يعتبر هذا الكتاب من الكتب الجامعة التي ألفت للحديث عن موقف المستشرقين من علوم الإسلام، وهو عبارة عن جزأين يحتوي كل منهما على مقالات متنوعة لكتاب ومفكرين وباحثين عرب، ويتحدث كل واحد منهم عن موقف الاستشراق من احدى المسائل أو أحد العلوم، وهذا التنوع هو أكثر ما يثري محتوى الكتاب حيث يمكن للقارئ الاطلاع على عدد كبير من الآراء، وكذلك يستعرض الكتاب العديد من نماذج المستشرقين وتسليط الضوء عليهم. ومن أبرز ما جاء في الجزئين مقالة الدكتور التهامي نقرة حول موقف المستشرقين من القرآن، وموقف المستشرق شاخت من السنة النبوية للكاتب محمد مصطفى الأعظمي، وسرد لموقف المستشرقين من السيرة النبوية وفي هذا المقال يوضح دكتور عماد الدين خليل منهج المستشرق مونتغمري وات من السيرة، وكذلك من أبرز ما جاء من المقالات ما كتبه الدكتور محمد بن عبود حول منهجية الاستشراق في دراسة وقراءة التاريخ الإسلامي وموقف مرجليوث من الشعر العربي للدكتور محمد مصطفى هداره. وكذلك مقالة الدكتور محمد السويسي حول آراء المستشرقين من التراث العلمي العربي، ومقالة الدكتور طه بدوي التي تحدث فيها عن النظام السياسي الإسلامي ورده على المستشرق أرنولد، وغير ذلك من المقالات التأصيلية والماتعة التي تناقش العديد من القضايا والمسائل الهامة.

🔴 #رهبر_انقلاب صبح امروز: در افغانستان ما طرفدار «مردم» هستیم/ نوع رابطه ما با دولت‌ها بستگی دارد به نوع رابطه آن‌ها با ما رهبر انقلاب صبح امروز در دیدار رئیس‌جمهور و هیئت دولت سیزدهم ایران: افغانستان برادر، همزبان، همدین و هم فرهنگ ماست. مصیبت‌های افغانستان انسان را به شدت متأثر می کند. این‌ها کار آمریکاست، این سختی‌هایی هم که می‌کشند، این حوادثی که دارد پیش می‌آید پی‌درپی، پی‌درپی این حادثه‌ی روز پنجشنبه، این کشتارها، همه‌اش کار #آمریکاست. ۲۰ سال این کشور را اشغال کردند و انواع و اقسام ظلم‌ها را به اینها کردند. مجلس عروسی و عزا را بمباران کردند. عناصری را زندانی کردند. تولید مواد مخدر را ده‌ها برابر افزایش دادند. یک قدم هم برای پیشرفت مدنی و اقتصادی افغانستان برنداشتند. افغانستان از آن زمان عقب تر نباشد جلوتر نیست. به هرحال ما طرفدار ملت #افغانستان هستیم. دولت‌ها می‌آیند و می‌روند. آنکه باقی می‌ماند، ملت افغانستان هستند. و نوع رابطه ما با دولتها بستگی دارد به نوع رابطه آنها با ما. ان‌شاءالله خداوند وضع ملت افغانستان را به بهترین وجه قرار دهد. ۱۴۰۰/۶/۶ به کانال ما بپیوندید؛ https://t.me/hosainimazari‌

‍ - «حوزه‌های کم شناخته ومتقدم حدیث ومعارف امامیه در عراق، شام ومصر» به قلم دکتر احمد پاکتچی منبع: کانال برهان

✅پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام با همکاری انجمن تاریخ پژوهان برگزار می کند. ⬅️سلسله نشست های عاشورایی با حضور اساتید حوزه و دانشگاه ⬅️نشست پنجم: آسب شناسی کاربست رویکرد تاریخی در واقعه عاشورا 👤ارائه دهنده: دکتر نعمت الله صفری ⏰زمان: دوشنبه هشتم شهریور ماه 1400 ساعت 12 الی 13 💠لینک حضور: 🌐dte.bz/historyconf 🌐https://bbb01.dte.ir/b/vv2-jpi-207-uen

#سلسله_نشست_های_عاشورایی ✅پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام با همکاری انجمن تاریخ پژوهان برگزار می کند. ⬅️سلسله نشست های عاشورایی با حضور اساتید حوزه و دانشگاه ⬅️نشست چهارم: سکونتگاه مسلم بن عقیل در کوفه 👤ارائه دهنده: دکتر حسین قاضی خانی 🎧از رادیو پژوهش بشنوید 🌐http://dte.bz/Q1qoP زمان: یکشنبه هفتم شهریور ماه 1400 ساعت 12 الی 13 https://eitaa.com/isca_seda/2299

🎧از رادیو پژوهش بشنوید 🌐http://dte.bz/tarikhe_kalam01

#تاریح_دانش_کلام ✨کلیات و تاریخ دانش کلام 🎙دکتر محمد تقی سبحانی 🎧از رادیو پژوهش بشنوید 🌐http://dte.bz/tarikhe_kalam01 📀جلسه ۱: هویت تاریخی و علمی دانش کلام 💎مخاطب: طلاب و دانشجویان کارشناسی 🌐https://eitaa.com/isca_seda/2304

#سلسله_نشست_های_عاشورایی ✅پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام با همکاری انجمن تاریخ پژوهان برگزار می کند. ⬅️سلسله نشست های عاشورایی با حضور اساتید حوزه و دانشگاه ⬅️نشست پنجم: آسب شناسی کاربست رویکرد تاریخی در واقعه عاشورا 👤ارائه دهنده: دکتر نعمت الله صفری 🎧از رادیو پژوهش بشنوید 🌐http://dte.bz/ZFWaO ⏰زمان: دوشنبه هشتم شهریور ماه 1400 ساعت 12 الی 13 🌐https://eitaa.com/isca_seda/2306

🎧از رادیو پژوهش بشنوید 🌐http://dte.bz/ZFWaO

🔷️ فوت‌کردنِ‌ غذا، چالشی فقهی_طبّی 🔸️ مسلمانان شریعتمدار، فوت‌کردن خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را مکروه و ناپسند می‌دانند. این باور، ریشه در فتوای عالمان مسلمان دارد و آن فتوا نیز برخاسته از روایات اسلامی است. در میراث روایی شیعه چنین روایاتی می‌بینیم: یکم. رسول خدا صلی الله علیه و آله از دمیدن در هر خوردنی و نوشیدنی نهی کرد؛ نیز از دمیدن در محل سجده نهی کرد (امام صادق ع از پدرانش از پیامبر در حدیثی مشهور به حدیث مناهی). دوم. امام صادق ع: دمیدن در تعویذ، غذا و موضع سجده مکروه است. سوم. امام علی ع: انسان در محل سجده، خوردنی، نوشیدنی و تعویذش نمی‌دمد (در حدیثی مشهور به اربعمأة). حدیث اول (مناهی النبی) را فقط صدوق در دو کتاب الفقیه و امالی به یک سند آورده و پسینیان همه از وی نقل کرده‌اند. سند حدیث مناهی در غایت ضعف است و استاد مددی توضیح خوبی در نقد و نپذیرفتن حدیث ارائه داده‌اند. حدیث دوم را نیز تنها صدوق در کتاب خصال خویش نقل کرده. سند آن نیز به دلیل وجود چند راوی ناشناخته ضعیف است. حدیث سوم (اربعمأة) را نیز تنها صدوق در خصال نقل کرده. سند آن نیز ضعیف است؛ اما در مقایسه با دو حدیث یادشده، ضعفش زیاد نیست. در مجموع، گزاره‌ی «فوت کردنِ غذا مکروه است» گزاره‌ای است که از دل سه حدیث با اسنادی ضعیف استخراج شده. جالب اینکه شیخ صدوق پا را فراتر نهاده و حرمت را برداشت کرده؛ همان صدوقی که این احادیث تنها از طریق کتب وی به ما رسیده است. اهل سنت هم از این دست احادیث دارند (گویا چهار روایت). اما در دو حدیث که به یک سند نقل شده، دمیدن در غذا مجاز و غیرمکروه شمرده شده: امام صادق علیه السلام: مشکلی ندارد که فرد در ظرف غذا فوت کند. این کار فقط در صورتی مکروه و ناپسند است که فرد، همراه با فرد دیگری مشغول غذا خوردن است و ممکن است با فوت کردن او در غذا، ناخوشنود شود و از غذا بدش بیاید (بویژه وقتی ظرف مشترک باشد که در آن دوره معمولا چنین بوده). در ادامه و به همان سند، نقل شده: از امام صادق در مورد دمیدن در غذا پرسیده شد؛ امام گفت: مگر هدفش این نیست که غذا را خنک کند؟ گفتند: آری، همین است. فرمود: ایرادی ندارد. سند این حدیث هم نسبتا ضعیف است و تنها صدوق است که آن را به یادگار گذاشته. این حدیث، اطلاق احادیث کراهت را از بین می‌برد؛ گاهی کراهت را مشروط به اذیت شدن هم‌سفره‌ها کرده و گاهی با این پرسش که : «مگر هدفش سرد کردن غذا نیست» (استفهام تقریری) آن را بی‌اشکال اعلام کرده‌اند. گرچه در فقره دوم، بی‌اشکال بودن منافاتی با کراهت ندارد؛ ولی فقره اول تصریح در عدم کراهت دارد. جالب آن که صدوق، روایت رخصت را رد می‌کند. او تلاش نمی‌کند بین این دو دسته روایت را جمع کند و بگوید کراهت با رخصت قابل جمع است یا اینکه کراهتِ فوت کردن، همیشگی و در صورت اذیت شدن دیگران، مضاعف است. البته روشن نیست چرا وی دو روایت رخصت را رد کرده و سه روایت منع را اختیار می‌کند (شاید تعدد سند را مرجّح دانسته)؛ آن هم اختیاری با تفسیر حرمت و نه کراهت. در کنار این مباحث حدیثی، سالیانی است که معروف شده علم جدید هم به غیربهداشتی بودن فوت کردنِ غذا پی‌برده. در این مورد مطلب زیاد نوشته شده که برخی از آن ها بنابر جستجوی صاحب این صفحه کلید، اعتبار علمی خوبی دارند. بسیاری از مبلغان اسلامی (شیعه و سنی) این یافته‌ی علمی را نشان از حقانیت و اعجاز سخن نبی گرامی و امامان دانسته‌اند که در 1400سال پیش چنین دستور بهداشتی مترقی ای از سوی بزرگان دین داده شده و بشر به تازگی متوجه دلیل آن شده. کسانی که چنین استنتاجی دارند، غالبا گرایشات حدیثی سهل‌گیرانه‌ای دارند و احادیث را راحت می‌پذیرند. باید از ایشان پرسید: در مورد روایات رخصت فوت‌کردن و دفع توهم کراهت از ذهن مخاطب چه می‌گویند؟ آن‌ها هم روایت هستند. با این تعارض چه می‌کنند؟ آیا آن را از قبیل اطلاق و تقیید می‌دانند؟ اگر چنین است پس هیچ پیوند و همپوشانی با یافته‌های جدید یادشده ندارد. زیرا یافته‌های جدید، غیربهداشتی بودن دمیدن در غذا را در هر صورتی اعلام کرده و ارتباطی با اذیت شدن هم سفره‌ها یا هدف فوت‌کننده (سرد‌کردن غذا) ندارد. برخی قرائن نشان می‌دهد روایاتی که کراهت را تنها در صورت اذیت شدن دیگران بیان می‌کند، مضمونی قوی‌تر و مورد تایید سایر روایات دارند. برای نمونه، در حدیث مناهی از کراهت دمیدن در محل سجده نیز سخن رفته؛ حال آنکه در روایتی، این کراهت مقید شده به حالتی که همراهان از این دمیدن او اذیت می‌شوند؛ دقیقا همان قیدی که در بحث غذا بیان شد. حتی اگر به شکل همدلانه بگوییم که روایات نکوهشِ دمیدن در غذا به شکل مطلق واقعا از معصوم صادر شده (که حقیقتا چنین احتمالی منتفی نیست)، بر چه اساس می‌گویند دلیل نکوهش نبوی و علوی و صادقی مباحث بهداشتی بوده؟ پیوند دادن روایات با مباحث طبی، دقتی بیش از این تسامحات تبلیغی می‌طلبد. ✍مصطفی قناعتگر @tavanerejal