🔰 بررسی آیه مالک یوم الدین مفسران در ترکیب مالک یوم الدین اختلاف دارند که آیا کلمه مالک می تواند همچون رب العالمین، الرحمن و الرحیم صفت برای اسم معرفه ای مانند الله باشد یا نه؟! منشا اختلاف: _ مالک اسم فاعل است. _ اضافه مالک به یوم اضافه لفظی است. _ اضافه لفظی مفید تعریف نیست. _ مالک معرفه بالاضافه نیست. _ صفت باید در تعریف و تنکیر از موصوف تبعیت کند. _ اگر مالک صفت برای الله باشد لازم می آید توصیف معرفه به وسیله اسم نکره و تالی باطل است پس مقدم نیز باطل است. منتظر پاسخ های شما هستیم؟! #سوال 4 #ادبیات_کاربردی #ادبیات_قرآنی https://eitaa.com/adab_quran

🔰 بررسی نحوی مسئله قتل فرزند در قرآن!! واژه املاق دو بار در قرآن کریم به کار رفته است و هر دو مربوط به بحث کشتن فرزند و یا جنین و جلوگیری از فرزندآوری و ازدیاد نسل است؛ تفاوت نحوی این دو مورد چیست؟! این تفاوت نحوی چه تاثیری در تفسیر و ترجمه آیه دارد؟! 1. سوره أنعام، آیه 151 قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ لَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُم مِّنْ إِمْلَاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَ لَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ 2. سوره اسرا، آیه 31 وَ لَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا سوال 5 #ادبیات_کاربردی #ادبیات_قرآنی https://eitaa.com/adab_quran

🔰 درباره وزن فعیل این وزن در چند مورد به کار می رود: 1. در معنای اسم مفعول ثلاثی مجرد همانند قتیل > مقتول 2. در معنای اسم مغعول ثلاثی مزید همانند سعیر > مسعّر 3. در معنای اسم فاعل ثلاثی مجرد همانند بدیع > مُبدِع 4. در معنای مصدر یا اسم مصدر همانند رحیل به معنای کوچ کردن 5. در معنای صفت مشبهه همانند کریم 6.در معنای صیغه مبالغه همانند علیم https://eitaa.com/adab_quran

#نکته_کاربردی 🔻 اگر وزن فعیل در معانی اول تا چهارم به کار رود که تکلیف روشن است. 🔻 اگر وزن فعیل در معانی اول تا چهارم به کار نرود، از کجا بدانیم صیغه مبالغه است یا صفت مشبهه؟! مثلا علیم یا کریم بر چه اساسی صفت مشبهه یا صیغه مبالغه است؟! یکی از اساتید در پاسخ به این سوال می فرمایند: اگر آن کلمه 1. بر وزن فاعل بیاید در این صورت وزن فعیل در چنین حالتی، صیغه مبالغه است همانند علیم که بر وزن فاعل نیز به کار رفته (عالم) 2. بر وزن فاعل نیاید در این صورت وزن فعیل در چنین حالتی، صفت مشبهه است همانند کریم که بر وزن فاعل به کار نرفته (کارم استعمال نشده) یا جمیل https://eitaa.com/adab_quran

#ادبیات_قرآنی 🔅 بررسی ادبی «لا اله الا الله» در تقریرات میرزای نائینی (1) 🔹 در تقریرات اصولی میرزای نائینی (رحمة الله علیه) درباره اینکه «لا اله الا الله» افاده معنای توحید می کند یا خیر، اشکال و جوابی آمده است بدین مضمون: 🔻اشکال: درباره خبر «الا» در اینجا دو احتمال است: 1. موجود؛ طبق این احتمال، جمله مذکور بر ممکن نبودن معبود و إله دیگر دلالت ندارد چون صرفا می گوید معبود دیگری غیر از الله موجود نیست اما آیا معبود دیگری غیر از الله ممکن هست یا نیست؟! جمله مذکور ساکت است. 2. ممکن؛ طبق این احتمال اولا جمله مذکور دال بر این است که معبود دیگری غیر از الله ممکن نیست ثانیا جمله مذکور دلالتی بر وجود الله ندارد. ادامه دارد... https://eitaa.com/adab_quran

#شعر #قرآن شعر زیر از جناب حافظ شیرازی، درباره کیست و به کدام مسئله قرآنی اشاره می کند؟! ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد دل رمیده ما را انیس و مونس شد نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مُدَرّس شد کدام آیه قرآن به این موضوع اشاره کرده است؟! https://eitaa.com/adab_quran

👓 وقتی از طلبگی فقط صرف و نحو را خوب خوندی و می‌گن منبر برو😂 💬 زبل الطلاب @HozeTwit

بسم الله 💢 بررسی فعل «کان» در آیه 280 سوره بقره 🔅 «وَإِن كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيْسَرَةٍ» دو احتمال وجود دارد: 1. تامه باشد؛ در این صورت ذو فاعل آن خواهد بود. 👈 طبق این احتمال ترجمه اکثر مترجمان اشتباه خواهد بود چون این بزرگواران کان را ناقصه ترجمه کرده و برایش اسم و خبر در نظر گرفته اند. 2. ناقصه باشد؛ در این صورت ذو اسم آن خواهد بود. 👈 طبق این احتمال نیز ترجمه اکثر مترجمان اشتباه خواهد بود چون آنها ذوعسره را خبر کان گرفته اند. ❓نظر شما چیه؟ #ادبیات_کاربردی #ادبیات_قرآنی https://eitaa.com/adab_quran

#نکته_ادبی 🔻مبتدا می تواند اسم صریح باشد و می تواند اسم موول باشد. 🔻آیات زیر از جمله مصادیق قسم دوم مبتدا هستند: وَ أَن تَصُومُوا خَيْرٌ لَّكُمْ.(١٨٤، بقره) وَ أَن تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ (٢٣٧، بقره) وَ أَن تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَّكُمْ (٢٨٠، بقره) #شاهد_مثال_قرآنی #شاهد_مثال #مثال #ادبیات_قرآنی https://eitaa.com/adab_quran

#نکته_ادبی وَ لُوطًا ءَاتَينَٰهُ حُكمٗا وَعِلمٗا (انبیا، 74) وَأَدۡخَلنَٰهُ فِي رَحمَتِنَآ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ (انبیا، 75) وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبلُ فَٱستَجَبنَا لَهُۥ فَنَجَّينَٰهُ وَأَهلَهُۥ مِنَ ٱلكَربِ ٱلعَظِيمِ (انبیا، 76) نقش نحوی «لوطاً» و «نوحاً» چیست؟ کدام بحث نحوی در اینجا به کار می آید؟ https://eitaa.com/adab_quran

#دعای_قرآنی وَ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ: «رَبَّنَا هَب لَنَا مِن أَزوَٰجِنَا وَ ذُرِّيَّٰتِنَا قُرَّةَ أَعيُنٖ وَ ٱجعَلنَا لِلمُتَّقِينَ إِمَامًا». (فرقان، 74) https://eitaa.com/adab_quran

☘ ماجرای آفرینش آدم (ع) و دستور خداوند مبنی بر سجده ملائکه در ترازوی منطق این ماجرا در چندین سوره آمده است؛ در سوره ص چنین می خوانیم: إِذ قَالَ رَبُّكَ لِلمَلَٰٓئِكَةِ: «إِنِّي خَٰلِقُ بَشَرٗا مِّن طِينٖ. ٧١ فَإِذَا سَوَّيتُهُۥ وَ نَفَختُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ». ٧٢ فَسَجَدَ ٱلمَلَٰٓئِكَةُ كُلُّهُم أَجمَعُونَ، ٧٣ إِلَّآ إِبۡلِيسَ ٱستَكبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلكَٰفِرِينَ. ٧٤ قَالَ: «يَٰٓإِبلِيسُ! مَا مَنَعَكَ أَن تَسجُدَ لِمَا خَلَقتُ بِيَدَيَّ، أَستَكبَرتَ أَم كُنتَ مِنَ ٱلعَالِينَ؟». ٧٥ قَالَ: «أَنَا خَير منهُ، خَلَقتَنِي مِن نَّارٖ وَ خَلَقتَهُۥ مِن طِينٖ». 💫 نکته اول: بیان منطقی استدلال ابلیس در دو مرحله 🔻 مرحله اول صغرا: ابلیس از ماده آتش و آدم از ماده خاک خلق شده است. کبرا: هر چیزی که از ماده آتش خلق شده باشد، از نظر مبدا وجودی برتر و بهتر از چیزی است که از ماده خاک خلق شده است. نتیجه: ابلیس از نظر مبدا وجودی بهتر و برتر و آدم از نظر مبدا وجودی پست تر است. 🔻 مرحله دوم اگر ابلیس برای آدم سجده کند (همانگونه که خداوند به آن امر می کند) لازم می آید سجده امر برتر و بهتر برای امر پست تر؛ بیان ملازمه در مرحله اول روشن شد. تالی قبیح است و قبح آن واضح است. نتیجه: مقدم نیز قبیح است پس ابلیس برای آدم سجده نمی کند. 💫 نکته دوم: مغاطات گفتار ابلیس 1. در سجده باید سه چیز را از هم تفکیک کرد: سجده برای، سجده بر، سجده به مثال: مسلمانان برای خدا و بر تربت و به کعبه سجده می کنند. در محل بحث: ملائکه برای خدا و بر زمین و به آدم سجده می کنند. ابلیس بین این سه امر تفکیک نکرده است و بین «سجده برای» و «سجده به» خلط کرده است؛ سجده به آدم منافاتی با برتری ابلیس از منظر مبدا وجودی ندارد همچنانکه پیامبر و ائمه (ع) از نظر مبدا وجودی برتر از کعبه هستند اما به سوی کعبه سجده می کنند؛ چون مهم آن است که سجده برای خدا و به دستور خدا باشد. اینکه به سوی چه چیزی سجده می کنیم، براساس دستور خدا تعیین شده و امری فرعی است همچنانکه بر چه چیزی سجده می کنیم نیز براساس دستور خدا و شریعت تعیین شده و امری فرعی است؛ وهابیت نیز در همین باره دچار اشکال و خلط شده است. 2. ابلیس در بهتر دانستن خود نیز دچار مغالطه شده است؛ چون تنها به بخشی از مبدا وجودی آدم و خودش نگاه کرده است در حالیکه آدم از جانب خداوند به مقام «نفخت فیه من روحی» رسیده و دارای روح الهی شده است لذا ملازمه بیان شده در مرحله دوم استدلال ابلیس منطقی نیست. 1402/تیرماه/21؛ ارومیه #منطق #منطق_کاربردی #قرآن https://eitaa.com/adab_quran