هروقت میام ببافم یاد کیانا میوفتم. با اینکه خیلی آدم خوبی برای من نبود، ولی اولین بار که قلاب و توی دستم گرفته بودم، دستاش دور انگشتام بودن و بهم یاد داد که چجوری کاموا رو بکشم بیرون و روحمو بذارم لابه‌لای گره‌ها . دلم می‌خواد همیشه خوشحال باشه و بخنده. هرچند نمی‌شه شاید، امیدوارم هیچ‌وقت ناامید نشه.

امروز سایه بهم گفت "حتی اگه همه بخوان نابودت کنن برو جلو، شمیم پشتته." سایه فقط وقتی پشتم می‌مونه که نوری باشه، نه؟