#سیمرغ در ادبیات #تصوف نماد همه خدایی و وحدت وجود و رسیدن از کثرت به وحدت است و ما امروزه می بینیم که تمام جایزه ها و و لوح های تقدیر و نمادهای عالی کشور همین سیمرغ است ! داستان سیمرغ : عطار نیشابوری در کتاب منطق الطیر ، جهان را به یک باغ تشبیه می کند که در این باغ تعدادی پرنده یا به تعبیر عطار، مرغ زندگی می کنند. مرغ، نماد انسان است. مرغ ها می دانند که یک سلطان دارند اما نمی دانند که سلطانشان چه کسیست و مکان سلطانشان کجاست. پرنده ای به نام هدهد پیدا می شود که نماد انسان کامل یا قطب و مرشد در تصوف است. او می گوید من می دانم سلطان شما چه کسی است. سلطان شما سیمرغ است، مکانش هم بالای کوه قاف است و مسیر رسیدن به او را نیز می دانم با من بیایید تا شما را نزد او ببرم. مرغ ها(سالکین راه طریقت) خوشحال می شوند و همراه هدهد (انسان کامل) به سمت کوه قاف حرکت می کنند و در این مسیر، هفت مرحله را طی می کنند ولی در هر مرحله ای، تعدادی از مرغ ها از ادامه طریق باز می مانند و نمی توانند خودشان را به مرتبه بالاتر ببرند. تا زمانی که هدهد، پرنده ها را به مرحله هفتم و به بالا ی کوه قاف می رساند. در نهایت از هزاران مرغ فقط سی عدد مرغ موفق می شوند بالای کوه قاف برسند. به تعبیر عطار، آنها حقیقت واحد متشخصی به نام سلطان یا همان سیمرغ را نمی بینند، بلکه زمانی که در آینه وجود نظر می کنند، خودشان را می بینند و می فهمند که سیمرغ (خدا) همان سی مرغی می باشند که به بالای کوه رسیده اند. بنابراین سی مرغ، همان تکه های بزرگ خدا می باشد که اگر جمع شوند سیمرغ را تشکیل می دهند. #نقد_تصوف 🌐 @adyan8