عرفان کاذب و عرفان الهی! آن چه درعرفان جعلی #اشو بسیار بی پایه و بی منطق برای انسان مذهبی و الهی ترسیم می شود، خوف و دغدغه و دلهره است. او می گوید:" بر زندگی هر فرد مذهبی، پیوسته اضطراب حاكم است اما یك فرد لامذهب به دنیایش دل خوش است و مسرور، او به دنبال كلوپ شبانه، بازار و انواع سرگرمی ها می رود، ولی یك فرد مذهبی خودش را از تمام این ها رها می كند." طبق تعریف اوشو انسان های هوس باز و اهل کلوپ و... باید انسان های آرامی باشند که در واقع اصلا چنین نیست. اما در #عرفان_اسلامی آن کس كه با ایمان است، همواره خدا را با خود همراه می بیند. پس آرام و مطمئن است، بر خدا توكل می كند و هر مصیبتی كه بر او وارد شود اجر و پاداش دارد. صبر بر مصیبت اجر و پاداش بیشتر دارد، هر نعمتی كه به او رسد در صورتی كه شكرش را به جا آورد، آن نعمت مستمر و ابدی و ملكوتی و جاودانه خواهد شد و باطن آن نعمت در سرای دیگر به صورت نور بیشتر، اطراف مؤمن را فرا می گیرد و او از تاریكی رها خواهد گشت. #نتیجه؛ پس فاصله عرفان ادیان ابراهیمی و به ویژه عرفان اسلامی با اشو فاصله نور شمع و نور آفتاب است. 🌐فرق و ادیان استان قم🌐 جهت عضویت بر روی لینک زیر کلیک کنید.👇 @adyaneqom

#مراقبه_غربی یکی از اصول اساسی روش #مديتيشن يا مراقبه غربی، تأکید بر « #مانترا» است. به این معنا که توصيه ميشود واژهاي #بي‌معنا را بگوييد تا در اين بي‌معنايي، تفكري ايجاد نشود و شما سريع‌تر بتوانيد با شعور خلاق و آگاهي عميق، مرتبط شويد. مانترا در مقايسه با ذكر در #عرفان و مراقبه اسلامی، شيوه‌اي ناقص است. در مدیتیشن، مانترا بايد بي‌معنا باشد تا تفكري ايجاد نشود و ارتباط، سريع باشد. حال‌آنکه در #عرفان_اسلامی، ذکر بايد از همان ابتدا بامعنا، جهت‌دار و هدفمند بوده و پس از تكرار فراوان، ذكر خود به خود حذف مي‌شود و شخص از واژه دور مي‌گردد. طرفداران مدیتیشن ميگويند، فرآيند پالايش، خود به خود صورت ميگيرد و شخص به پاكي درون مي‌رسد اما اهل عرفان و #مراقبه_اسلامی معتقدند ابتدا بايد معني و #فكر باشد تا القا انجام شود و پيام‌هاي مثبت به درون فرستاده شود. بعد از آن، اين آثار مثبت به مبارزه با وجوه منفي برخاسته و درون به اين صورت پالايش و پاك می‌شود. 🌐کانال تخصصی فرق و ادیان🌐 جهت عضویت بر روی لینک زیر کلیک کنید.👇 @adyanuniv

💠تفاوت عرفان شیعه با اعمال صوفیان 🔸عرفان و تصوف با وجود شباهت های ظاهری در برخی از آداب، اساساً متمایز با یكدیگر و مجزای از هم هستند؛ 🔹چراکه عرفان شیعه ریشه در آموزه های ثقلین دارد؛ یعنی منشأ آن قرآن و سنت (قولی، فعلی و تقریری) چهارده معصوم (ع) است، اما تصوف ریشه ای التقاطی داشته كه هم از آموزه های نو افلاطونیان و هم نحله های معنوی مسیحی و حتی شبه عرفان های هندی و شرقی وام گرفته است. 🔻 در زمان پیامبر اكرم (ص ) اصلا نامی از تصوف نبوده و پیروان آن حضرت را مسلم و مؤمن می‌نامیدند و آنان‌كه محضر پیامبر را درك كرده بودند، صحابه نامیده می شدند. 🔻اما تصوف و صوفی در حدود اوائل قرن دوم هجری، شنیده شد كه خود را سالكان طریق حق و عارفان الهی می دانستند؛ اما عرفان آنها با مبانی طریقه ائمه هدی سازگاری و مطابقت نداشت. 🔻اولین چهره معروف متصوفه، ابوهاشم صوفی كوفی بود كه، مرام و عقیده‌اش مورد نكوهش شدید امام صادق(ع) قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که وقتی از حضرت پرسیدند ابو هاشم كوفی چگونه آدمی است؟ فرمود: [انّه فاسد العقیده جدّاً] واقعاً او شخص فاسدالعقیده ای است و در ادامه فرمود: و او همان كسی است كه مذهبی را بدعت گذارد كه آن را تصوف می‌نامند و وی این مذهب را پناهگاهی برای عقیده زشت و ناپسند خود قرار داد. 📚سفینه البحار، ج 2، ص 57. #نقد_تصوف #عرفان_اسلامی #ابوهاشم_کوفی 🔰 @adyanuniv 🔰