#گزیده های کتاب 🌱 راه عاطفی برای افزایش آثار روزه، آن است که ما با ازدیاد احساس و علاقه‌های خود نسبت به روزه‌ی ماه رمضان و آنچه مرتبط با اوست، قیمت رمضان خود را بالاتر ببریم و با بهتر کردن احساس خود به ماه خدا، بهره‌ی خویش را از آن بیشتر نماییم. کشش روحی، سطح علاقه و نوع احساسی که انسان درباره‌ی این ضیافت و دستور الهی روزه پیدا می‌کند و محبتی که نسبت به مبدأ و منتهای این دستور دارد، مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده‌ی ارزش رمضان هر کسی است. اگر قیمت هر کس به قدر قدرشناسی او از خدا، نعمات و اوامر اوست، قیمت رمضان هر روزه‌دار هم به میزان ارادت او به میزبانی خداست. 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۹۴ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 راه ارتقاء قیمت رمضان، تعمیق و تعلق خاطری است که به این ضیافت می‌تواند داشته باشد. مبادا جزء کسانی قرار بگیریم که خدا درباره‌ی آنان فرمود: «آن چنان که باید، قدر خدا را ندانستند.» اساساً میزان علاقه به خدا، میزان عمق عقیده‌ی آدم‌ها را نشان می‌دهد و مقدار محبت به او، معیاری برای سنجش طهارت باطن است از تعلق خاطر به غیر خدا. علاقه به اوامر خدا هم در پی شدت ارادت به او پدید می‌آید. شاید به همین دلیل باشد که در آداب رمضان از ما خواسته‌اند: مبادا در هنگام صیام لحظه‌ای بگوییم ای کاش روزه نبودیم و ای کاش می‌توانستیم از خوردن و آشامیدن لذت ببریم! 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۹۴_۹۵ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 مؤمنان به صیام (روزه) عشق می‌ورزند، چون طی آن از حیات حیوانی خویش فاصله می‌گیرند و سبک‌بال‌تر از همیشه به بارگاه نورانی خدا که جای هیچ وبال نیست، راه می‌یابند. اساساً گرسنگی را آن‌قدر دوست دارند که آرزو می‌کنند لحظه‌ی جان دادن و شرفیاب شدن به محضر خدا، گرسنه باشند. وقتی خداوند از رسول خود (ص) پرسید: «ای احمد! آیا می‌دانی که بنده در چه زمانی به مولای خود نزدیک‌تر خواهد بود؟» رسول خدا(ص) که در مقابل علم خداوند، علمی از جانب خود ندارد، عرض کرد: «نه، ای پروردگار من!» پس خدا خودش پاسخ گفت: «إذا كانَ جائِعاً أو ساجِداً؛ هنگامی که گرسنه باشد یا در حال سجود» و کدام مؤمن است که در حال صیام، نزدیک‌تر بودن خود را به خدا، احساس نکند و یا کدام مؤمن است که به عامل مقرب‌کننده‌ی خود، عشق نورزد؟ 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۹۸_۹۹ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 برای اینکه ثمرات روزه و رمضان در انسان تقویت و تکثیر بشود، غیر از توجه و تمنا، باید تأدب هم داشت. راه عملی برای افزایش بهره‌وری رمضان، رعایت آداب روزه‌داری است. میزان بهره‌ی هرکس، به مقدار ادب او و رعایت رسومی است که هم عمق حضور رمضان را در دل و عقل انسان نشان می‌دهد و هم ریشه‌های رمضان را در اندیشه و احساس فرد، رشد می‌دهد. حداقل ضرورتی که رعایت کردن ادب روزه دارد آن است که معلوم می‌شود از اینکه روزه می‌گیری در زجر و عذاب نیستی و از اینکه در محضر خدا مهمانی، ناراحت و دل‌آزرده نیستی. اگر ادب این حضور را رعایت نکنی، معلوم می‌شود تو را زوری آورده‌اند و از جای خود ناراضی هستی. طبیعی است در این صورت، بهره‌ی لازم از رمضان را نمی‌بری و خدایی که ناز دارد، تو را نوازش نخواهد کرد! 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۱۰۱_۱۰۲ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 خیلی‌ها فکر می‌کنند روزه‌ی ماه مبارک رمضان، صرفاً یک "حال" خوش معنوی ایجاد می‌کند و می‌رود؛ "حال" هم که پایدار نیست. در حالی که قرآن کریم، "تقوا" را اثر روزه اعلام فرموده. روزه بر ما واجب شده است تا به "تقوا" برسیم. تقوا، یک خوبی سطحی و گذرا نیست. تقوا به ملکه‌ای گفته می‌شود که از خداباوری عمیق نشأت می‌گیرد و به آسانی مانع گناه کردن فرد متقی می‌شود. یکی از خوبی‌ها هم نیست، بلکه برآیند همه‌ی خوبی‌ها و فضائل است. 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۱۱۴ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 اینکه ما هرگاه دلمان خواست سری به معنویات بزنیم و تا هر موقع حال داشتیم ادامه بدهیم و در نهایت بدون نظم و بر اساس تمایل، به برنامه‌های عبادی بپردازیم، روش بسیار نادرستی است. امام باقر(ع) در کلامی شریف که نظیر آن در کلمات معصومین کم نیست، فرموده‌اند: «أحَبُّ الأعمالِ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ما داوَمَ عَلَيهِ العَبدُ و إن قَلَّ؛ محبوب‌ترین اعمال نزد خدای متعال، آن اعمالی است که بنده بر آن مداومت ورزد، هر چند عملی اندک باشد.» ماه مبارک رمضان با برخورداری از یک استمرار سی روزه و طول مدت صیام در هر روز، از سحر تا شامگاهان، روزه‌داران را در موقعیت تأثیرپذیری مناسبی از عبادت صیام قرار می‌دهد. 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۱۵۴ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب

#گزیده های کتاب🌱 اگر "اخلاص"، ابلیس رجیم را این‌قدر درمانده می‌کند، لابد همیشه بیشترین فشارهایش را هم برای از بین بردن اخلاص بندگان خدا وارد می‌کند. در رمضان هم که خدا می‌خواهد بندگان مهمان او، در آسودگی ضیافت، دمی از شر شیطان در امان باشند، لابد دسترسی به اخلاص را راحت‌تر می‌کند. و باز این اهمیت منحصر به فرد اخلاص را می‌رساند که در بین همه‌ی برکات ماه صیام، "اخلاص" به عنوان حکمت وجوب آن اعلام شده است. حضرت زهرای اطهر(س) حکمت وجوب روزه را تسهیل در تثبیت اخلاص بیان فرمودند: «فَرَضَ اللّه ُ الصِّيامَ تَثبِيتا لِلإخلاصِ» و علی(ع) فرمودند: « فَرَضَ اللّهُ الاِْیمانَ تَطْهِیراً مِنَ الشِّرْکِ وَالصِّیَامَ ابْتِلاَءً لاِخْلاَصِ الْخَلْقِ» 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۱۸۱ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب🌱 گفته شده روزه، زکات است؛ پاک‌کننده است. هر چند این پاکی را از جسم آغاز می‌کند، ولی به سرعت آن را به روح هم سرایت می‌دهد و کم‌کم روح را از بدی‌ها خلاص می‌کند. این یعنی اخلاص. همان ثمره‌ی پربهای روزه. اخلاص، آن نقطه‌ی رهایی است که هرکسی در هر مرحله از مسیر زندگی، مشکلات آن را تحمل می‌کند و آرزومند رهایی از آن می‌شود. شیطان که آدم (ع) را فریب داد و وعده کرد که از اغوای هیچ‌کس فروگذار نکند، و با تمام جسارت، برای به انحراف کشاندن آدم‌ها، در محضر خداوند به عزت او سوگند خورده است، تنها از فریفتن مخلصان عاجز است! 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۱۸۰_۱۸۱ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب شاید کسی باور نکند اهالی این شهر که به عشق خدا زنده‌اند و به آرزوی وصال او به این مهمانی آمده‌اند، خود خدا، به آن‌ها امر کرده است که گرسنه بمانند و تشنگی بکشند. اما جالب این است که هیچ‌کس شکایت ندارد و همه با رضایت به امر میزبان تن می‌دهند. گویا می‌خواهند در نمایش مباهات معشوق شرکت کنند و دلیل برازندگی او برای معبود بودن باشند. دوست دارند نشانه‌ی حکومت او بر همه‌ی عالم باشند و قبل از قیامت، در همین دنیا به فرمان او قیام کنند. 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۱۶ #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 رمضان یعنی یک ضیافت. یعنی ماه خدا! در رمضان ما مهمان خداییم و خدا میزبان ماست. ما که همیشه از بدو خلقت مهمان خدا بوده‌ایم و دائم بر سر خوان نعمت او نشسته‌ایم، باز در رمضان مهمان اوییم! این مهمانی مضاعف و ویژه چه پیامی برای ما دارد؟ چه لطافتی را می‌خواهد در تصور ما از رمضان ایجاد نماید؟ مؤمنان، گرسنگی روزه‌داری را دوست دارند، چون رقت قلب را دوست دارند. امام صادق(ع) فرمود: «وَ طَلَبْتُ رِقَّةَ الْقَلْبِ فَوَجَدْتُهَا فِی الْجُوعِ وَ الْعَطَشِ؛ وقتی به دنبال رقّت قلب هستم، آن را در حال گرسنگی و تشنگی به دست می‌آورم.» 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۹۹ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 هر چه میزبان بی‌نیازتر باشد، مهمانی، از محبت بیشتر حکایت می‌کند. اگر میزبان "بزرگ و والا مقام" باشد و مهمانان بسیار کوچک‌تر از او باشند، مهمانی هنگامه‌ی فروتنی و تواضع میزبان است. لحظه‌ی فرود آمدن میزبان بلندمرتبه در برابر مهمانان، صحنه‌ای به یادماندنی و دوست داشتنی است. مهمانِ بزرگان شدن، بزرگی می‌آورد و حقارت‌ها را از روح انسان بیرون می‌کند. همان احساس حقارتی که مایه‌ی همه‌ی اسارت‌هاست. 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۳۱_۳۲ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor

#گزیده های کتاب 🌱 "مهمانی" محل عبور است و با همه‌ی زیبایی‌ها و شیرینی‌هایش، معبری است که باید قدر آن را دانست و به قدر کافی در بهره بردن از فرصت کوتاه آن، همت داشت. در مهمانی، مجال مدهوشی نیست. باید به هوش بود و از آنات آن سود برد و در لحظات آن، ملاحظه داشت. در خطبه‌ی شعبانیه که پیامبر اکرم(ص) رمضان را معرفی فرمودند، پس از توصیف ماه رمضان به "ضیافت"، پذیرایی‌ها را به این شرح بیان می‌فرمایند: «وَ جُعِلْتُمْ فِيهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ اللَّهِ؛ در این ضیافت، خدا شما را اهل کرامت قرار داده است». یعنی شما را بسی گرامی می‌دارد به حدی که «أَنْفَاسُكُمْ فِيهِ تَسْبِيحٌ وَ نَوْمُكُمْ فِيهِ عِبَادَةٌ وَ عَمَلُكُمْ فِيهِ مَقْبُولٌ وَ دُعَاؤُكُمْ فِيهِ مُسْتَجَابٌ؛ در این ماه، نفس‌های شما تسبیح و خواب شما عبادت به حساب می‌آید و اعمالتان، مقبول و دعایتان مستجاب است.» کدام پذیرایی از این بالاتر قابل تصور است؟ 📚 کتاب شهر خدا؛ حجت الاسلام پناهیان؛ ص ۳۵ ┅⊰༻▫️💠 #ویژه‌های_رمضانی #گزیده_کتاب 🔻@adine_zohor