هر زمان فالی گرفتم غم مخور آمد ولی ، این امید واهیِ حافظ مرا بیچاره کرد .

من عاشقِ سایه‌ ام با همه‌ی وجودم، و اگه‌ می‌شد یه قلب دیگه از این دنیای مزخرف قرض می‌گرفتم‌ و با اون قلب هم عاشقش می‌شدم‌. و هیچ‌وقت نمی‌تونم بفهمم چجوری انقدر طرز فکرش عمیق و وجدبرانگیزه و چجوری آدما انقدر نمی‌فهمن حرفاشو