✔️دمی چند از روضه حضرت #عبدالله_بن_حسن علیه السلام ….. نداى امام #حسین علیه السّلام به آسمان برخاست و سر به جانب آسمان بلند کرد و نیایشگرانه فرمودند : خدایا، تو خود مى دانى که اینان فرزند #دخت فرزانه پیامبرشان را مى کشند ….آن تبهکاران سنگدل اندکى درنگ کردند و دگر باره بر آن آموزگار والاییها هجوم بردند. در همان لحظاتى که حسین علیه السّلام بر شهادتگاه، خود با لب تشنه و غرق در #خون در انتظار شهادت بود، یادگار ارجمند برادرش، «عبد اللَّه»، فرزند امام حسن علیهم السلام که کودکى هوشمند بود، از سراپرده بانوان بیرون آمد و شتابان خود را به عموى گرانمایه اش حسین علیه السّلام رسانید تا عمو را یارى کند. #عمه اش « #زینب سلام الله علیها » خود را به او رسانید تا وى را به خیمه ها بازگرداند، امّا او پایدارى کرد و بازنگشت و فریاد بر آورد که: «لا افارق عمّى!» به خداى سوگند از عمویم جدا نخواهم شد و او را تنها نخواهم گذاشت! در این هنگام یکى از تجاوزکاران اموى بنام « #بحر_بن_کعب ملعون» به سوى حسین علیه السّلام روى آورد، که «عبد اللَّه» فریاد بر آورد: هان اى زنا زاده! آیا مى خواهى عمویم را به شهادت برسانى؟ آن عنصر پلید نیز شمشیرى بر آن کودک فرود آورد و عبد اللَّه دست خود را سپر ساخت که #دستش از بدن جدا شد! او در حالى که دستش تنها به #پوست آویزان بود، فریاد بر آورد که: عمو جان مرا دریاب! حسین علیه السّلام او را در آغوش کشید و بر سینه چسباند و فرمود: یادگار برادرم! بر آنچه در راه خدا بر تو فرود آمده است شکیبایى پیشه ساز و آن را به فال نیک بگیر و خیر بدان که خداى پر مهر به زودى تو را بر پدران و نیاکان شایسته کردارت ملحق خواهد ساخت. و آن گاه « #حرمله حرامزاده» گلوى آن کودک محبوب را هدف #تیر بیداد خود ساخت و #سرش را از پیکرش جدا کرد! حسین علیه السّلام پس از شهادت جانسوز نور چشم برادرش، «عبد اللَّه» در آغوشش، رو به آسمان کرد و گفت: بار خدایا، اگر این بندگان ستمکار و گناه پیشه ات را تاکنون از نعمت هایت بهره ور ساخته اى، اینک آنان را تار و مار و مایه عبرت دیگران قرار ده و هرگز از آنان خشنود مباش. 📚منابع: مثیر الأحزان ابن نما حلی: ص ٧٣. روضة الواعظین ابن فتّال نیشابوری: ص ٢٠٨. #اللهم_العن_قتله_الحسین_علیه_السلام_قاطبه #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #هیئت‌معظم_أدمیٰ_خاتون_سلام‌الله‌علیها @Adma_Khatoon