صد و هفت علی به سوی خدا رفت سمت جان علی و کاش بگذرد آهسته ساربان علی نشسته اشک یتیمی به چشم نخلستان درانتظار قدم‌های مهربان علی که سفره‌های تهی هرشب از تو سیرابند به روزی از تو گرفتن به قرص نان علی مسیر روشن حق در کلام تو گویاست بلاغت از تو گرفته است از زبان علی سیاهیان که به شب دست عدل را بستند و صبر غربت سنگین داستان علی ولایت همه از تو؛ ولی تو زهراست همین تفاوت دنیاست با جهان علی خوشا حصیر و گلیمی که زیر پای تو بود خوشا به چاه و به نعلین و ریسمان علی مرا به هر دو جهان کاش با تو بشناسند ونام‌مان بنویسد به دوستان علی #سعاده_سادات_حوائجی