چارلز بوكفسکی: -تصمیم گرفتم تا ظهر توی رخت‌خواب بمانم؛شاید تا آن موقع نصفِ آدم‌های دنیا بمیرند و مجبور باشم فقط نصفِ دیگرشان را تحمل کنم! مود...

تو را برای وفای تو دوست می‌دارم وگرنه دلبر پیمان‌شکن فراوان است.

چو مغروران بی منطق مگو از عشق بیزارم که ناگه می‌زند بر دل، شگرد او شبیخون است..

کاش زندگی از آخر به اول بود... پیر به دنیا می آمدیم... آنگاه در رخ داد یک عشق جوان می‌شدیم... سپس کودکی معصوم می‌شدیم و در نیمه شبی با نوازش‌های عاشقانه آرام میمردیم..!!!

انسان دوستِ آدم گریز

زندگی هیچوقت بدون اینکه یه چیز خوب ازت بگیره، یه چیز خوب بهت نمیده

زندگی اونقدر عجیبه که به خودت میای میبینی آدمایی که پارسال این موقع فک میکردی بهترین آدمای زندگیتن و قراره تا ابد باشن، در بهترین حالت الان نه اهمیتی برای هم دارید و نه خبری از همدیگه

دانی که چرا سر نهان با تو نگویم؟ طوطی سفتی! طاقت اسرار نداری!

عجب سیرکی‌ست همه مان خواهیم مُرد، این مسأله به تنهایی باید کاری کند که یکدیگر را دوست بداریم، ولی نمی‌کند.

زخم هایادگاری می‌شن، درد ها تجربه

عشق در حالِ شکستنِ استخوان‌هایم بود، و من می‌خندیدم .

بودیم‌ و کسی قدر ندانست که هستیم باشد که نباشیم‌ و بدانند که بودیم.