✨✨✨ خــرم آن روز کــه باز آیـی و سـعدی گـوید: آمدی، وَه که چه مشتاق و پریشان بودم #سعدی

✨✨✨ آری آن روز چو می‌رفت کسی داشـتم آمـدنش را باور؛ من نمی‌دانستم معنی هرگز را تو چرا بازنگشتی دیگر؟ #ابتهاج

✨✨✨ پـــیــــام دادم و گـفــتم بیـا خـوشـم مـی‌دار جواب دادی و گفتی که من خوشم بی‌تو #سعدی

دو دوست در بیابان همسفر بودند. در طول راه با هم دعوا کردند. یکی به دیگری سیلی زد. دوستی که صورتش به شدت درد گرفته بود بدون هیچ حرفی روی شن نوشت- « امروز بهترین دوستم مرا سیلی زد». آنها به راهشان ادامه دادند تا به چشمه ای رسیدند و تصمیم گرفتند حمام کنند.ناگهان دوست سیلی خورده به حال غرق شدن افتاد. اما دوستش او را نجات داد.او بر روی سنگ نوشت-« امروز بهترین دوستم زندگیم را نجات داد .» دوستی که او را سیلی زده و نجات داده بود پرسید : « چرا وقتی سیلی ات زدم ،بر روی شن و حالا بر روی سنگ نوشتی ؟» دوستش پاسخ داد : «وقتی دوستی تو را ناراحت می کند باید آن را بر روی شن بنویسی تا بادهای بخشش آن را پاک کند. ولی وقتی به تو خوبی می کند باید آن را روی سنگ حک کنی تا هیچ بادی آن را پاک نکند.» زندگی، سفری است که پایانی دارد؛ خوب است برای یکدیگر، همسفرانی به یادماندنی باشیم ...