من قبلا یه آدم "همیشه غمگین" نبودم .

آدما خیلی عجیب و غریب‌ن . مثلا اگه یه مدت پیام ندی بهت مسیج می‌دن که "همیشه من اول باید پیام بدم؟". و اگه تو زودتر پیام بدی می‌گن "چه عجب یاد ما افتادی" . و چقدر از این آدما خوشم نمیاد. و چقدر خوشم نمیاد که باید پنج ساعت ثابت کنم که بخدا برام ارزشمندی و چقدر مزخرف و پوچ و تهیه . باعث می‌شه بخوام هیچ‌وقت باهاشون ارتباط نداشته باشم .

"و ناگهان من صفر شدم. هیچ‌شدم؛ چون هیچ‌کس ندید که چطور بی‌نهایت مانده‌ام."

_

من روزی هزاربار دورانداخته می‌شم.

I know you didn't mean to hurt me So I kept it to myself .

تو میگی بالاتر از سیاهی رنگی نیست، ولی سفید شدن موهات .

می‌خواستم بگم یکی از موهبت‌هایی که خدا بهم داده اینه که حتی وقتی تا حد مرگ گریه می‌کنم اونقدرا هم از صورتم مشخص نیست، تا وقتی که دوتا کاسه‌ی خون توی آیینه‌ی آسانسور دیدم .

بگو چه احساسی داره وقتی پناهِ آخرت بهت پناه میاره؟

من دیگه نمی‌دونم چجوری و از کی کمک بخوام .

یه‌چیزی نشونم بدید که بوی امید بده، فقط یه‌چیز