مرحوم کشمیری(ره) معمولا برای هر رذیله با ضد آن درمان میکردند.
مثلا اگر کسی عصبانی است باید درباره حلم مطلب بخواند و اگر هم حلم ندارد خودش را به حلم بزند که به این عمل میگویند تحلم ، یعنی خود را به حلم زدن یا اگر کسی زهد ندارد و هر غذایی میخورد هر جا میرود و هر کاری میکند میفرمایند تزهد کنند یعنی خودش را به زهد بزند.👌👌👌
براثر مداومت کم کم آن رذیله از بین میرود همچنین مناسب هر رذیله ذکری هم میدادند. مثلا برای از بین بردن عصبانیت، ذکر (یا حلیم) و …
✍️شیدا ص۱۰۰
🌸🌱🌸
دعوتیدبهاندیشکدهادیانوعرفان 🌸| 👇
@adyanoerfann
اعجاز پزشکی قرآن
و اکنون تیتر وار...
- درمان بی خوابی با حل کردن یک قاشق عسل در آب و نوشیدن آن قبل از خواب...
- درمان شکاف لب ها و درمان پوست چروکیده و افتاده....
- یک قاشق عسل در هر روز می توند فرد را از سکته های قلبی ناگهانی باز دارد...
- در یک تحقیق جدید دانشمندان می گویند که خوردن یک قاشق عسل هر روز در درمان سرفه های مزمن بیشتر از دارو های شیمیایی معرف موثر است
- قدرت بالا در درمان آسم و التهاب ریه ها
- درمان اضطرابات روحی و عصبی
- درمان التهابات لثه و پوسیدگی دندان
- موثر بودن در درمان ضعف جنسی و نازایی
و فواید بی شمار دیگر که در حوصله این مطلب نمی گنجد....
🌱قرآن چه می گوید...
خداوند حکیم ، خالق زبور و عسل به خاصیت درمانی عسل اشاره کرده است و می فرماید:
(يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآَيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ) [النحل: 69]
ترجمه:« از درون [شكم] آن شهدى كه به رنگهاى گوناگون است بيرون مىآيد در آن براى مردم درمانى است راستى در اين [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مىكنند نشانه [قدرت الهى] است»
🍯❤️🍯
دعوتیدبهاندیشکدهادیانوعرفان 🌸| 👇
@adyanoerfann
میگوینـد...؛
هرگاه به هرامامۍ"سلام"دهید...
خود آن امام
جوابـــــ سلامتان را میدهد!
ولۍاگرکسۍ بگوید:
"السلامعلیڪیافاطمهالزهراس🌹"
همهۍ امامان جوابش را میدهند ...
مۍگوینـــــد:
ڪه این فرد نام مادرمان را برده است !؟
[ السلامعلیکیافاطمةالزهراس]✋🦋
دعوتیدبهاندیشکدهادیانوعرفان 🌸| 👇
@adyanoerfann
خداجونم برای همه چیز شکرت...
🌼نعمتهای خداوند را یاد کنیم و شاکر باشیم
✍آیت الله مجتهدی تهرانی: قدیم در کتابی این داستان را خواندم که: سعدی شاعر معروف یه وقتی کفش نداشت، عصبانی بود که من شاعری این مملکت، باشم آن وقت کفش ندارم.
مدتی از خدا ناراضی بود که: خدایا، این چه زندگی است که ما کفش نداریم بخریم. شاعر هم هستیم!
تا اینکه یک روز جلوی مسجد میگذشت، یک نفر را توی مسجد دید که از زانوها به پایین پا نداشت، تا او را دید، سرش را بلند کرد و گفت: «خدایا شکرت که اگر من کفش ندارم، پا دارم».
تا دیروز از خدا ناراضی بود، اما امروز که دید این شخص پا ندارد، خوشحال شد و گفت: « الحمدالله، اگر من پا نداشتم، چیکار میکردم؟»😢
خدا می داند واقعا اگر ما پا نداشتیم چیکار میکردیم؟! گاهی نعمت های خدا را یاد کنید. پا نداشتیم، دست نداشتیم، چشم نداشتیم، گوش نداشتیم، چیکار میکردیم؟👌🙏
📚ڪتاب بدیع الحکمة حکمت ۲۴ از مواعظ آیت الله مجتهدے تهرانی(ره)
دعوتیدبهاندیشکدهادیانوعرفان 🌸| 👇
@adyanoerfann
💕 مهم نیست که قفلها دست کیست مهم اینست که کلیدها دست خداست 🗝
💕 از ته دل دعا میکنم شاه کلید تمام قفلها را از خداوند هدیه بگیرید 🎖
دعوتیدبهاندیشکدهادیانوعرفان 🌸| 👇
@adyanoerfann
برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی
#نهج_البلاغه_حكمت_۱۰۸
❤️ جلوگیری از افراط و تفریط #قلب
🔴 وَ قَالَ (علیه السلام): لَقَدْ عُلِّقَ بِنِيَاطِ هَذَا الْإِنْسَانِ بَضْعَةٌ هِيَ أَعْجَبُ مَا فِيهِ وَ [هُوَ] ذَلِكَ الْقَلْبُ، وَ ذَلِكَ أَنَّ لَهُ مَوَادَّ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ أَضْدَاداً مِنْ خِلَافِهَا؛ فَإِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجَاءُ أَذَلَّهُ الطَّمَعُ، وَ إِنْ هَاجَ بِهِ الطَّمَعُ 3أَهْلَكَهُ الْحِرْصُ، وَ إِنْ مَلَكَهُ الْيَأْسُ قَتَلَهُ الْأَسَفُ، وَ إِنْ عَرَضَ لَهُ الْغَضَبُ اشْتَدَّ بِهِ الْغَيْظُ، وَ إِنْ أَسْعَدَهُ [الرِّضَا] الرِّضَى نَسِيَ التَّحَفُّظَ، وَ إِنْ غَالَهُ الْخَوْفُ شَغَلَهُ الْحَذَرُ، وَ إِنِ اتَّسَعَ لَهُ الْأَمْرُ اسْتَلَبَتْهُ الْغِرَّةُ، وَ إِنْ أَفَادَ مَالًا أَطْغَاهُ الْغِنَى، وَ إِنْ أَصَابَتْهُ مُصِيبَةٌ فَضَحَهُ الْجَزَعُ، وَ إِنْ عَضَّتْهُ الْفَاقَةُ شَغَلَهُ الْبَلَاءُ، وَ إِنْ جَهَدَهُ الْجُوعُ [قَعَدَتْ بِهِ الضَّعَةُ] قَعَدَ بِهِ الضَّعْفُ، وَ إِنْ أَفْرَطَ بِهِ الشِّبَعُ كَظَّتْهُ الْبِطْنَةُ؛ فَكُلُّ تَقْصِيرٍ بِهِ مُضِرٌّ وَ كُلُّ إِفْرَاطٍ لَهُ مُفْسِد.
🔴 به رگ هاى درونى انسان پاره گوشتى آويخته كه شگرف ترين اعضاى درونى اوست، و آن قلب است، كه چيزهايى از حكمت، و چيزهايى متفاوت با آن، در او وجود دارد.
پس اگر در دل اميدى پديد آيد، طمع آن را خوار گرداند، و اگر طمع بر آن هجوم آورد حرص آن را تباه سازد، و اگر نوميدى بر آن چيره شود، تأسّف خوردن آن را از پاى در آورد، اگر خشمناك شود كينه توزى آن فزونى يابد و آرام نگيرد، اگر به خشنودى دست يابد، خويشتن دارى را از ياد برد، و اگر ترس آن را فراگيرد پرهيز كردن آن را مشغول سازد. و اگر به گشايشى برسد، دچار غفلت زدگى شود، و اگر مالى به دست آورد، بى نيازى آن را به سركشى كشاند، و اگر مصيبت ناگوارى به آن رسد، بى صبرى رسوايش كند، و اگر به تهيدستى مبتلا گردد، بلاها او را مشغول سازد، و اگر گرسنگى بى تابش كند، ناتوانى آن را از پاى درآورد، و اگر زيادى سير شود، سيرى آن را زيان رساند. پس هر گونه كندروى براى آن زيانبار، و هر گونه تندروى براى آن فساد آفرين است.