🌹نکته های جالب نحوی ۷۷۹. موارد لازم (ثابت) بودنِ حال 2. عامل حال بر تجدّد صاحب حال دلالت کند؛ مانند: خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِیْفاً در مثال فوق، «خُلِقَ» که عامل حال است بر جدید بودن و قدیم نبودن «الإِنْسان» که صاحب حال است دلالت می کند. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۱ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۰. موارد لازم (ثابت) بودنِ حال 3. موارد سماعی؛ مانند: شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ وَ أُوْلُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ در این مثال، «قائماً» حال لازم برای فاعل «شَهِدَ» یعنی «اللّه» است. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۱ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۱. اصل در حال 🟡 اصل در حال، مفرد بودن است ولی گاهی به صورت جمله و یا شبه جمله عنوان می‌شود چون که جمله و یا شبه جمله می‌توانند جانشین مفرد شوند. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۱ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۲. اعراب و شرط جملهٔ حالیّه 🟢 جملهٔ حالیّه چه اسمیّه باشد و چه فعلیّه محلّاً منصوب است 🟣 شرط جملهٔ حالیّه، آن است که خبری باشد (إنشائی نباشد) و مقرون به چیزی نباشد که آن را به زمان آینده برگرداند؛ بنابراین صحیح نیست گفته شود: جَاءَ زَیْدٌ لَنْ یَسْرَعَ چون بین زمان حال و آینده، منافات است. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۲ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۳. أنواع حال 1. حال مفرد حال مفرد، آن است که یک کلمه باشد و جمله و شبه جمله نباشد ولی ممکن است اسم مثنّیٰ یا جمع باشد؛ مانند: ذَهَبَ مُحَمَّدٌ رَاکِباً و ذَهَبَ التَّلامِیْذُ رَاکِبِیْنَ. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۲ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۴. أنواع حال 2. حال جمله حال جمله، آن است که یک جملهٔ فعلیّه یا اسمیّه روی هم، حالت فاعل یا حالت مفعول را بیان کند و به جای آن جمله بتوانیم یک کلمه قرار دهیم؛ مانند: دَخَلَ التِّلْمِیْذُ یَضْحَکُ یعنی «شاگرد در حالی که می‌خندید، وارد شد» جملهٔ «یَضْحَکُ» یک جملهٔ فعلیّه و روی هم حال است برای «التِّلْمِیْذ» و محلّاً منصوب است و به جای آن می توان کلمهٔ «ضَاحِکاً» را گذاشت. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۲ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۵. أنواع حال 3. حال شبه جمله حال شبه جمله، آن است که ظرف یا جارّ و مجرور باشد و فعل یا شبه فعل مورد تعلّق آنها در جمله، محذوف باشد، مانند: رَأَیْتُ الْقَمَرَ بَیْنَ السَّحَابِ یعنی «ماه را میان ابر دیدم » و شَاهَدْتُ الْعُصْفُوْرَ عَلَی الشَّجَرَةِ یعنی «گنجشک را بر بالای درخت مشاهده کردم» «بَیْنَ السَّحَابِ» و «عَلَی الشَّجَرَةِ» حال شبه جمله اند و محلّاً منصوب می‌باشند. 📚 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۲ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۶. شرائط جملهٔ حالیّه ۱. خبریّه باشد (إنشائیّه نباشد) ۲. از علامت استقبال (سین و سَوْفَ و لَنْ و ...) خالی باشد ۳. دارای رابطی باشد که آن را به صاحب حال ربط دهد. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۲ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۷. چگونگی ارتباط حال مفرد با ذوالحال 🟤 هرگاه حال، مفرد باشد در این صورت تنها به وسیلهٔ ضمیر با صاحب حال مرتبط می‌شود؛ مانند: أَقْبَلَ الشَّاعِرُ مُنْشِداً یعنی «شاعر در حالی که شعر می‌خواند، روی آورد» در این مثال، حال (مُنْشِداً) دارای ضمیر («هو» مستتر) است که به صاحب حال (الشَّاعِر) باز می‌گردد. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۳ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۸. تقدیر ضمیر رابط 🔴 گاهی مقدّر بودنِ ضمیر، ما را از عنوان ساختن آن بی‌نیاز می‌کند، مانند: إشْتَرَیْتُ اللُّؤْلُؤَ مِثْقَالٌ بِدِیْنَارٍ در اصل، این چنین بوده است: «إِشْتَرَیْتُ اللُّؤْلُؤَ مِثْقَالٌ مِنْهُ بِدِیْنَارٍ». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۳ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۸۹. ارتباط جملهٔ اسمیّهٔ حالیّه با ذوالحال 🛑 هرگاه حال، جملهٔ اسمیّه باشد به وسیلهٔ «واو» و یا توسّط «ضمیر» و یا به وسیلهٔ «واو و ضمیر» هر دو به صاحب حال مرتبط می‌شود. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۳ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۰. وجوب ارتباط حال با ذوالحال به وسیلهٔ واو 1. هر گاه جملهٔ حالیّه از ضمیری که آن را به صاحب حال ارتباط دهد، خالی باشد؛ مانند: سَهرْتُ وَ النَّاسُ نائِمُوْنَ یعنی «شب زنده داری کردم در حالی که مردم خواب بودند» در مثال فوق، جملهٔ حالیّه (النّاس نائمون) ضمیری ندارد که به ذوالحال (ضمیر متکلّم وحده) برگردد؛ در اینجا رابط فقط واو است. 2. هرگاه جملهٔ حالیّه با ضمیری که به صاحب حال باز می‌گردد، آغاز شده باشد؛ مانند: تَکَلَّمَ الخَطِیْبُ وَ هُوَ وَاقِفٌ یعنی «سخنران در حالی که ایستاده بود، سخن گفت» در مثال فوق، رابط جملهٔ حالیّهٔ اسمیّه (هو واقف)، واو است چون که جمله با ضمیری که به صاحب حال عود می‌کند، آغاز شده است؛ در اینجا رابط واو و ضمیر است. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۴ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۱. جملهٔ اسمیّهٔ حالیّه بدون واو ♦️ هرگاه جملهٔ حالیّهٔ اسمیّه، تأکید کنندهٔ مفهوم و مضمون جملهٔ سابق باشد در این صورت لازم است چنین جمله‌ای بدون واو حالیّه عنوان شود؛ مانند: هٰذا الْحَقُّ لا رَیْبَ فِیْهِ در این مثال، جملهٔ اسمیّهٔ حالیّه (لا رَیْبَ فِیْهِ) مؤکِّد جمله ای است که قبل از آن عنوان شده است لذا جملهٔ حالیّه بدون واو آمده است. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۵ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۲. راه تشخیص واو حالیّه 🔹 به واو حالیّه، واو ابتدائیّه نیز گفته می‌شود و راه تشخیص چنین واوی آن است که بتوان به جای آن، لفظ «إِذْ» را قرار داد؛ مانند: سَافَرْتُ وَ الشَّمْسُ طَالِعَةٌ یعنی «مسافرت کردم در حالی که خورشید طلوع کرده بود» که می‌توان «إِذْ» را به جای واو حالیّه قرار داد و گفت: «سَافَرْتُ إِذِ الشَّمْسُ طَالِعَةٌ». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۵ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۳. ارتباط جملهٔ حالیّهٔ فعلیّهٔ مثبت با ذوالحال 🔸 هرگاه حال، جمله فعلیّه‌ای باشد که فعل آن، ماضی مثبت است به وسیلهٔ «واو» و «قَدْ» ارتباط پیدا می‌کند؛ مانند: جَاءَ الرَّسُوْلُ وَ قَدْ أَسْرَعَ یعنی «فرستاده در حالی که شتابان بود، آمد» 🔻 در صورتی که جملهٔ حالیّه از ضمیر صاحب حال خالی باشد ارتباط با «واو» و «قَدْ» لازم و واجب است؛ مانند: سَافَرَ الرَّسُوْلُ وَ قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ یعنی «فرستاده در حالی که فجر طالع شده بود، مسافرت کرد». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۵ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۴. جملهٔ حالیّهٔ فعلیّهٔ ماضی مثبت بعد از «إِلّا» یا قبل از «أَوْ» شرطیّه ✳️ هرگاه جملهٔ حالیّه با فعل ماضی مثبت آغاز گردد و بعد از «إِلّا» یا قبل از «أَوْ» شرطیّه باشد لازم است لفظاً و تقدیراً بدون «واو» و «قَدْ» عنوان شود؛ مانند: ما تَکَلَّمَ إِلّا ضَحِکَ یعنی «سخن نگفت مگر در حالی که خندان بود». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۶ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۵. جملهٔ حالیّهٔ فعلیّهٔ ماضی منفیّ به «ما» ❎ هرگاه جملهٔ حالیّه، جملهٔ فعلیّه‌ای باشد که فعل آن، ماضی منفیّ به «ما» باشد، اقتران آن فقط به «واو» حالیّه واجب است؛ مانند: وَقَفَ الْخَطِیْبُ وَ ماٰ فَاهَ بِبِنْتِ شَفَةٍ یعنی «سخنران ایستاد در حالی که لب باز نکرد و حرفی نزد». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۶ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۶. ارتباط ذوالحال با جملهٔ حالیّهٔ آغاز شده با فعل مضارع مثبت ❇️ هرگاه حال، جمله فعلیّه‌ای باشد که فعل آن، مضارع مثبت است، تنها به وسیلهٔ ضمیر ارتباط می‌یابد؛ مانند: أَقْبَلَ الصَّدِیْقُ یُبَشِّرُ الْقَوْمَ یعنی «دوست آمد در حالی که به قوم بشارت می‌داد». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۷ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۷. ارتباط ذوالحال با جملهٔ حالیّهٔ آغاز شده با فعل مضارع مثبت ✳️ ارتباط ذوالحال با جملهٔ فعلیّه‌ای که فعل آن، مضارع مثبت باشد در صورتی به وسیلهٔ ضمیر است که قبل از فعل مضارع، حرف «قد» واقع نشده باشد؛ چون که اگر قبل از فعل مضارع، حرف «قَدْ» قرار گرفته باشد، ارتباط آن علاوه بر ضمیر با «واو» نیز لازم است؛ مانند: «لِمَ تَذُمُّوْنَنِی وَ قَدْ تَعْلَمُوْنَ صِدْقَ وُدِّی» یعنی «برای چه مرا سرزنش می‌کنید در حالی که به صدق دوستی من آگاهید؟». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۷ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۸. تعدّد حال 🟥 حال چه به صورت مفرد و چه به صورت جمله باشد، می‌تواند متعدّد باشد؛ مانند: جَاءَ زَیْدٌ رَاکِباً مُبْتَسِماً یعنی «زید در حالی که سواره و خندان بود، آمد» و جَاءَ عَمْروٌ وَ یَرْکَضُ وَرَاءَ أَبِیْهِ وَ هُوَ فَرِحٌ یعنی «عمرو در حالی که پشت سر پدرش با عجله و شتاب راه می‌رفت و بسیار خوشحال و خندان بود، آمد». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۸ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۹. تعدّد ذوالحال 🟧 ذوالحال نیز مانند حال به صورت مفرد و جمله، می‌تواند متعدّد باشد؛ مانند: لَقِیْتُ زَیْداً مُصْعِداً مُن‍ْحَدِراً یعنی «زید را در حالی که او به طرف بالا می رفت و من به جانب پایین می‌آمدم، ملاقات کردم». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۸ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۸۰۰. حال و ماقبلش 🟨حال هرگاه صلاحیت برای آنچه که ما قبلش قرار می‌گیرد را داشته باشد برای آنچه که بلافاصله قبل از آن آمده محسوب می‌شود، اگرچه تقدیری باشد؛ مانند: لَقِیْتُ زَیْداً فِی الْمَدْرَسَةِ مَاشِیاً در مثال فوق، «مَاشِیاً» حال برای «زَیْداً» قرار گرفته اگرچه از نظر ظاهر، بین حال و صاحب آن، جارّ و مجرور (فِی الْمَدْرسَةِ) فاصله شده اما حال در تقدیر بلافاصله بعد از صاحب حال واقع شده است. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۸ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۸۰۱. حال مفرد 🟩 هرگاه حال، مفرد باشد بیان کنندهٔ حالت اسمی است که قبل از حال قرار گرفته است؛ مانند: لَقِیْتُ زَیْداً مَاشِیاً یعنی «با زید برخورد کردم در حالی که زید پیاده بود» بنابراین در مثال فوق، «مَاشِیاً» حال برای «زَیْداً» محسوب می‌شود و اگر بیان حالت گوینده (ضمیر متکلّم وحده) اراده شود گفته می‌شود: «لَقِیْتُ مَاشِیاً زَیْداً» یعنی «با زید برخورد کردم در حالی که من پیاده بودم». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۹ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۸۰۲. حال و ذوالحال متعدّد 🟦 اگر دو حال برای دو صاحب حال باشد؛ مانند: «لَقِیْتُ زَیْداً مَاشِیاً رَاکِباً» یعنی «لَقِیْتُه مَاشِیاً وَ أَنا رَاکِبٌ» حال اوّل (مَاشِیاً) برای صاحب حال دوّم (زَیْداً) و حال دوّم (رَاکِباً) برای صاحب حال اوّل (ضمیر متکلّم وحده) است ترجمه: با زید برخورد کردم در حالی که من سواره بودم و زید پیاده بود. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۹ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🌹نکته های جالب نحوی ۸۰۳. حال متعدّد و ذوالحال واحد 🟪 جائز است دو یا چند حال برای یک صاحب حال آورده شود؛ همان طوری که چند خبر برای یک مبتدا آورده می‌شود؛ مانند: إِشْتَرَیْتُ الرُّمَّانَ حُلْواً حَامِضاً یعنی «انار را خریدم در حالی که ترش شیرین بود». 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۹ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈