📸 تصویری قدیمی از شرکت مرحوم آیت‌الله العظمی خوئی، شهید سید محمدباقر صدر و آیت‌الله سیستانی در تجمعی برای حمایت از ملت #فلسطین 🔸 زمان: سال 1973 میلادی 🔸 مکان: نجف اشرف ـ حرم مطهر امیرالمؤمنین علیه‌السلام #تاریخ #نجف #مرجعیت #نگارخانه_تاریخ #تاریخ_سیاسی #تاریخ_مذهبی #دفتر_امام_جمعه_گلشهر #حجة_الإسلام_و_المسلمين #موسوي_خراساني 🌐 @adinehgolshahr

☑️ جشن باستانی ۲۲ بهمن وقتی ایرانیان، از دوران باستان، چشم انتظار آن بودند که در ۲۲ بهمن، نسیم اهورایی، تاریکی‌ها را از ایران دور کند. ☑️ متن کامل مقاله: همیشه برای من جالب بوده که هموطنان زرتشتی، نوزرتشتی و باستانگرا چرا این قدر به دنبال جشن و بساط سور و سات هستند. حتی جشن‌ها و مناسبت‌هایی جعل میکنند. مثل ۷ آبان که ریشه تاریخی ندارد و چند سالی است که عَلَم شده. پیش خود می‌گفتم لابد جوان هستند، شور و شوق دارند و از طرفی در معنویت ضعیف هستند و لذا می‌خواهند با این جشن‌ها آن خلأ آرامش را جبران کنند. اما بعداً فهمیدم که قضیه آن قدر هم ساده نیست. بلکه پشت پرده این جشن‌ها، نوعی رفتار سیاسی قرار دارد. وقتی که در اسناد تاریخی به یک سند عجیب رسیدم: ایرانیان باستان، روز ۲۲ بهمن هر سال را جشن می‌گرفتند! به عنوان روزی که خداوند، نسیم رحمت و برکت بر این سرزمین می‌فرستد. اصطلاحاً جشن بادبَرَه (یا باذوَرَه). باستانگرایان افراطی وابسته به صهیونیسم، اگر در پی زنده نگه داشتن هویت باستانی باشند، باید این روز را جشن بگیرند. اما می‌بینیم که این جشن را تا حد امکان، سانسور و بایکوت می‌کنند! ☑️ سند مربوط به جشن بادبره: 🔴 ابوریحان بیرونی، آثار الباقیه، ترجمه اکبر داناسرشت، تهران: نشر امیرکبیر، ص 353. ابوريحان بيرونى، الآثار الباقية عن القرون الخالية، تهران، مركز نشر ميراث مكتوب، ص 283. مشاهده اسکن: https://www.adyannet.com/fa/news/25964 🔴 رضا مرادی غیاث آبادی، فرهنگنامه ایران، تهران: نشر پژوهش‌های ایرانی، ص 260. #22بهمن #22_بهمن #تاریخ #دهه_فجر #بادبره #بادوره #باذوره #باذبره #جشن @feghh_osoul مقام معظم رهبری: «اداره فضای مجازی کشور، نیازمند حرکتی انقلابی است.» پایگاه رسمی مصلی نماز جمعه گلشهر کانال رسمی @adinehgolshahr برای ارتباط بادفتر https://eitaa.com/Samousavi60

چه ناخوش بود دوستی با کسی که بهره ندارد ز دانش بسی #حکیم ابوالقاسم #فردوسی شاعر حماسه سرای نامدار ایرانی در ۱ بهمن ۳۱۹ش، ۳۲۹ق، در روستای "پاژ" توس دیده به جهان گشود. وی در سال ۳۹۷ ه‍.خ درگذشت و در باغ شخصی اش در شمال شهر توس به خاک سپرده شد. ابوالقاسم فردوسی طوسی سرایندهٔ #شاهنامه و زنده‌کننده زبان پارسی، اساطیر ایرانی و #تاریخ ایران است.