان من و ڪیڪ مے چرخاند‌. سریع ڪیڪ را برمیدارم و داخل دهانم مے چپانم! چشمانش گرد میشوند:خب حالا آروم! لپات اندازہ ے چندتا بادڪنڪ بزرگ شدہ! نگاهم را از نورا میگیرم،با خیال راحت ڪیڪ را قورت میدهم. بلند میگویم:آخیش! دستم را روے معدہ ام میگذارم،لبخند دندان نمایے نثار مادرم میڪنم:مامان جونم! همانطور ڪہ سیب ها را داخل سبد مے چیند میگوید:چے میخواے؟! سرم را مثل بچہ ها ڪمے خم میڪنم،طرہ اے از موهایم صورتم را مے پوشاند:میشہ بهم یہ لیوان آب بدے؟! _باشہ ولے اول یڪم میوہ بخور بعد! _نہ! معدہ م سنگین شد! نورا میگوید:چند روزہ چیزے نخوردہ معدہ ش عادت ندارہ،ڪم ڪم غذا بخورہ بهترہ! با سر تڪان دادن حرفش را تایید میڪنم. حالم زیاد تغییرے نڪردہ ولے معدہ ام آرام گرفتہ. لیوان آب را مقابلم میگیرد،با گفتن "دستت طلا" لیوان را میگیرم. آرام آرام آب را مے نوشم،مادرم و نورا مشڪوڪ نگاهم میڪنند. لیوان را روے میز میگذارم:چرا اینطورے نگام میڪنید؟! نورا دستش را زیر چانہ اش میزند:چے شد دوبارہ خواستے عقلتو بہ ڪار بندازے؟! چشمانم را ریز میڪنم و میگویم:همیشہ از عقلم استفادہ میڪنم! عقلم امروز گفت دیگہ منم گشنمہ یہ چیزے بخور تا دورِ هم نَمُردیم! در حالے ڪہ از روے صندلے بلند میشوم ادامہ میدهم:نڪہ براے شمام خیلے مهمہ! مخصوصا بابا! از آشپزخانہ خارج میشوم:چرا خودمو اذیت ڪنم؟! دلخور در اتاق را باز میڪنم و وارد میشوم،زیر لب براے خودم میگویم:اینم عوض قوربون صدقہ رفتنشونہ! الان باید برام سوپ و جوجہ ڪباب و فسنجون و دہ رقم آبمیوہ درست میڪردن! با آوردن نام غذاها دلم ضعف میرود،دستم را روے معدہ ام میگذارم:میخوریم عزیزم میخوریم! امشبم طاقت بیار! رو بہ روے آینہ مے ایستم،بہ دخترے ڪہ تصویرش در آینہ نقش بستہ خیرہ میشوم. این دخترِ زرد رو با گودے هاے ِ عمیق زیر چشم منم؟! صورتم هم لاغر تر شدہ و برق چشمانم پریدہ! در یڪ ڪلمہ میتوانم خودم را توصیف ڪنم،شبیہ عروس مُردہ! تنها تفاوتمان رنگ صورت هاست! نگاهم را از آینہ میگیرم،باید خودم را بسازم! بہ سمت ڪمد میروم،صداے مادرم مے آید:آیہ! شام چے بذارم؟! سریع میگویم:سوپ و فسنجون! _نترڪے یہ وقت؟! در ڪمد را باز میڪنم:نہ خیالتون راحت! براے اطمینان از قبل بہ آتش نشانے ام زنگ میزنم! حولہ ے تن پوشم را بیرون میڪشم،از اتاق خارج میشوم‌. مادرم و نورا ڪنجڪاو نگاهم میڪنند،حولہ را نشانشان میدهم:میرم حموم!خ سپس براے حمام ڪردن وارد اتاق نورا میشوم‌. باید پایان بدهم بہ این دخترڪ سادہ و رنگ پریدہ! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ همانطور ڪہ با ڪلاہ تن پوش موهایم را خشڪ میڪنم براے صدمین بار بہ ساعت چشم مے دوزم. ساعت شش و نیم را نشان میدهد اما خبرے از خانوادہ ے فراهانے نشدہ! ڪسے در سرم میگوید: "براے چے بہ این آدم میخواے اعتماد ڪنے؟! وارد بازے شون نشو!" رنگ و رویم ڪمے باز شدہ اما زمان میبرد تا گودے هاے زیر چشمانم از بین بروند. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ خودم را مشغول میڪنم تا زمان بگذرد،با وسواس سارافون و دامن زیتونے رنگے از بین لباس هایم انتخاب میڪنم. هر دو سادہ اند،تنها دور یقہ ے سارافون ڪمے پارچہ ے گل گلے استفادہ شدہ. شومیزے ڪہ تقریبا طرح یقہ ے سارافون دارد را هم بر میدارم! میخواهم نقشم را خوب بازے ڪنم! خودم هم نمیدانم چرا ولے این بازے را دوست دارم. دامن را با جوراب شلوارے مشڪے بہ تن میڪنم،میخواهم شومیز را بپوشم ڪہ نورا وارد اتاق میشود. همانطور ڪہ متعجب از سر تا پایم را مے ڪاود مے گوید:میخواے ببرے مهمونے؟! نچ ڪشیدہ اے میگویم و دڪمہ هاے شومیز را مرتب میبندم. بدون توجہ بہ نگاہ هاے متعجب و مشڪوڪ نورا میگویم:آبجے! موهام یڪم نم دارہ خشڪ شد برام میبافے؟ سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و همانطور خیرہ حرڪاتم را برانداز میڪند! سارافون را هم میپوشم:راستے نورا چند روز پیش چندتا ربان پارچہ اے گرفتہ بودے! _خب! _فڪر ڪنم یہ دونہ رنگ لباساے من داشتہ باشے،میشہ یڪم برام بیارے؟ _میخواے چے ڪار؟! روے تخت مے نشینم،در حالے ڪہ موهایم را پشت ڪمرم پخش میڪنم میگویم:باهاشون تہ موهامو بیندے. سپس لبخند پر رنگے نثارش میڪنم. چند قدم بہ سمتم برمیدارد،مُردد روے تخت مے نشیند. مے خواندم:آیہ! آرام پاسخ میدهم:جانم! با دستِ راست چانہ ام را میگیرد و بہ چشمانم زل میزند:این ڪارا براے چیہ؟! عادے میگویم:ڪدوم ڪارا؟! نفسے میڪشد:همین دست از اعتصاب غذا ڪشیدن،دوش گرفتن،این طرز لباس پوشیدنو سِت ڪردن. _مگہ بدہ؟! با اینڪہ فقط دوسال از من بزرگتر است اما با لحنے ڪہ انگار چندین سال اختلاف سنے داریم میگوید:نہ نہ! میدونم میخواد برات خواستگار بیاد،تو ڪہ راغب نیستے یهو چے شد دارے عادے و با وسواس رفتار میڪنے؟! محڪم میگویم:چون میخوام حداقل شریڪ زندگیمو خودم انتخاب ڪنم نہ بابا! نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے میڪند:مگہ این آدمو میشناسے یا تحقیق ڪردے ڪہ مطمئنہ؟ سریع میگویم:مگہ هادے مطمئنہ؟! چانہ ام را رها میڪند:چرا هرچے میشہ هادیو میڪشے وسط؟! من اصلا اسمے از اون آوردم؟! میترسم بخاطرہ لجبازے با بابا بہ ڪسے ڪہ نمیشناسیش جواب مثبت بدے! _نورا! اگہ بہ اینم جواب مثبت ندم باید بہ هادے جواب مثبت بدم،هیچڪدومش انتخاب من نیست! نگران نگاهش را از صورتم میگیرد:ولے بین بد و بدتر،بدو انتخاب ڪن! چہ سادہ لوح بودیم،من و نورا! اگر تو بد بودے،پس خوب ها چطورند؟! اگر بد تویے، تا باشد از این بدها... خوب ترین بدِ من! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ موهاے بافتہ شدہ ام را روے شانہ ام انداختہ ام،همانطور ڪہ در چهارچوب در ورودے ایستادہ ام با ربانے ڪہ نورا برایم مدل پاپیونے بستہ بازے میڪنم. ساعت نزدیڪ هشت است،نہ آمدنے نہ تماسے نہ خبرے! با حرص نفسم را بیرون میدهم،اصلا چرا باید برایم مهم باشد؟! نهایتش میگویم من قید درس خواندن را زدم ولے ازدواج نمیڪنم. صداے باز شدن در افڪارم را بہ هم میریزد،پدرم ڪیسہ ے پرتقال بہ دست وارد خانہ میشود. سریع میگویم:سلام بابا! خستہ نباشے! ڪمے سرش را بلند میڪند:علیڪ سلام! دقیق صورت و لباس هایم را نگاہ میڪند،اخم ڪم رنگے صورتش را درهم مے برد،محڪم میگوید:با این وضع میان تو حیاط؟! برو تو! پوفے میڪنم و چند قدم بہ داخل خانہ برمیدارم،زیر لب براے خودم میگویم:حیاط ما ڪہ دید ندارہ! باید از در و دیوارم رو گرفت! پدرم پشت سرم وارد خانہ میشود،بلند میگوید:سلام! مادرم و نورا و یاسین متوجهش میشوند،همگے سلام و خستہ نباشید میگویند. مادرم ڪیسہ را از دست پدرم میگیرد:مصطفے! راضے نبودے امروز خبرے از خواستگار آیہ نشد! ڪتش را در مے آورد:بهتر! گفتم ڪہ نباید اصلا اجازہ میدادے،من و مهدے قرار خواستگار رسمے گذاشتیم! پوزخند میزنم:بقیہ ام داخل آدم نیستن! مخصوصا من و آقاے عسگرے! پدرم چپ چپ نگاہ میڪند:تو باز زبون باز ڪردے؟! صورتم را برمیگردانم،نمیخواهم بے احترامے ڪنم! میخواهد روے میل بنشیند ڪہ صداے زنگ در مے آید،رو بہ مادرم میگوید:من باز میڪنم. گوشے آیفون را برمیدارد:بلہ؟ #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ چند لحظہ ساڪت میشود:شما؟! _الان میام! مادرم میپرسد:ڪے بود؟ _نفهمیدم،با من ڪار دارن. سپس از پذیرایے خارج میشود،میخواهد در ورودے را ببندد ڪہ نگاهش بہ من مے افتد. سرم را پایین مے اندازم،با حرص ناخن انگشت اشارہ ام را مے جوم. مادرم با اخم نگاهم میڪند،لب میزنم:جانم؟! توام یہ چیزے بگو ڪامل صدامو بِبُرم! دندان هایش را رو هم میفشارد:واے آیہ! از دست تو و بابات! لنگہ ے هم لجباز و یہ دندہ! نہ اون ڪوتاہ بیاست نہ تو! آخر منو سڪتہ میدید! با حرص روے مبل ڪنارے مے نشیند:اون تلویزیونو روشن ڪن ببینیم چے میدہ! ڪنترل را بہ سمتش میگیرم:خودت روشن ڪن! چشم غرہ اے حوالہ ام میڪند و ڪنترل را از دستم میڪشد. از روے مبل بلند میشوم،میخواهم بہ سمت اتاقم بروم ڪہ صداے جر و بحث پدرم مے آید! رو بہ جمع میگویم:صداے بابا نیست؟! نورا میگوید:آرہ! مادرم با عجلہ از روے مبل بلند میشود،من هم سریع وارد اتاق میشوم. چادر نمازم را برمیدارم،همانطور ڪہ چادر سر میڪنم از اتاق خارج میشوم. نورا با دیدنم میگوید:تو ڪجا؟! میدونے بابا خوشش نمیاد! بے توجہ بہ سمت در مے دوم،در چهارچوب در مے ایستم. پدرم با حرص یقہ ے ڪت شهاب را گرفتہ و بہ دیوار چسباندہ،مادرم با نگرانے مدام مے پرسد ڪہ چہ شدہ و این ڪیست! دلم گواهے میداد ڪہ مے آید! چشمم بہ گل هاے مریمے ڪہ ڪنار پایش افتادہ میخورد و یڪ جعبہ ے شیرینے! پدرم یقہ اش را با حرص تڪان میدهد:چے از جون منو زندگیم میخواے؟ هان؟! سبزے چشمانش را بہ من میدوزد:آیہ رو! نمیدانم چرا ضربان قلبم روے هزار میرود، مرا میخواهد... داشت دعوت میڪرد مرا بہ جنگل رمز آلود چشمانش، و ضربانِ بے تابِ قلبم میگفت اجابت ڪن این دعوت را... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ لبم را بہ دندان میگیرم و با استرس بہ پدرم نگاہ میڪنم،با حرص بیشترے شهاب را بہ دیوار میڪوبد و میگوید:خفہ شو! اسم دختر منو بہ زبونت نیار! شهاب لبخند میزند:بهتر نیست انتخابو بہ عهدہ ے خودش بذاریم؟! پدرم سر برمیگرداند،صورتش از شدت عصبانیت سرخ شدہ،بیشتر از آن رگِ برآمدہ ے گردنش خودنمایے میڪند. فریاد میزند:ڪے گفت تو بیاے؟! برو تو خونہ! بغضم میگیرد،آرام میگویم:بابا... محڪم تر فریاد میزند:گفتم گمشو تو خونہ! مادرم با نگرانے روے صورتش میڪوبد و میگوید:مصطفے! زشتہ الان همسایہ ها میریزن اینجا! دندان هایش را روے هم میفشارد:پَس دست دخترتو بگیر برو تو خونہ! مادرم ناچار بہ سمت من مے آید و میگوید:برو تو خونہ تا آبرومون بیشتر از این نرفتہ! بے حرڪت بہ پدرم و شهاب نگاہ میڪنم،با حرص بازویم را میڪشد و در را میبندد. نورا ڪنجڪاو مے پرسد:چے شدہ؟! مادرم نفسش را با شدت بیرون میدهد:نمیدونم بہ خدا! یہ آب قند برام بیار! نورا با عجلہ بہ سمت آشپزخانہ میرود،تازہ متوجہ حالِ مادرم میشوم. رنگش پریدہ و نفس هایش ڪشدار است! ڪمڪ میڪنم روے مبل بنشیند،همانطور ڪہ چادرش را از روے سرش برمیدارم میگویم:خوبے مامان؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد،زمزمہ میڪند:چقدر از دست این مرد بِڪِشَم؟! یاسین ڪنار مادرم مے نشیند،ساڪت شروع میڪند بہ ماساژ دادن ڪتف هایش. نورا همانطور ڪہ با قاشق شربت خورے محتویات داخل لیوان را هم میزند نزدیڪمان میشود. لیوان را بہ سمت مادرم میگیرد:بیا مامان جون! مادرم لیوان را از دستش میگیرد و یڪ نفس سر میڪشد. نگاهے بہ جمع و سپس سمت حیاط مے اندازم،ڪنجڪاو پشت پنجرہ مے ایستم. پدرم عصبے انگشت اشارہ اش را بہ نشانہ ے تهدید تڪان میدهد و آرام چیزهایے میگوید،برعڪس او شهاب خونسرد است! انگار نہ انگار پدرم رفتار بدے داشتہ! ڪت مشڪے رنگش را درمے آورد،با دقت خاڪ هایے ڪہ رویش نشستہ مے تڪاند. از آن لبخندهاے عجیبش نثارِ پدرم میڪند،میخواهد دهان باز ڪند ڪہ نگاهش بہ من مے افتد. لبانش را نزدیڪ صورت پدرم مے برد و چیزے زمزمہ میڪند و هم زمان دوبارہ ڪتش را مے پوشد. حتے اجازہ نداد حرڪات لبانش را بخوانم! نورا مے پرسد:چے شد؟! اصلا این ڪیہ؟! لب میزنم:نمیدونم! شهاب میخواهد بہ سمت در برود ڪہ پدرم سریع دستہ گل و جعبہ ے شیرینے را بہ سمتش پرت میڪند‌! چہ ڪینہ ایست میانِ این دو نفر؟! لبخند بہ لب دستہ گل و جعبہ را برمیدارد،رو بہ پدرم بلند میگوید:بہ امید دیدار! پدرم پیشانے اش را بہ دیوار مے چسباند و درماندہ میگوید:از خونہ ے من برو بیرون! قصد میڪند براے رفتن ڪہ بہ چشمانم خیرہ میشود،حرڪات لبانش را میخوانم "مراقب خودت باش!" سپس مے رود! پردہ را مے اندازم،در با صداے بدے باز میشود. پدرم با حرص رو بہ من میگوید:این چے میگہ؟! چادرم را از روے سرم برمیدارم:با شما صحبت ڪرد،من باید بدونم چے میگہ؟! مادرم مانند آتشفشان فوران میڪند،با حرص لیوان را روے میز میڪوبد:این چہ آبروریزیہ راہ انداختے؟ اصلا این پسرہ ڪے بود؟ پدرم فریاد میزند:صداتو براے من بالا نبر! خواستگارِ دخترت بود! بے اصل و نصب و خانوادہ اومدہ بود دخترتو بگیرہ میخواستے براش قوربونے بدم؟! نورا ڪنجڪاو مے پرسد:پس خانوادہ ش... مادرم اجازہ نمیدهد جملہ اش را ڪامل ڪند رو بہ روے پدرم مے ایستد:مصطفے! راستشو بگو باهاش چہ مشڪلے دارے ڪہ عین بختڪ افتادہ رو زندگیمون؟! پدرم اخم میڪند:با ڪے؟! _با همین پسرہ! دستانش را در هوا تڪان میدهد و حق بہ جانب میگوید:من اینو میشناسم ڪہ باهاش مشڪلے ام داشتہ باشم؟! با بهت نگاهش میڪنم،شهاب را نمے شناسد؟! مادرم سریع میگوید:آیہ میگہ همونیہ ڪہ اومدہ بودہ خونہ،همون جلوے مدرسہ ش دیدہ بودے،یہ بارم خودم دیدم اومدہ بود جلوے در برات نامہ آوردہ بود! پدرم چپ چپ مرا نگاہ میڪند:پس آیہ مے شناستش! فرو میریزد، غرور و روحم... پدرم بہ اندازہ ے سر سوزن شهامت گفتن حقیقت را ندارد! بے اختیار میخندم،همہ با تعجب نگاهم میڪنند. تمام خشم و دلخورے ام را در چشمانم میریزم،رو بہ پدرم میگویم:آرہ اصلا من مے شناسمش،دوستش دارم اونم منو دوست دارہ! پدرم با دهان نیمہ باز بہ چشمانم خیرہ میشود،با حرص ادامہ میدهم:اونم ڪہ اومدہ خواستگارے! دیگہ مشڪلت چیہ بابا؟! چند ثانیہ بیشتر نمیگذرد ڪہ دستش روے صورتم مے نشیند. اما قلبم نمے رنجد،تغییر ڪردن این مرد غیر عادے بود! یقہ سارافونم را میڪشد،دندان هایش را روے هم میفشارد:بہ خودم قول دادہ بودم دیگہ روت دست بلند نڪنم‌ اما نمیذارے! بہ ولاے علے آیہ! بہ ولاے علے قسم بخواے حتے بهش فڪر ڪنے تیڪہ تیڪہ ت میڪنم! نمیذارم یہ روز خوش ببینے! تڪانم میدهد:فهمیدے؟ نگاهم را از صورتش میگیرم،دوبارہ تڪانم میدهد:با توام! فهمیدے یا نہ؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ #رمان #آیه_های_جنون #قسمت_سی_ام یقہ ے سارافونم را از حصار دستانش آزاد میڪنم،بہ چشمانش خیرہ میشوم و آرام زمزمہ میڪنم:بیشتر از سیلیت این درد دارہ ڪہ از مردے مثل #علے حرف میزنے! مبهوت نگاهم میڪند،نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت اتاقم قدم برمیدارم. سڪوت بدے در خانہ حاڪم شدہ،زنگ تلفن سڪوت را مے شڪند. نورا بے میل تلفن را جواب میدهد:بلہ؟ _سلام! خوبے عزیزم؟ _چند لحظہ گوشیو بدم بہ خودش! دستگیرہ ے در را میفشارم ڪہ نورا صدایم میزند:آیہ! بہ سمتش برمے گردم،گوشے تلفن را در دستش تڪان میدهد:مطهرہ س! مادرم نفس عمیقے میڪشد و روے مبل مے نشیند،رو بہ پدرم میگوید:نترس همیشہ حرف خودتہ! اینم بدبخت ڪن! چند لحظہ بہ نورا نگاہ میڪنم سپس بہ سمتش مے روم. گوشے تلفن را از دستش میگیرم:جانم مطهرہ؟ صداے پر انرژے اش مے پیچید:سلام رفیقِ نارفیق! امروز چرا نیومدے مدرسہ؟ آرام میگویم:سلام یڪم حالم بود! _اِ چت شدہ؟ _هیچے! فشارم افتادہ بود! _الان خوبے؟ پوزخند میزنم:آرہ خیلے خوبم! ادامہ میدهم:همینو میخواستے بپرسے؟ خجول میگوید:نہ! راستش مامان و بابام رفتن ختم،محدثہ رم با خودشون بردن،خونہ تنهام گفتم یڪے دو ساعت بیاے پیشم عربے ام باهام ڪار ڪنے اما دیگہ پشیمون شدم ببخشید نمیدونستم حالت بدہ! سریع میگویم:نہ نہ! الان میام! _آخہ.... اجازہ نمیدهم حرفش را بزند:پنج دیقہ دیگہ خونہ تونم! سپس بدون خداحافظے تلفن را قطع میڪنم. رو بہ مادرم میگویم:مامان و باباے مطهرہ رفتن ختم تنهاس گفت برم پیشش. پدرم میگوید:لازم نڪردہ! یاسین مُردد میگوید:مطهرہ ڪہ دختر خوبیہ! مادرم بہ من زل میزند:برو! ڪتاباے امروزتم ببر ببین معلما چے گفتن. پدرم با اخم نگاهش میڪند:من باباشم میگم نرو تو میگے برو؟! مادرم از روے مبل بلند میشود:بس ڪن دیگہ! بہ اندازہ ے ڪافے از دستت ڪشیدم دیگہ حوصلہ ندارم! نورا نگاهے بہ من و یاسین ما اندازد،لبش را بہ دندان میگیرد و رها میڪند. آرام میگوید:الان بحثشون بالا میگیرہ،تو سریع برو پیش مطهرہ،منم یہ جورے یاسینو ببرم بیرون! پدرم برافروختہ میشود:حرف دهنتو بفهم پروانہ! هر چے جلوے بچہ ها بہ دهنت میاد بارم میڪنے! نورا دست یاسین را میگیرد و بہ سمت اتاقش میبرد. من هم بے حوصلہ صحنہ را ترڪ میڪنم،چادر نمازم را مرتب تا میڪنم و روے رخت آویز مے اندازم. با ڪمے جستجو روسرے بلند مشڪے و چادر قجرے ام را مے یابم. صداے بغض آلود مادرم اعصابم را بہ هم ریخته:نمیفهمے؟!‌ آیہ هادے رو نمیخواد! پدرم عصبے میخندد:بے جا ڪردہ! نڪنہ میخواد برہ براے من از ڪوچہ و خیابون داماد بیارہ؟! روسرے ام را سر میڪنم. مادرم لحنش را ڪمے نرم میڪند:مگہ آیہ چندسالشہ؟! یہ جورے عجلہ دارے انگار چهل سالشہ موندہ رو دستمون! نمیخواد الان ازدواج ڪنہ دست بردار دیگہ. دلم ڪمے قرص میشود،مادرم را پشتم دارم! چادرم را هم سر میڪنم و ڪولہ ے مدرسہ ام را یڪ طرفہ روے دوشم مے اندازم. پدرم فریاد میزند:یہ چیزاییو نمیدونید! همہ ے این ڪارا بہ نفع آیہ س! _خب بگو مام بدونیم! پدرم پوفے میڪند و میگوید:آیہ نمیخواد شوهر ڪنہ دیگہ؟ مادرم محڪم پاسخ میدهد:آرہ! پدرم جدے میگوید:بہ یہ شرط! درسشو ول ڪنہ! میخواهم بہ سمت در قدم بردارم ڪہ با ذوق بگویم با ڪمال میل ڪہ با جملہ ے بعدے اش خشڪم میزند! _همین امشبم وسایلشو جمع ڪنہ برہ یزد پیش عزیز! مادرم با حرص میگوید:چے؟! _همین ڪہ گفتم! در اتاق را باز میڪنم،پدرم بدون اینڪہ نگاهم بڪند میگوید:ڪدوم آیہ؟ میذارے هادے بیاد خواستگارے یا مدرسہ رو ول میڪنے براے همیشہ میرے پیش عزیز؟! گیج لب میزنم:براے همیشہ؟! مُسمم میگوید:براے همیشہ! مادرم مبهوت نگاهش را میان من و پدرم مے چرخاند! ڪنار پدرم مے نشیند:چرا باید بذارم برہ پیش مادرِ تو؟! انگشت اشارہ اش را بہ سمت مادرم میگیرد:حرفو زدم اینطورے خیالم راحتہ! انتخاب با خود آیہ س! آب دهانم را فرو میدهم،یا اینجا بمانم درسم را بخوانم و تن بہ ازدواج اجبارے بدهم یا همین امشب وسایلم را جمع و درس و خانوادہ ام را رها ڪنم،بروم یزد پیشِ مادربزرگم! همہ ے وجودم فریاد میزند محڪم باش و دومے را انتخاب ڪن. ڪنارِ در مے نشینم، بگذریم از درس نخواندن و این چندماهے ڪہ بہ ڪنڪور ماندہ. بگذریم از جدا شدن از مادرم و نورا و یاسین! بگذریم از دورے از تهران و رفتن بہ شهر غریبے ڪہ باید با یڪ پیرزن،تنها روز و شبم را سر ڪنم‌ بگذریم از گرماے یزد و تنها ماندنم! از عزیز نمیشود گذشت! پیرزنے هفتاد سالہ با عقاید بستہ تر و بدتر از پدرم! با آن سختگیرے ها و تندے ڪردن ها! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ حتے اجازہ نخواهد داد روے آفتاب سوزانِ یزد را ببینم ڪہ مبادا خدا قهرش بگیرد و سوسڪمان ڪند! مے ماند گزینہ ے اول، قبول ڪردنِ هادے... چطور بسازم با مردے ڪہ دلش جاے دیگریست و مرا نمیخواهد؟! بازے سرنوشت،عجیب است! همہ چیز دست بہ دست هم دادہ بود تا، من براے #تو بشوم وَ تو براے #من ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ چند روزیست آرام گرفتہ ام،حالِ مادرم و نورا هم تعریفے ندارد. بیچارہ یاسین! چہ اشڪے برایم ریخت! در این بین تنها پدرم خوشحال است،بہ خواستہ اش رسید. دلم آشوب است،مدام میگویم: "بزن زیر همہ چیزو رفتن پیش عزیزو قبول ڪن،هنوز دیر نشدہ!" امروز روز موعود است،خانوادہ ے عسگرے براے خواستگارے رسمے مے آیند. نگاهم بہ لباس هایم مے افتد،همان سارافون و دامن زیتونے را پوشیدم. مادرم روسرے ام را مدل لبنانے درست ڪرد،چادر ڪرم رنگے با گل هاے ریز و درشت نباتے روے تخت برایم گذاشتہ. سفارش ڪردہ اگر چہ راضے نیستم ولے رسمِ ادب و احترام را براے مهمان ها بہ جا بیاورم،مبادا برنجانمشان یا آبروے خانوادہ را ببرم! از روے زمین بلند میشوم،قرآنم را از ڪتابخانہ برمیدارم. من آشوبم و تو آرامش اے #معبودِ من! تو بگو چہ ڪنم؟! در دل صلواتے میفرستم و نیتم را میخوانم،سپس قرآن را باز میڪنم. و با‌ چہ آیہ اے خطابم میڪنے ڪہ اطاعت ڪنم! "وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا" در برابرشان از روى مهربانى سر تواضع فرود آور و بگو:اى پروردگار من،همچنان كہ مرا در خُردى پرورش دادند،بر آنها رحمت آور. چندین بار آیہ را میخوانم تا دلم قرص شود ڪہ خودش فرمان دادہ! باید احترام پدرم را حفظ ڪنم! قرآن را میبندم و میبوسم،زمزمہ میڪنم:حتما یہ خیرے هست! خودت هوامو داشتہ باشو راہ درستو جلوم بذار! همین ڪہ لبانم را از جلد قرآن جدا میڪنم صداے زنگِ در مثلِ ناقوس مرگ در گوشم مے پیچید! قرآن را سر جایش میگذارم،مضطرب روے زمین مے نشینم. دیگر مثل دفعہ ے اول ڪنجڪاو نیستم هادے و واڪنشش را ببینم! خدا ببخشد چقدر دعا ڪردم اتفاقے بیوفتد ڪہ نیایند! صداے خوش و بش آقاے عسگرے و پدرم مے آید،بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشمم مے چڪد. ڪسے مدام در سرم میگوید: "دیر نشدہ آیہ بهمش بزن! موندن پیش عزیز و قانوناش بهتر از اینہ زندگیتو ڪنار هادے سیاہ ڪنے! " و با پایان این جملہ تصویر هادے و نازنین جلوے چشمانم نقش مے بندد. نہ! هنوز فرصت دارم تا همہ چیز را بہ هم بزنم! از ڪنارِ تو بودن باید ترسید، بویِ عشق میدهے و دل فریبے! بہ سمت در اتاق میروم،ڪلید را در قفل مے چرخانم و در را قفل میڪنم! در بستم بہ روے عشق، از پنجرہ آمد... میشود آن چیزے ڪہ باید بشود... باید مے آمدے،تا جوانہ بزند عشق، در وجود خاڪے ام، وَ از آن چیزے بروید؛بہ نامِ قلب تا جان بگیرد این ڪالبدِ مُردہ باید مے آمدے، از آن بایدهایِ باید... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 پ.ن:آیہ اے ڪہ ذڪر شد،آیہ ے بیست و چهارم سورہ ے الاسراء ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ نفس عمیقے میڪشم و بہ دَر تڪیہ میدهم،چرا آرام نمیگیرم؟! صداے خندان فرزانہ و آقاے عسگرے حالم را بدتر میڪند. تمامِ وجودم را گوش میڪنم تا بشنوم چہ تصمیمے میگیرند براے ما! صحبت هایشان گُل انداختہ،چنان راجع بہ اوضاع اقتصادے و وضعیت جامعہ صحبت میڪنند ڪہ انگار ڪارشناس برنامہ هاے مهم رسانہ ے ملے اند! لبم را بہ دندان میگیرم:خدایا! نمیشہ الان یہ زلزلہ اے،طوفانے،گردبادے چیزے بیاد؟! هیچڪس هیچیش نشہ فقط من بمیرم! ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:نہ! چرا من بمیرم؟! هادے همون وسط سڪتہ ڪنہ خشڪ بشہ تا درس عبرتے بشہ براے آیندگان! بے اختیار آرام میخندم،دلم خوش است بہ همین خوشے هاے الڪے! چند دقیقہ میگذرد،دستانم را درهم قفل ڪردہ ام و مدام صلوات میفرستم. _آیہ! عزیزم! مادرم میخوانَدَم،آب دهانم را فرو میدهم،بے حرڪت سر جایم ایستادہ ام. _مامان جان بیا پیش ما! نگاهے بہ چادرے ڪہ روے تخت منتظر است مے اندازم،رنگِ روشنش انگار بہ من دهان ڪجے میڪند! ڪہ آیہ نتوانستے بخت سفیدت را خودت انتخاب ڪنے! چہ میدانستم ڪہ بختِ سفید پیش رویم ایستادہ و من خودم همہ چیز را سیاہ میڪنم...! چند تقہ بہ در میخورد،بہ خودم مے آیم. صدایِ مادرم رنگ نگرانے و التماس دارد:آیہ جان! نمیاے؟ و سپس دستگیرہ ے در را میفشارد،چندین بار این ڪار را تڪرار میڪند اما فایدہ اے ندارد؛در باز نخواهد شد! زمزمہ میڪند:تو رو خدا آبرو ریزے نڪن! نفس عمیقے میڪشم و زیر لب میگویم:توڪل بہ خودت! بہ سمت در برمیگردم و ڪلید را مے چرخانم،مادرم با استرس در را نیمہ باز میڪند،با دیدن چهرہ ے آرامم نفسے از سَرِ آسودگے میڪشد،لبخند مهربانے نثارم میڪند و میگوید:فدات بشم زود بیا! چیزے نمیگویم و در را میبندم! بہ سمت تخت قدم برمیدارم؛با اڪراہ چادر را سر میڪنم. باز هم مُرددم براے بیرون رفتن از این اتاق،دلم حس میڪرد میدان جنگ بیرون از اینجا را، وَ فاتحِ قلبم ڪہ بہ انتظارم نشستہ! دستگیرہ ے در را میفشارم،هم زمان میگویم:بسم اللہ الرحمن الرحیم! چند قدم ڪہ برمیدارم مهمان ها را میبینم،بہ خودم نهیب میزنم: "انقدر خودتو گول نزن! مهمون نیستن خواستگارن! خواستگار!" فرزانہ و آقاے عسگرے ڪنارِ هم روے مبل دونفرہ اے نشستہ اند،همتا و یڪتا هم آرام و محجوب با هادے روے مبل سہ نفرہ. پدرم روے مبل تڪ نفرہ اے نزدیڪ بہ آقاے عسگرے نشستہ. مادرم در جمع نیست،بہ سمت آشپزخانہ برمیگردم؛با نورا مشغول چیدن میوہ ها در ظرف مخصوص هستند. سرفہ اے میڪنم و بلند میگویم:سلام! همہ ے نگاہ ها بہ سمت من برمیگردد بہ جز نگاہ هادے! ڪت و شلوار مشڪے با پیراهن آبے روشن پوشیدہ،نگاهم بہ صورتش مے افتد؛ریش هایش را زدہ! همہ گرم جواب سلامم را میدهند،مُرددم ڪہ بہ جمع بپیوندم یا بہ مادرم و نورا! فرزانہ با لحن مهربانے میگوید:آیہ جون بیا پیش ما! بہ سمت مادرم سر برمیگردانم،چشمانش را با آرامش باز و بستہ میڪند یعنے برو! دست و پاهایم ڪمے مے لرزند،آرام بہ سمتشان میروم. با فرزانہ دست میدهم میخواهم دستش را رها ڪنم ڪہ محڪمتر دستم را میفشارد و گونہ ام را مے بوسد. بہ زور لبخند ڪَجے ڪُنجِ لبانم مے نشانم و بہ سمت همتا و یڪتا میروم. هر دو روسرے بنفش بہ سبڪ لبنانے سر ڪردہ اند؛ مدل چادرشان هم یڪیست،تشخیصشان غیر ممڪن است! گیج میگویم:الان ڪے همتاس ڪے یڪتا؟! هر دو میخندند،یڪے شان میگوید:من همتام. با دست بہ یڪتا ڪہ ڪنارش نشستہ اشارہ میڪند:ایشونم یڪتا! یڪتا با شیطنت میگوید:از آشنایے باهات خوشوقتیم! وَ شما؟ سپس ریز میخندد،فرزانہ چشم غرہ اے نثارش میڪند ڪہ خندہ اش را جمع میڪند. با هر دویشان دست میدهم،میخواهم روے مبل بنشینم ڪہ همتا با شیطنت میگوید:وَ اصلِ ڪارے خان داداشمونہ ها! سپس چشمڪے میزند،هادے نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے بہ همتا مے اندازد،میخواهد سرش را پایین بیاندازد ڪہ نگاهش بہ من مے افتد. سریع نگاهش را مے دزدد و زیر لب میگوید:سلام! لب میزنم:سلام! آقاے عسگرے رو بہ من میگوید:عروس خانم! نمیخواے چایے معروفو بیارے؟ از شنیدن لفظے ڪہ استفادہ ڪرد مے لرزم،با حرص گوشہ ے چادرم را در مشتم میفشارم. نورا همانطور ڪہ میخواهد ڪنارم بشیند میگوید:برو چاییا رو بیار! دستہ ے مبل را میگیرم:باشہ! همین ڪہ مے ایستم،یڪتا مے پرسد:پس یاسین ڪو؟ متفڪر جواب میدهم:نمیدونم! تو اتاق نبود! سپس بہ نورا چشم مے دوزم،سرے تڪان میدهد و میگوید:تو اتاق منہ! بہ غیرتش برخوردہ و قهر ڪردہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب @zoje_beheshti

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ فرزانہ با ذوق میگوید:الهے! چادرم را مرتب میڪنم و بہ سمت آشپزخانہ میروم،مادرم چایے ها را خوشرنگ در فنجان هاے شیشہ اے ریختہ. در حالے ڪہ ظرف شیرینے را برمیدارد میگوید:من شیرینیو میبرم چند لحظہ بعد توام چاییا رو بیار! سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و بہ رفتنش خیرہ میشوم. چند لحظہ بعد سینے چایے را برمیدارم،خدا خدا میڪنم از دستم نیوفتد‌. طبق رسوم اول بہ آقاے عسگرے و فرزانہ تعارف میڪنم،سپس بہ سمت همتا و یڪتا میروم. نوبت بہ هادے ڪہ میرسد با مڪث طولانے فنجان چایے را برمیدارد و لب میزند:ممنون! لحنش از من هم سردتر است! یخ میزند جانم! وقتے سینے چایے را میگردانم ڪنار نورا مے نشینم،مادرم مدام ظرف شیرینے را تعارف میڪند،فرزانہ همانطور ڪہ از قندان قند برمیدارد میگوید:تا بلہ رو‌ نگیریم شیرینے نمیخوریم! سپس بہ هادے چشم مے دوزد،هادے ڪلافہ فنجان چایش را بہ لبانش نزدیڪ میڪند و جرعہ اے مے نوشد. ساڪت سرم را پایین مے اندازم و بہ فرش خیرہ میشوم. مادرم آرام ڪنار گوشم میگوید:زشتہ! برو براے خودتم چایے بریز! _نمیخوام! چند دقیقہ میگذرد همہ در سڪوت مشغول نوشیدن چاے هایشان هستند،چشمم بہ دستہ گلے ڪہ ڪنار میز تلفن قد علم ڪردہ مے افتد‌. دستہ اے رز سفید و صورتے ڪہ با طنازے ڪنار هم قرار گرفتہ اند،همہ ے گل ها در ڪاغذِ صورتے خوشرنگے پیچیدہ شدہ اند و ربان تورے سفیدے بہ شڪل پاپیونے با ظرافت دورِ دستہ گل گرہ زدہ شدہ. نگاهم را از دستہ گل میگیرم و دوبارہ فرش را مے ڪاوم. آقاے عسگرے آخرین جرعہ ے چاییش را مے نوشد،در حالے ڪہ فنجانش را روے میز میگذارد رو بہ پدرم میگوید:مصطفے جان! با اجازہ ت! پدرم با غرور میگوید:خواهش میڪنم،صاحب اختیارے! آقاے عسگرے سرفہ اے میڪند و رو بہ جمع میگوید:دیگہ مجلسو رسمے تر ڪنیم! تا الانم دست دست ڪردیم و اتفاقات نذاشت این جمع زودتر دور هم جمع بشن! با اجازہ ے آقا مصطفے و پروانہ خانم این دوتا جوون برن باهم صحبت ڪنن‌. با استرس لبم را میجوم،مادرم بلند میگوید:آیہ جان! آقا هادے رو راهنمایے ڪن! سرم را بلند میڪنم و نفس عمیقے میڪشم،بے اختیار بہ هادے چشم مے دوزم. از فنجان چایش فقط چند جرعہ ڪم شدہ! با اشارہ ے بعدے مادرم از روے مبل بلند میشوم،هادے هم بدون اینڪہ سرش را بلند ڪند بہ سمتم مے آید. با فاصلہ ڪنارم مے ایستد و آرام میگوید:ڪجا باید بریم؟ بہ طرف اتاقم قدم برمیدارم،با حفظ فاصلہ پشت سرم مے آید. در اتاق را باز میڪنم و بدون اینڪہ تعارفش ڪنم اول خودم وارد میشوم. پشت سرم داخل میشود و در را میبندد. بدون اینڪہ بہ اطراف‌ نگاہ ڪند بہ سمت تخت یاسین میرود:میتونم بشینم؟ بہ زور لبانم را از هم باز میڪنم:بفرمایید. ڪتش را از تنش در مے آورد،روے تخت یاسین مے نشیند و ڪت را ڪنارش میگذارد. براے اولین بار مستقیم من را نگاہ میڪند،همانطور ڪہ بہ صورتم خیرہ شدہ میگوید:شما نمے شینید؟! بہ سمت تختم مے روم و رو بہ رویش مے نشینم،انگشتانش را در هم قفل ڪردہ؛نفس عمیقے میڪشد:خب باید چے بگم؟! نگاهم را بہ پاهایم مے دوزم:نمیدونم! سنگینے نگاهش را حس میڪنم،اما واڪنشے نشان نمیدهم! _این رفتار از روے خجالت نیست! سرم را بلند میڪنم،بہ چشمانش زل میزنم و محڪم میگویم:چون از روے نارضایتیہ! لبخند شیرینے میزند،از آن لبخندها ڪہ حَبہ حَبہ قند ازشان مے ریزد! _خوبہ! میخواهد چیزے بگوید ڪہ صداے زنگ موبایلش مانع میشود،با گفتن "عذر میخوام" ڪتش را برمیدارد و موبایلش را بیرون میڪشد. نگاهے بہ نامِ مخاطب مے اندازد و سریع جواب میدهد. زمزمہ وار میگوید:عزیزم! الان جایے ام سر فرصت بهت زنگ میزنم! سپس قطع میڪند. تشخیص اینڪہ چہ ڪسے بود ڪار سختے نیست،حالم بدتر میشود. باید ڪنار این مرد باشم و عشقش بہ زنے دیگر را ببینم؟! مانند احمق ها! خانوادہ ها خیالشان راحت باشد،هادے هم معشوقعہ اش را داشتہ باشد و تنها این وسط من بسوزم و بسازم! نفس عمیقے میڪشم و بے ارادہ بہ قرآنے ڪہ در ڪتابخانہ گذاشتہ ام نگاہ میڪنم‌‌. گویے التماسش میڪنم ڪہ نجاتم بدهد،سختے زندگے با مردے مثل پدرم بس نبود؟! صداے هادے روے اعصابم میرود:هادے عسگرے بیست و چهار سالہ،تحصیلاتم لیسانس حسابدارے،تو یہ شرڪت بیمہ ڪار میڪنم ڪہ پدرتون آدرسشو دارہ،گاهے ام ڪاراے مالے بابا رو انجام.... اجازہ نمیدهم حرفش را تمام ڪند،با صداے بغض آلود میگویم:میتونید خانوادہ تونو راضے ڪنید ڪنار بڪشن؟! سیاهے چشمانش متعجب نگاهم میڪنند،تلو تلو میخورند شَبِ چشمانش! لب میزند:اگہ میتونستم ڪہ الان اینجا نبودم! آب دهانم را فرو میدهم،میخورم این بغضِ درماندہ را! آهستہ میگویم:پس هر دوتامون مجبوریم! پوزخند میزنم و ادامہ میدهم:البتہ من یہ راہ دیگہ ام دارم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ نفس عمیقے میڪشد و میگوید:الان خودمونو ببازیم چے میشہ؟! چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم:هیچے! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و میگوید:من یہ فڪرے دارم البتہ اگہ شما همڪارے ڪنید! ڪنجڪاو چشم بہ ڪتش چشم میدوزم،ادامہ میدهد:یہ سرے قضایا هست ڪہ نمیتونم بگم! اما همونطور ڪہ متوجہ شدید دلم یہ جاے دیگہ س و خانوادہ م همراهے نمیڪنن! سوال احمقانہ اے مے پرانم:چرا؟! چند لحظہ مڪث میڪند سپس جواب میدهد:چون قبولش ندارن! اصرارشون روے شماست! میدونم منم براے شما اجبارم! سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان میدهم،دستے بہ گونہ اش میڪشد و میگوید:اگہ بهم جواب منفے بدید چے میشہ؟ لبم را میگزم،باید بگویم؟! شاید بتواند ڪمڪم ڪند. _حق درس خوندن ندارم و باید از خانوادہ م جدا بشم برم یزد پیش مادربزرگم. ابروهایش را بالا میدهد:خب چرا؟! سردرگم میگویم:خودمم نمیدونم دلیل این همہ اصرار بابا چیہ؟! از وقتے.... ادامہ ے حرفم را میخورم،میخواستم بگویم از وقتے شهاب وارد زندگے مان شد پدرم پافشارے را شروع ڪرد! _ول ڪردن درس و خانوادہ براتون خیلے سختہ؟ مُردمڪ هاے چشمانم را روے گردنش ثابت میڪنم:سخت تر از اینا زندگے ڪردن با مادربزرگمہ! شاید سخت تر از تن دادن بہ این.... و باز حرفم را ادامہ نمیدهم. انگشتانش را میان موهایش میبرد:میشہ امشب هیچ جوابے ندید؟ فقط بگید میخواید چند روز فڪر ڪنید! با حرص میگویم:بعدش چے؟! خیلے دارہ ڪشدار میشہ! ڪتش را برمیدارد و مے ایستد،همانطور ڪہ با ژست خاصے ڪتش را تن میڪند میگوید:بعد از چند روز بگید میخواید بیشتر باهم آشنا بشیم و شرط بذارید حاضر نیستید فعلا عقد دائم ڪنیم! بهونہ بیارید بگید بخاطرہ مدرسہ و دردسراش،از طرفے تا ڪامل منو نشناختید ازدواج دائمو قبول نمیڪنید‌. متفڪر میگویم:خب! یقہ ے ڪتش را مرتب میڪند و دوبارہ لبخند عجیبے بہ رویم مے پاشد:منم همین شرطا رو میذارم بہ علاوہ ے اینڪہ تا قضیہ رو رسمے نڪردیم نباید بہ اقوام بگن! متعجب میگویم:این شبیہ ازدواج سورے نیست؟! نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے میڪند و با لحن بدے مے پرسد:زیاد رمان میخونید؟! اخم میڪنم:نہ هر رمانے! رو بہ رویش مے ایستم،خونسرد میگوید:من ڪہ ازتون نخواستم نقش عاشق و معشوقو بازے ڪنیم یا وانمود ڪنیم همہ چیز خوبہ! ما داریم همون چیزے ڪہ هستو میخوایم،میخوایم بیشتر باهم آشنا بشیم تا تصمیم بگیریم بگیم آرہ یا نہ! جدے نگاهم میڪند،برق چشمانش ذوبم میڪنند:اما از همین اولش میدونیم براے هم غیر ممڪنیم! چہ خوب میدانستے هادے! ڪہ غیر ممڪن ترین ممڪن منے! بہ سمت در قدم برمیدارد،میخواهد دستگیرہ ے در را بفشارد ڪہ بہ سمتم برمیگردد:از همین اول بهم قول میدیم! آهستہ میگویم:چیو؟! لبانش آیہ اے واجب و سجدہ دار برایم قرائت میڪنند:تو این مدت دلبستن نداریم! با غرور لبخند میزنم:قبولہ! مغرور تر از من چشمانش را بہ نشانہ ے "باشه" باز و بستہ میڪند. سپس در را باز میڪند و تعارف میڪند اول من خارج بشوم. پیروز این میدان،نہ من بودم نہ تو! عشق بود! هر دو باختیم، بہ عشق...! از آن باخت ها ڪہ براے توصیفش روزے باید هزار بار خواند:احلے مِن العَسل! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

‏‪♥️🙇‍♂🙇‍♂🙇‍♂🙇‍♂ ‏‮‏‪خدایا ای قادر مطلق شفای همه ی مریضا رو بده خودت بلا رو از سرزمینم دور کن و دل همه رو شاد کن ای مهربانترین مهربانان🤲🏻🤲🏻

اللهم عجل لولیک الفرج🤲🏻

💠 امام خامنه ای : یقیناً هر چیزی که کمک کند به سلامت جامعه و عدم شیوع این بیماری [کرونا]، یک حسنه است؛ در نقطه‌ی مقابل هر چیزی که کمک کند به شیوع این بیماری، یک سیّئه است.‌ ○ ‌خدای متعال ما را موظّف کرده که نسبت به سلامت خودمان و سلامت دیگران و سلامت مردم، احساس مسئولیّت کنیم. ۹۸/۱۲/۱۳ #امام_خامنه_ای ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

🔴 فوری/خوزستان قرنطینه شد ورودی‌های استان خوزستان کامل بسته شد استاندار خوزستان: 🔹هر فردی که خواهان خارج شدن از استان بود به آن گوشزد کنید که نمیتواند دیگر به استان بازگردد و جلوی آن گرفته می شود

خاطره ای از شهید باکری😔 واقعا کجایند شورآفرینان عشق😔

💠 امام خامنه ای : یقیناً هر چیزی که کمک کند به سلامت جامعه و عدم شیوع این بیماری [کرونا]، یک حسنه است؛ در نقطه‌ی مقابل هر چیزی که کمک کند به شیوع این بیماری، یک سیّئه است.‌ ○ ‌خدای متعال ما را موظّف کرده که نسبت به سلامت خودمان و سلامت دیگران و سلامت مردم، احساس مسئولیّت کنیم. ۹۸/۱۲/۱۳ #امام_خامنه_ای ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯

🔴 در این ویدیو سندی از اوج رذالت دولت تروریستی آمریکا در ساخت بیماریهای بیولوژیک را خواهید دید. ۵ سال قبل بیل گیتس تصویری سلولی از کرونا را نمایش می دهد و می گوید در آینده میکروب ها قدرت را در دنیا دیکته می‌کنند! ▪️وَ مَکروا مَکراللّه واللّه خَیرُالماکِرین نمرود هم که باشی، به امر خدا پشه ای بال شکسته، تو را نابود خواهد کرد... بإذن الله باشد که بزودی اجماع جهانی برعلیه شیطان بزرگ آمریکا شکل گرفته و این کشتی تایتانیک را در دریای جنایات خود غرق کند. ✍"محمدصالحی"

💢شرط قبولی اعمال #قبولی #اعمال 🎤استاد عالی ------------------------------

رونمایی از چهار دستاورد‌ ضدعفونی کننده در نیروی زمینی سپاه

ثواب یهویی💫 سه تا صلوات برای ظهور" اقا امام زمان"❤️ و نابود شدن این ویروس منحوس😌🌱

جلسه هيات دولت جهت مبارزه با كرونا😐 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‏ ‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌

با یه سلام به آقا اباعبدالله❤️ شبتون بخیر و مهدوی🌹✋