ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست نیمه شب باز هوای حرمش زد به سرم

اللَّهُمَّ ارْزُقنى التَّجافِىَ عَنْ دارِ الغُرُورِ ، وَالإِنابَةَ إِلَىٰ دارِ الْخُلُودِ ، وَالاسْتِعدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوتِ. خدایا، دوری از خانه فریب و بازگشت به خانه جاویدان و آمادگی برای مرگ پیش از رسیدن آن را روزی‌ام گردان.

عِندَ فَناءِ الصَّبرِ يَأتِي الفَرَجُ هنوز بی طاقتِ دیدنت، بی تابِ رسیدن بهت نشدیم... کاسه ی صبرمون که لبریز شه میرسیم بهت.. میدونی رفیق بالاخره نشانه ی اینکه رفتی توی باغ بدستت میدن ولو یک برگ سبز باشه رنج راه متحمل شدن میخواد، سوختن در فراق میخواد، به این در و اون در زدن میخواد باید بسوزی، بدوی، اشک بریزی، ناله کنی، از این عالم و اون عالم بپرسی کدوم راه رو باید رفت تا به محبوب رسید عاقبت جوینده یابنده است میرسی... یا به خودش یا به خواصش.. بلاخره نشانه ی اینکه رفته ای توی باغ بدستت میدن #آبـےِ_روشـن

خلاصه همین شبت بخیر غمت نیز هم..

کسی که با معشوقش رابطه عاشقانه برقرار کند و واقعا دلباخته معشوق شود یکی از بزرگ ترین لذت های زندگیش‌خواندن نامه محبوبش خواهد بود او حتی بیشتر از اینکه تمایل داشته باشد به محبوبش نامه بنویسددوست دارد نامه های او را بخواند به ویژه اگر معشوق کرشمه ای‌ هم آمده باشد و لطفی هم کرده باشد:))

واقعا میخوای عادی بمیری؟! یه وقت دست کسی بهت نخوره که باید غسل کنه... رو تخت غسال خونه این ور اون ور بشی... تو دهنت پنبه بزارن... عادی بمیری؟! کشکی کشکی؟! حیف نیست؟؟؟

از همونا!

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد؟ ای خواجه درد نیست، وگرنه طبیب هست!

از گناه ما و به‌ خاطر اعمال ما است که آن حضرت هزار سال در بیابان‌ها دربه‌در و خائف است! در محضر بهجت

گفتم: «امروز دربی پایتخت است بیا خانه ما تا با هم تماشا کنیم» خندید و گفت: «کمیته انضباطی مرا از دیدن این بازی محروم کرده است!» با تعجب پرسیدم: «کمیته انضباطی؟» گفت: «پریروز که نماز می خواندم در نماز مدام به فکر بازی دربی بودم بعد از نماز خیلی خجالت کشیدم و با خودم گفتم این نماز بود یا فوتبال؟ برای اینکه دیگر در نماز حواسمان به فوتبال نرود خودم را جریمه کردم و عهد بستم که این دربی را نبینم!!» از همتش خوشم آمد. خندیدم و گفتم: «من اگر بخواهم به خاطر فکرهایی که در نمازم می‌آید خودم را جریمه کنم، از زندگی ساقط می شوم!!» نفس انسان سرکش است اگر مهار نگردد افسارگسیخته آینده را به تباهی می کشاند، تنبیه نفس را رام کرده به اصلاح می رساند.