🔴پرسش؟ 👆 کدام قهرمان،پهلوان است؟ «همه نامداران ایران زمین/ گرفتند بر پهلوان آفرین» ✍«فردوسی» @adabkhane

#شاه_بیت ۵۶ جز وصف پیش رویت، در پشت سر نگویم رو کن به هر که خواهی، گل پشت و رو ندارد #شهریار @adabkhane

روز بزرگداشت استاد شهریار و روز ملی شعر و ادب فارسی گرامی باد @adabkhane

#آواز ۱۷ 🎙️#استاد_شهریار @adabkhane

#شعر ۲۸ پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست طاقتم اظهار عجزو نا توانی می کند بلبلی در سینه می نالد هنوزم کاین چمن با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند ما به داغ عشقبازیها نشستیم و هنوز چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند نای ما خامُش ولی این زهره شیطان هنوز با همان شور و نوا دارد شبانی می کند گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان با همین نخوت که دارد آسمانی می کند سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می کند با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی چون بهاران می رسد با من خزانی می کند طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان دفتر دوران ما هم بایگانی می کند "شهریارا" گو دل از ما مهربانان نشکنید ورنه قاضی در قضا نامهربانی می کند #استاد_شهریار @adabkhane

#ان_شاء_الله_گربه_است-#ضرب_المثل ۲۹ «ان شاءالله گربه است» 🟥حکایت یکم مردی سحرگاه بیدار شد تا برای عبادت راهی مسجد شود. خواست پوستین به تن کند که دید سگی با موهای خیس بر پوستین خوابیده است و ناگزیر بی‌پوستین خواست که خروج کند. هوا بسیار سرد بود و بازگشت، با عصا به سگ زد و سگ از روی پوستین برخاست. نماز و عبادت با پوستین نجس‌شده با موی خیس سگ امکان نداشت. اما در آن تاریکی پیش خود گفت «ان شاءالله گربه بود.» 🟦حکایت دوم در قدیم حمام رفتن و به قولی رفع نجاست کردن به این سادگی نبود و آداب خاص خودش را داشت ، آدم های متدین صبح های زود به حمام می رفتند و سپس، برای ادای فرایض به مسجد می رفتند ، یک روز حاجی به حمام می رود ، کار نظافت و طهارت که به پایان رسید ، از مسجد که بیرون آمد ، سگی به درون آبی جست و سرتاپای حاجی را نجس کرد، حاجی خواست از تاریکی شب استفاده کند و برای خودش بهانه ای برای دوباره حمام نرفتن جور کند ، برای همین گفت:«ان شاءالله گربه است» 🟧معنای کنایی این ضرب المثل زمانی به کار می رود که کسی با علم به درستی چیزی ، به دلیل منفعت شخصی، خودش را به نادانی بزند. @adabkhane